«Όταν ήσαντε ακόμη εδώ οι Τούρκοι κι ερχόσαντε τα καράβια από την Αραπιά στα Μοθωκόρωνα, φέρανε μαζί τους και μια χρονιά και την πανούκλα και πέθαινε ο γέρμος ο κοσμάκης αραδαριά. Ερήμωσαν τα χωριά κι οι κάμποι κι ο κόσμος δεν ήξευρε τι να κάμει. Λιτανείες και παράκλησες Ρωμνιοί και Τούρκοι μαζί, βλέπεις δεν ξετάζει θρησκεία ο Χάρος κι η αρρώστια!

Όταν έφτασε ο κόμπος στο χτένι και ξεκληρίστηκε σχεδόν το μισό Νησί, μια βραδιά κάτι γριές που ‘περετούσανε στις Νησιώτικες εκκλησίες, είδανε κι οι τρεις μαζί στον ύπνο τους μια μαυροφόρα γυναίκα να τους λέει να παραγγείλουν στο Δεσπότη να κατεβάσει την Εικόνα της Παναγιάς απ’ το Βουρκάνο για να πάψει το θανατικό. Τρομαγμένες τρέξανε η καθεμιά στο Δεσπότη που έμενε τότενες πάνωθε απ’ τ’ Αγιανιώτικο λάι, ‘κει που ‘ναι σήμερα τα Πολυδουρέϊκα σπίτια και του ‘πανε τα ονείρατά τους.
Θαύμασε ο Δεσπότης με το όνειρο που ‘δανε κι οι τρεις γριές κι έχοντας βαθιά πίστη στη δύναμη της Παναγιάς, έστειλε τους παπάδες και τους προεστούς πάνω στο Μαναστήρι να φέρουν την Εικόνα. Και την κατεβάσανε ολονυχτίς με λαμπάδες και κεριά κι αποπίσω ο πικραμένος ο κοσμάκης κλαίγοντας και παρακαλιώντας το Θεό και την Παναγιά να τους λυπηθεί και να πάψει το θανατικό.
Περνούσανε κι απ’ τα χωργιά ούλα που βάρεσε η πανούκλα κι ακολουθούσε ο κοσμάκης και φτάσανε και στο Νησί το πρωΐ και την πήρε στα χέρια ο Δεσπότης και σταύρωσε τον τόπο να σηκωθεί να φύγει η πανούκλα να πάει στο καλό! Κι αφού προσκύνησαν ούλοι την πήρανε πάλε οι καλογέροι και τράβηξαν πίσω για το Βουρκάνο μαζί με τους χωριάτες. Κι εκείνη τη βραδυά λένε πως είδανε μερ’κοί την πανούκλα σαν αναμαλλιάρα γυναίκα να τρέχει και να πέφτει στη θάλασσα και να φεύγει πίσω στην Αραπιά και να πηγαίνει πάλι πίσω από ‘κει που ‘ρθε!
Έτσι γλίτωσε ο κοσμάκης τότενες απ’ την πανούκλα κι από ‘κείνα τα χρόνια κάθε χρόνο την κατεβάζουνε την Παναγιά στο Νησί για να μη βρει τόπο να ριζώσει και να σταθεί αν ξαναγυρίσει ποτές πίσω η καταραμένη η πανούκλα!»
[Διήγηση Βασίλειου Αναστασόπουλου (Ψυρρή) γεννημένου στα 1893 περίπου, όπως ακριβώς το άκουγε από τη γιαγιά του τη Μαυροειδίνα. Καταγραφή Ευαγγέλου Αν. Λαμπρόπουλου το 1982 για σχολική εργασία.]
Παραλλαγή του ιδίου θαύματος της Βουλκανιώτισσας περιλαμβάνεται και στο βιβλίο του Ηλία Ι. Οικονομόπουλου, «Ο βίος και τα θαύματα της Παναγίας», έκδοσις Β , Αθήναι 1978,(σελ. 434 – 435)
Πηγή.http://pistos.gr/enhmerwsh/klhrika/giati-katebainei-i-eikona-tis-panagias-tis-boulkaniwtissas-sti-messini

