Μία σύντομη δημόσια πρόταση για πρόσβαση σε ΑΕΙ-ΤΕΙ
Του Γιάννη Π. Πλατάρου
Ας επιτραπεί στον υπογράφοντα η άρθρωση μιας δημόσιας πρότασης , απολύτως συγκεκριμένης για την πρόσβαση σε ΑΕΙ-ΤΙ. Η οποία θα υπακούει σε ορισμένα κριτήρια τα οποία επικαλείται η εκπαιδευτική κοινότητα και το σύνολο του λαού τα τελευταία σαράντα χρόνια.
Τα κριτήρια:
1) Να αποσυνδέεται οριστικά το Λύκειο από τις εξετάσεις για ΑΕΙ-ΤΕΙ , να του εξασφαλίζεται αυτονομία στόχων και σκοπών και να αίρονται όλες οι γνωστές παρενέργειες από την (μη κριτική) αποστήθιση και από το φροντιστηριακού τύπου μάθημα που γίνεται τώρα που δεν προάγει την κρίση και την κατανόηση των εννοιών που να επιτρέπεται η εφαρμογή τους στον πραγματικό κόσμο.
2) Να εξετάζεται μόνο η κριτική ικανότητα του μαθητή και καθόλου η ικανότητα αποστήθισης.
3) Να είναι απολύτως αξιοκρατικό, διαφανές , αξιόπιστο, αποτελεσματικό, δημοκρατικό και να περιορίζει τις ταξικές διαφορές στο ελάχιστο δυνατό.
Δυνατότητες πραγματοποίησης-εφαρμογής του:
Αν υπάρχει ένα σύστημα που να πληροί τα παραπάνω τρία κριτήρια , τότε είναι απολύτως βέβαιο, ότι ουδέποτε πρόκειται να εφαρμοσθεί, διότι ως γνωστόν στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, οι φωνασκίες και οι κραυγές για «κριτική ικανότητα» « σύνδεση της εκπαίδευσης με την πραγματική ζωή» «δυνατότητα αντιμετώπισης πραγματικών προβλημάτων από τους αυριανούς πολίτες» κλ διάφορα ηχηρά παρόμοια μόνο ειλικρινείς δεν είναι.
Τίθεται επομένως το ερώτημα:
Γιατί να συνταχθεί η παρούσα δημόσια πρόταση αφού ο ίδιος συντάκτης της δεν της δίνει καμία τύχη εφαρμογής:
Απάντηση: Πρέπει να καταστεί σαφές, ότι δεν μπορούν διάφοροι μεγαλοσχήμονες να προπαγανδίζουν αδαπάνως και ακόστως ότι «…δεν υπάρχει σύστημα που να πληροί τα παραπάνω κριτήρια» και ταυτοχρόνως να γίνονται τιμητές της πολιτικής ζωής και δήθεν υπερασπιστές των καλώς εννοουμένων συμφερόντων του λαού και των αρχών της ισότητας των ευκαιριών και της αξιοκρατίας.
Η συγκεκριμένη πρόταση:
• Συντάσσεται για κάθε ένα από τα πρωτεύοντα μαθήματα του Λυκείου ένας τόμος χιλίων σελίδων με 10.000 περίπου ερωτήσεις κρίσεως , οι οποίες είναι ταξινομημένες ανά κεφάλαιο και ανά επίπεδο δυσκολίας , ενώ αναθεωρείται και εμπλουτίζεται ανά τριετία.
• Οι μαθητές εξετάζονται σε ένα περιορισμένο κύκλο μαθημάτων, σε 4+1+1 το πολύ , σε αποκλειστικά ερωτήσεις κρίσεως , εφ΄ όλης της ύλης όλων των τάξεων, σε 100 τουλάχιστον ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής, με αρνητική βαθμολογία επί λανθασμένης απαντήσεως. Το απαντητικό φύλλο το διορθώνει 100% αντικειμενικά Η/Υ .
• Το πρώτο +1 μάθημα είναι κοινό για όλους γενικών γνώσεων επί όλων των μη εξεταζόμενων άλλως μαθημάτων
• Το δεύτερο +1 «μάθημα» είναι ένα κοινό τέστ νοημοσύνης.
• Τα ΑΕΙ-ΤΕΙ, δύνανται να απαιτούν ως προαπαιτούμενα εισαγωγής, πιστοποιημένη γνώση σε Η/Υ και μια ξένη γλώσσα. Όλοι οι μαθητές της Ελλάδος διδάσκονται Η/Υ και ξένες γλώσσες από την Β΄ Δημοτικού και μπορούν να πιστοποιηθούν με ενδοσχολικές εξετάσεις και στην γνώση Η/Υ (το λεγόμενο ECDL) και σε μια ξένη γλώσσα σε επίπεδο lower.
