Μετά την Αλεξανδρούπολη και την Λάρισσα, η Γεωπονική του Αριστοτελείου, υιοθετεί την ιδέα μας!
Η ιδέα με μια σειρά διατύπωση είναι «δημιουργία λαχανόκηπων για όλους τους ενδιαφερόμενους Δημότες» Δημοσιεύθηκε στο «Δημοτικό πρόγραμμα για οποιονδήποτε Συνδυασμό» του 2006 στο διαδίκτυο και εδώ είναι ένας σύνδεσμος που σχολίαζω την υιοθέτηση από άλλες πόλεις:
http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6730237#editor/target=post;postID=5760879757614307053
Βλέποντας τον καθηγητή της Γεωπονικής να αναλύει την πρωτοβουλία της Σχολής στο πρωϊνό του Μέγα με το δίδυμο Ιορδάνη Χασαπόπουλου και Μανώλη Αναγνωστάκη αισθάνθηκα ένα πιο βαθύ συναίσθημα από τις άλλες φορές, διότι άλλο να υιοθετεί την ιδέα σου ένας Δήμος (έστω κι αν ήταν για Δήμους η ιδέα) και άλλο το ΑΠΘ που είναι ο πιο αρμόδιος επιστημονικός φορέας.
Τα παραπάνω γεγονότα, μου δημιουργούν ξανά την προσφάτως απολεσθείσα όρεξη διατύπωσης συγκεκριμένων λύσεων σε συγκεκριμένα προβλήματα της Ελληνικής κοινωνίας, κυρίως της Διοίκησης που γνωρίζουμε εκ των έσω. Γνωρίζω, ότι αν κάτι είναι καλό, ιδιαιτέρως καλό (που όμως δεν μπορείς να παράγεις κάθε τόσο καλές ιδέες) την έχει την αξία του. Θυμάμαι ένα άρθρο μου στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία που αντί να το βάλλει στα «γράμματα αναγνωστών» το είχε φιλοξενήσει στην στήλη «καλημέρα κ. Πρόεδρε» που την επιμελείτο ο Γιώργης ο Μασαβέττας και λόγω κάποιας διαφωνίας με την διεύθυνση της «Ε» έφυγε. Τότε η αρχισυνταξία της εφημερίδας , έβαζε «διακεκριμένες απόψεις αναγνωστών» μεταξύ των οποίων και του υπογράφοντα. Τίτλος του σημειώματος «Αριθμοί» και αφορούσε τα 45 δις που έφαγε ο Κοσκωτάς και έκανε μια θεώρηση για το τί είναι 45 δις σε πεντοχίλιαρα, σε χιλιάρικα, σε δραχμές (εμβαδά κάλυψης, μήκος νομισμάτων) σε συνδυασμό με φιλοσοφική θεώρηση για το μέγεθος και την σχετικότητά του. Ήταν το Σωτήριο και Κοσκωτικόν έτος 1987, 25 χρόνια πίσω, μια γενιά! ΄Θεωρήθηκε τόσο καλό το σημείωμα, που το τότε νεότευκτο ραδιόφωνο, το αναμετέδωσε στην Αθήνα σε πάρα πολλούς σταθμούς, απ΄ό,τι έμαθα εκ των υστέρων. Με πήραν τηλέφωνο διάφοροι διακεκριμένοι συμπολίτες μας από την Αθήνα και μου έδωσαν συγχαρητήρια. Το άκρον άωτον ήταν όταν ένας πασίγνωστος επαγγελματίας, πολίτης της Καλαμάτας, μετά από 10 χρόνια από το δημοσίευμα στην «Ε» με αφορμή μια άσχετη συζήτηση και χωρίς να ξέρει το όνομά μου, μου είπε: «Αφού είπες αυτό, κάτσε να σου δείξω κάτι....» και μου έδειξε το ....σημείωμά μου βγάζοντάς το από το πορτοφόλι του που το φυλούσε επιμελώς! Μετά με αγκάλιασε και με φίλησε! Μετά 10 χρόνια! αλλά η πλάκα είναι άλλη:
Ο σημερινός μέλλων Πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς, στην πλατεία της Μεσσήνης σε προεκλογική του ομιλία διάβασε όλο το σημείωμα ως «ενδιαφέρον δημοσίευμα!» ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΟΔΟΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΣΗΣ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΚΑΛΟ...
Γι αυτό συνεχίζω να γράφω και να προτείνω....