Η Παναγία η Βουλκανιώτισσα για πρώτη φορά εκτός της Μητροπόλεως Μεσσηνίας

''Ἡ σεπτή Εἰκών Σου, μεταφέρεται νῦν, καί ἀγγέλων στρατιαί συναγάλλονται, Βουλκανιώτισσα Πανάχραντε Ἁγνή.'' Την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Βουλκανιώτισσας, που εξέρχεται για πρώτη φορά εκτός της Ιεράς Μητροπολεώς Μεσσηνίας, μετέφεραν στις 8 Απριλίου για εξαήμερο προσκύνημα ο Ηγούμενος και Πατέρες της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου Βουλκάνου Μεσσηνίας στον Ιερό Προσκυνηματικό Ναό Υψώσεως Τιμίου Σταυρού της Ιεράς Μητροπόλεως Περιστερίου (δίπλα από το Κοιμητήριο Περιστερίου) κατόπιν σχετικής προσκλήσεως του Σεβ. Μητροπολίτου Περιστερίου κ.Χρυσοστόμου.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΙΚΟΝΑΣ
Η Ιερά και Σεβασμία Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Βουλκάνου στην περιοχή Ιθώμη Μεσσηνίας είναι η μεγαλύτερη και ιστορικότερη Μονή της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσσηνίας, με πλούσια εκκλησιαστική και εθνική δράση. Η παλαιά Μονή της «Κορυφής» ή «Επανωκαστριτίσσης» όπως λέγεται, κτίσθηκε κατά τον Η΄ αιώνα στον χώρο όπου κατά την αρχαιότητα λατρευόταν ο Ιθωμάτας Δίας.
Κατά το έτος 1625 οι Βουλκανιώτες Πατέρες εξαιτίας των δυσμενών καιρικών συνθηκών και της ελλείψεως νερού , έκτισαν σε χαμηλότερο τόπο την νέα Μονή Βουλκάνου όπως μαρτυρεί και ο κώδικας της Μονής. Μαζί τους μετέφεραν και το ιερό παλλάδιο του Μοναστηριού, την θαυματουργό εικόνα της Παναγίας της Βουλκανιωτίσσης. Οι σχετικές παραδόσεις αναφέρουν ότι η σεπτή Εικόνα τη Παναγίας ευρέθη από εικονολάτρες Μοναχούς κρεμασμένη σ' ένα πουρνάρι και με τη συντροφιά ενός αναμένου καντηλιού.
Η Εικόνα της Βουλκανιώτισσας είναι μικρών διαστάσεων (0,36 x 0,29) και παριστάνει ημίσωμη την Θεοτόκο ως Οδηγήτρια. Έχει αργυροεπένδυτο κάλλυμα φτιαγμένο στο Μετόχιον της Μονής που βρισκόταν στη Σμύρνη το έτος 1857 και φέρει την επιγραφή « Η ΟΔΗΓΗΤΡΙΑ ΕΠΟΝΟΜΑΖΩΜΕΝΗ Τῼ ΟΡΕΙ ΒΟΥΛΚΑΝῼ ».

Χιλιάδες προσκυνητών συρρέουν στη Μονή όλο το έτος, κυρίως όμως τις ημέρες του Δεκαπενταυγούστου καθώς και στο Μετόχιο της Μονής στην Μεσσήνη όπου πραγματοποιείται 9ήμερη πανήγυρη από τις 20 έως τις 28 Σεπτεμβρίου κάθε έτους. Να σημειωθεί ότι η Ιερά Εικόνα μεταφέρεται λιτανευτικώς με νυκτερινή πεζοπορία από την Μονή στη Μεσσήνη, σε απόσταση 20 χιλιομέτρων. Η λιτάνευση αυτή, ή «Κάθοδος» όπως λέγεται, γίνεται σε ανάμνηση της διασώσεως των κατοίκων από πανούκλα κατά τον 17^ο αιώνα, όταν με την μεταφορά και την ευλογία της Εικόνας εξαφανίστηκε η φοβερή αρρώστια.
Στο μοναστήρι ακόμη φυλάσσονται Ιερά Λείψανα πολλών Αγίων της Εκκλησίας μας, μεταξύ των οποίων του Αγίου Νεομάρτυρος Ιωάννου του Μονεμβασιώτου, του Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου, του Καλαματιανού Νεομάρτυρος Αγίου Ηλία του Αρδούνη, Επιτραχήλιον του Αγίου Γρηγορίου του Ε΄ κλπ. Στη δε πλούσια βιβλιοθήκη του υπάρχουν παλαιά και νέα βιβλία, χειρόγραφα, Τουρκικά φιρμάνια και 4 Πατριαρχικά Σιγίλλια που αναγνωρίζουν ή επικυρώνουν τα προνόμιά του ως Σταυροπήγιον.
Σήμερα η Ιερά Μονή του Βουλκάνου απαριθμεί 11μελή ανδρική αδελφότητα.
Η Σεπτή εικόνα θα παραμείνη στον Ιερό Ναό Τιμίου Σταυρού Περιστερίου έως και την Τετάρτη 13 Απριλίου 2011.

Το τάμα της Δέσποινας Στυλιανοπούλου στη Παναγία Βουλκανιώτισσα

Η Δέσποινα Στυλιανοπούλου έκανε ένα τάμα. Να βρεθεί στις 20 Σεπτεμβρίου στη γενέτειρά της τη Μεσσήνη για να προσκυνήσει τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Βουλκανιώτισσας που μεταφέρεται από τον ναό στο μεσσηνιακό βουνό Βουλκάνος όπου φυλάσσεται για οκτώ ημέρες στο μοναστήρι της Μεσσήνης. «Εκεί μας έκανε κατηχητικό ο πάτερ Θεοδόσιος όταν ήμασταν παιδιά. Θυμάμαι ότι σαράντα δεσποτάδες από τη γύρω περιοχή ακολουθούσαν την πομπή της θαυματουργής εικόνας και κόσμος την έραινε με άνθη όταν περνούσε» δήλωσε σε καθημερινή εφημερίδα. Η πρωταγωνίστρια έχει πολλά να θυμηθεί από τον εορτασμό της Παναγίας στο Βουλκάνο. «Έχω και μια τρομερή ανάμνηση, μαζί με την εικόνα μια χρονιά “έφυγε” και η μανούλα μου. Είναι βαθιά χαραγμένη στη μνήμη μου αυτή η ημερομηνία. Κατά τον εορτασμό, όταν ήμουν μικρή, γινόταν και μεγάλο πανηγύρι και ζωοπανήγυρη όπου εκατοντάδες έμποροι πουλούσαν ζώα και εξέθεταν τις πραμάτειες τους στον κόσμο. Και αυτό θα αποτελέσει ξεχωριστό κεφάλαιο του βιβλίου μου. Ο,τι έχει συμβεί μέχρι να φύγω από την πατρίδα μου θα υπάρχει μέσα.»

Το διαβάσαμε στο gossip-tv.gr