• Τα ΑΕΙ-ΤΕΙ ορίζουν συντελεστές για όλα τα εξεταζόμενα μαθήματα Από 1-10 και οι υποψήφιοι όποια σχολή θέλουν (ακόμα και όλες)
Αυτή είναι η πρόταση σε αδρές γραμμές και μπορεί να επιδέχεται βελτιώσεων , είναι όμως απολύτως σαφές το στίγμα και η φιλοσοφία της για τον αναγνώστη. Είναι γνωστό, ότι οι ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής δεν εξετάζουν την σκέψη του μαθητή και δη σε μαθήματα όπως η έκθεση ιδεών . Όμως λ.χ. μια εξέταση σε ικανό αριθμό ερωτήσεων σημασίας λέξεων , εύρεσης παραγώγων , αντιθέτων , συνωνύμων, κατανόησης κειμένου λογοτεχνικού ή μη, νομίζω, ότι μπορεί να μετρήσει και την ποιότητα της σκέψης κάποιου.
Η παραπάνω πρόταση, είναι απολύτως βέβαιο, ότι περιορίζει τα φροντιστήρια μέχρις εξαφανίσεως και αυτό αποτελεί επιπρόσθετο λόγο περί του ανέφικτού της, αφού ένας μαθητής θα έχει να αντιμετωπίσει εξ απαλών ονύχων και για 12 χρόνια 4 τόμους με ερωτήσεις όχι ριζικά διάφορες, αλλά με ερωτήσεις που θα διαπιστώνουν τον βαθμό κατανόησής του σε έννοιες και στις σχέσεις που διέπουν τα πράγματα.
Η παραπάνω πρόταση κατατίθεται ως επιχείρημα ενάντια στους δημαγωγούς της εκπαίδευσης , ενάντια στους λαϊκιστές και γενικά ενάντια στην υποκρισία μιας κοινωνίας, που φέρεται να θέλει και να ποθεί έναν κοινό στόχο, παρακάμπτοντας τον όμως όταν έρχεται η ώρα για να πει το μεγάλο ναι ή το μεγάλο όχι.
Ας επιτραπεί στον υπογράφοντα η άρθρωση μιας δημόσιας πρότασης , απολύτως συγκεκριμένης για την πρόσβαση σε ΑΕΙ-ΤΙ. Η οποία θα υπακούει σε ορισμένα κριτήρια τα οποία επικαλείται η εκπαιδευτική κοινότητα και το σύνολο του λαού τα τελευταία σαράντα χρόνια.
Τα κριτήρια:
1) Να αποσυνδέεται οριστικά το Λύκειο από τις εξετάσεις για ΑΕΙ-ΤΕΙ , να του εξασφαλίζεται αυτονομία στόχων και σκοπών και να αίρονται όλες οι γνωστές παρενέργειες από την (μη κριτική) αποστήθιση και από το φροντιστηριακού τύπου μάθημα που γίνεται τώρα που δεν προάγει την κρίση και την κατανόηση των εννοιών που να επιτρέπεται η εφαρμογή τους στον πραγματικό κόσμο.
2) Να εξετάζεται μόνο η κριτική ικανότητα του μαθητή και καθόλου η ικανότητα αποστήθισης.
3) Να είναι απολύτως αξιοκρατικό, διαφανές , αξιόπιστο, αποτελεσματικό, δημοκρατικό και να περιορίζει τις ταξικές διαφορές στο ελάχιστο δυνατό.
Δυνατότητες πραγματοποίησης-εφαρμογής του:
Αν υπάρχει ένα σύστημα που να πληροί τα παραπάνω τρία κριτήρια , τότε είναι απολύτως βέβαιο, ότι ουδέποτε πρόκειται να εφαρμοσθεί, διότι ως γνωστόν στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, οι φωνασκίες και οι κραυγές για «κριτική ικανότητα» « σύνδεση της εκπαίδευσης με την πραγματική ζωή» «δυνατότητα αντιμετώπισης πραγματικών προβλημάτων από τους αυριανούς πολίτες» κλ διάφορα ηχηρά παρόμοια μόνο ειλικρινείς δεν είναι.