Διότι κάτι καλό, μπορεί μέσω ενός ανθρώπου που κατέχει εξουσία, να πιάσει καλό τόπο για όλους τους Έλληνες....
Αξίζει-λοιπόν- ο όποιος κόπος (= πόνος) με την αρχαία σημασία (εξ ού άλλωστε και Γεω-πονικό τμήμα του ΑΠΘ!)
http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6730237#editor/target=post;postID=5760879757614307053Βλέποντας τον καθηγητή της Γεωπονικής να αναλύει την πρωτοβουλία της Σχολής στο πρωϊνό του Μέγα με το δίδυμο Ιορδάνη Χασαπόπουλου και Μανώλη Αναγνωστάκη αισθάνθηκα ένα πιο βαθύ συναίσθημα από τις άλλες φορές, διότι άλλο να υιοθετεί την ιδέα σου ένας Δήμος (έστω κι αν ήταν για Δήμους η ιδέα) και άλλο το ΑΠΘ που είναι ο πιο αρμόδιος επιστημονικός φορέας.
Τα παραπάνω γεγονότα, μου δημιουργούν ξανά την προσφάτως απολεσθείσα όρεξη διατύπωσης συγκεκριμένων λύσεων σε συγκεκριμένα προβλήματα της Ελληνικής κοινωνίας, κυρίως της Διοίκησης που γνωρίζουμε εκ των έσω. Γνωρίζω, ότι αν κάτι είναι καλό, ιδιαιτέρως καλό (που όμως δεν μπορείς να παράγεις κάθε τόσο καλές ιδέες) την έχει την αξία του. Θυμάμαι ένα άρθρο μου στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία που αντί να το βάλλει στα «γράμματα αναγνωστών» το είχε φιλοξενήσει στην στήλη «καλημέρα κ. Πρόεδρε» που την επιμελείτο ο Γιώργης ο Μασαβέττας και λόγω κάποιας διαφωνίας με την διεύθυνση της «Ε» έφυγε. Τότε η αρχισυνταξία της εφημερίδας , έβαζε «διακεκριμένες απόψεις αναγνωστών» μεταξύ των οποίων και του υπογράφοντα. Τίτλος του σημειώματος «Αριθμοί» και αφορούσε τα 45 δις που έφαγε ο Κοσκωτάς και έκανε μια θεώρηση για το τί είναι 45 δις σε πεντοχίλιαρα, σε χιλιάρικα, σε δραχμές (εμβαδά κάλυψης, μήκος νομισμάτων) σε συνδυασμό με φιλοσοφική θεώρηση για το μέγεθος και την σχετικότητά του. Ήταν το Σωτήριο και Κοσκωτικόν έτος 1987, 25 χρόνια πίσω, μια γενιά! ΄Θεωρήθηκε τόσο καλό το σημείωμα, που το τότε νεότευκτο ραδιόφωνο, το αναμετέδωσε στην Αθήνα σε πάρα πολλούς σταθμούς, απ΄ό,τι έμαθα εκ των υστέρων. Με πήραν τηλέφωνο διάφοροι διακεκριμένοι συμπολίτες μας από την Αθήνα και μου έδωσαν συγχαρητήρια. Το άκρον άωτον ήταν όταν ένας πασίγνωστος επαγγελματίας, πολίτης της Καλαμάτας, μετά από 10 χρόνια από το δημοσίευμα στην «Ε» με αφορμή μια άσχετη συζήτηση και χωρίς να ξέρει το όνομά μου, μου είπε: «Αφού είπες αυτό, κάτσε να σου δείξω κάτι....» και μου έδειξε το ....σημείωμά μου βγάζοντάς το από το πορτοφόλι του που το φυλούσε επιμελώς! Μετά με αγκάλιασε και με φίλησε! Μετά 10 χρόνια! αλλά η πλάκα είναι άλλη:
Ο σημερινός μέλλων Πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς, στην πλατεία της Μεσσήνης σε προεκλογική του ομιλία διάβασε όλο το σημείωμα ως «ενδιαφέρον δημοσίευμα!» ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΟΔΟΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΣΗΣ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΚΑΛΟ...
Γι αυτό συνεχίζω να γράφω και να προτείνω....
Διότι κάτι καλό, μπορεί μέσω ενός ανθρώπου που κατέχει εξουσία, να πιάσει καλό τόπο για όλους τους Έλληνες....
Αξίζει-λοιπόν- ο όποιος κόπος (= πόνος) με την αρχαία σημασία (εξ ού άλλωστε και Γεω-πονικό τμήμα του ΑΠΘ!)
Σχόλια