Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Μάιος, 2008
Βίντεο από την Μεσσήνη
Ιστορία της Πόλεως Μεσσήνης (Περίληψη) Χτισμένη στη δεξιά όχθη του ποταμού Παμίσου, στο κάτω μέρoς της Μεσσηνιακής πεδιάδας, το Ομηρικό «Μάκαρ πεδίον» ή «Μακαρία», όπως λέγεται ακόμα και σήμερα. Είναι η μούσα του Σωτήρη Πατατζή που την απαθανάτισε ως «Μεθυσμένη Πολιτεία» στο ομώνυμο μυθιστόρημα, το οποίο περιγράφει ένα μεγάλο μέρος από τη ζωή της πόλης στο Μεσοπόλεμο . Πιθανότατα είναι η τοποθεσία «Λίμναι», που μνημονεύει ο αρχαίος περιηγητής Παυσανίας (150 μ.Χ.). Την ίδια τοποθεσία αναφέρει και ο Πολύβιος γύρω στο 215 μ.Χ., που την προσδιορίζει κοντά στον Πάμισο . Ακόμα και σήμερα, μια συνοικία της αρχαιότερης Ενορίας της Μεσσήνης, αυτή του Αγίου Δημητρίου, ονομάζεται «Λιμοχώρι», πιθανώς εκ παραφθοράς του «Λιμνοχώρι» (αφού λιμός -πείνα δεν θα μπορούσε ποτέ να ενσκήψει στο ευφορότερο σημείο της Μεσσηνίας). Πίνακας περιεχομένων [ Απόκρυψη ] 1 Βυζαντινή περίοδος 2 Φραγκοκρατία 3 Τουρκοκρατία 4 Νεότερα χρόνια 5 Προσωπικότητες 6 Αξιοθέατα-έθιμα 7 Σήμερα [ Επεξεργασ
Για τον Δημήτρη Π. Ρούτση Την Τρίτη 26 Φεβρουαρίου ε.έ., έφυγε για πάντα από κοντά μας ο φίλος μας συμπατριώτης Γεωπόνος Δημήτριος Ρούτσης του Πάνου σε ηλικία 58 ετών. Ίσως θα μπορούσε κάποιος να ομιλήσει για λύτρωση , λόγω του ότι τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας που τον εμπόδιζαν να διάγει μια κανονική ζωή, αλλά όμως το ότι δεν ανεχώρησε πλήρης ημερών, συνιστά μια πικρία για τον φίλο μας τον Δημητράκη, αλλά και για τους οικείους του. Είναι ακατανόητο η μητέρα να κηδεύει το τέκνο της. Αυτό συνέβη στην περίπτωσή μας και ήταν τραγική ειρωνεία. Η ειρωνεία για τον αγαπητό μας Δημήτρη, που είχε πάρα πολλά ακόμη να προσφέρει και στην οικογένειά του και στην γενέτειρα. Από μικρός ήταν πρώτος στην κοινωνική προσφορά και δράση. Χρόνια πολλά στην φιλαρμονική Μεσσήνης, χρόνια πολλά στο ψαλτήρι του Αγιάννη, στην χορωδία, στους φιλάθλους του Παμίσου, στην συγγραφή του Καρναβαλικού λόγου , στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Μεσσήνης, στην συστηματική μελέτη και σ
Ελάχιστος φόρος τιμής στον εκδημήσαντα Δημήτρη Ε. Σπανό Ο Δημήτριος Ευγεν. Σπανός , που εξεδήμησε του ματαίου τούτου κόσμου, τουλάχιστον όπως τον γνώρισε ο υπογράφων, υπήρξε ένας μεγάλος λόγιος , αφανής και ταπεινός Έλλην πολίτης, βαθύτατα πολιτικοποιημένος και ομοίως βαθύτατα φιλοσοφημένος και διαβασμένος. Δεν κουβαλούσε Πανεπιστημιακούς τίτλους, αλλά κουβαλούσε ένα απίστευτο φορτίο διαβασμάτων και μελετών . Οι ιστορικές του γνώσεις ήταν κάτι το απίστευτο. Η ευχέρειά του στην στιχοπλοκή, κάτι το εντυπωσιακό. Ενθυμούμαι τις ευγενικές πιέσεις που εδέχετο να γράψει κάποιες ποιοτικές στροφές στον Καρναβαλικό λόγο , όπως και την ευχέρειά του σε ένα απόγευμα να γράφει 30 στροφές με τέλεια τεχνική και εύστοχη σάτιρα για όλους . Ο υπογράφων συνήθως συμπλήρωνε τα υπόλοιπα στιχουργήματα με αρκετά βάρβαρο και άτεχνο λόγο που έμπαινε κάπου στην μέση του λόγου του Σπύρου Μιχαλόπουλου, αλλά στη συρραφή φροντίζαμε τα κομμάτια του «μπάρμπα-Μήτσου» να τα βάλουμε στην αρχή και στο τέλος γ