Τίθεται επομένως το ερώτημα:
Γιατί να συνταχθεί η παρούσα δημόσια πρόταση αφού ο ίδιος συντάκτης της δεν της δίνει καμία τύχη εφαρμογής:
Απάντηση: Πρέπει να καταστεί σαφές, ότι δεν μπορούν διάφοροι μεγαλοσχήμονες να προπαγανδίζουν αδαπάνως και ακόστως ότι «…δεν υπάρχει σύστημα που να πληροί τα παραπάνω κριτήρια» και ταυτοχρόνως να γίνονται τιμητές της πολιτικής ζωής και δήθεν υπερασπιστές των καλώς εννοουμένων συμφερόντων του λαού και των αρχών της ισότητας των ευκαιριών και της αξιοκρατίας.
Η συγκεκριμένη πρόταση:
• Συντάσσεται για κάθε ένα από τα πρωτεύοντα μαθήματα του Λυκείου ένας τόμος χιλίων σελίδων με 10.000 περίπου ερωτήσεις κρίσεως , οι οποίες είναι ταξινομημένες ανά κεφάλαιο και ανά επίπεδο δυσκολίας , ενώ αναθεωρείται και εμπλουτίζεται ανά τριετία.
• Οι μαθητές εξετάζονται σε ένα περιορισμένο κύκλο μαθημάτων, σε 4+1+1 το πολύ , σε αποκλειστικά ερωτήσεις κρίσεως , εφ΄ όλης της ύλης όλων των τάξεων, σε 100 τουλάχιστον ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής, με αρνητική βαθμολογία επί λανθασμένης απαντήσεως. Το απαντητικό φύλλο το διορθώνει 100% αντικειμενικά Η/Υ .
• Το πρώτο +1 μάθημα είναι κοινό για όλους γενικών γνώσεων επί όλων των μη εξεταζόμενων άλλως μαθημάτων
• Το δεύτερο +1 «μάθημα» είναι ένα κοινό τέστ νοημοσύνης.
• Τα ΑΕΙ-ΤΕΙ, δύνανται να απαιτούν ως προαπαιτούμενα εισαγωγής, πιστοποιημένη γνώση σε Η/Υ και μια ξένη γλώσσα. Όλοι οι μαθητές της Ελλάδος διδάσκονται Η/Υ και ξένες γλώσσες από την Β΄ Δημοτικού και μπορούν να πιστοποιηθούν με ενδοσχολικές εξετάσεις και στην γνώση Η/Υ (το λεγόμενο ECDL) και σε μια ξένη γλώσσα σε επίπεδο lower.
• Τα ΑΕΙ-ΤΕΙ ορίζουν συντελεστές για όλα τα εξεταζόμενα μαθήματα Από 1-10 και οι υποψήφιοι όποια σχολή θέλουν (ακόμα και όλες)
Αυτή είναι η πρόταση σε αδρές γραμμές και μπορεί να επιδέχεται βελτιώσεων , είναι όμως απολύτως σαφές το στίγμα και η φιλοσοφία της για τον αναγνώστη. Είναι γνωστό, ότι οι ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής δεν εξετάζουν την σκέψη του μαθητή και δη σε μαθήματα όπως η έκθεση ιδεών . Όμως λ.χ. μια εξέταση σε ικανό αριθμό ερωτήσεων σημασίας λέξεων , εύρεσης παραγώγων , αντιθέτων , συνωνύμων, κατανόησης κειμένου λογοτεχνικού ή μη, νομίζω, ότι μπορεί να μετρήσει και την ποιότητα της σκέψης κάποιου.
Η παραπάνω πρόταση, είναι απολύτως βέβαιο, ότι περιορίζει τα φροντιστήρια μέχρις εξαφανίσεως και αυτό αποτελεί επιπρόσθετο λόγο περί του ανέφικτού της, αφού ένας μαθητής θα έχει να αντιμετωπίσει εξ απαλών ονύχων και για 12 χρόνια 4 τόμους με ερωτήσεις όχι ριζικά διάφορες, αλλά με ερωτήσεις που θα διαπιστώνουν τον βαθμό κατανόησής του σε έννοιες και στις σχέσεις που διέπουν τα πράγματα.
Η παραπάνω πρόταση κατατίθεται ως επιχείρημα ενάντια στους δημαγωγούς της εκπαίδευσης , ενάντια στους λαϊκιστές και γενικά ενάντια στην υποκρισία μιας κοινωνίας, που φέρεται να θέλει και να ποθεί έναν κοινό στόχο, παρακάμπτοντας τον όμως όταν έρχεται η ώρα για να πει το μεγάλο ναι ή το μεγάλο όχι.
Σχόλια