Μελέτη περίπτωσης: Ο Δήμος Μεσσήνης δίνει άδεια σε ανήλικους επίδοξους καλλιτέχνες μαθητές, να γράψουν «γκράφιτυ» (Τοιχογραφήματα) στους τοίχους των Σχολείων!

Ο Διευθυντής Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, σε ανύποπτο χρόνο έχει αποστείλει εγκύκλιο σε όλα τα Σχολεία του Νομού Μεσσηνίας, εφιστώντας τους την προσοχή, να μην γράφονται αμφιβόλου αισθητικής «ζωγραφιές» στα Σχολεία, διότι οι βασικές αρχές Παιδαγωγικής επιβάλλουν τα όποια έργα τέχνης κοσμούν τα Σχολεία, να έχουν κάποιες βασικές αρχές:
1) Ένταξη στην Αρχιτεκτονική λογική του διδακτηρίου.
2) Έντονα, χαρούμενα χρώματα με προοπτική , που να προετοιμάζουν ψυχολογικά και εν πάσι περιπτώσει να μην χαλούν ψυχολογικά έναν μαθητή για το μάθημα.

Η παραπάνω παιδαγωγική λογική λογική εδράζεται στην ψυχολογία του χώρου η οποία Ψυχολογία του χώρου, αποτελεί και μάθημα της Αρχιτεκτονικής (Βλέπε λ.χ. και εδώ)
Ο Δήμος Μεσσήνης και ιδία η Δημοτική Ενότητα Μεσσήνης, δίνει άδεια για τοιχογραφήματα «Σε

Δημόσιο Χώρο» Δεν προσδιορίζεται ο χώρος, αλλά εικάζω βασίμως, ότι ο «Δημόσιος Χώρος» είναι «Δημοτικός χώρος»  Δεν πρέπει να είναι η Αστυνομία, δεν πρέπει να είναι το Κέντρο Υγείας, εικάζω ότι δεν είναι ούτε το Δημαρχείο Μεσσήνης.  εικάζω ότι είναι οι μάντρες των Σχολείων.
Δίδεται άδεια, παρέμβασης σε Δημοτικό Χώρο (Τα σχολεία ανήκουν κτιριακώς στους Δήμους, αν και εκκρεμούν οι μεταβιβάσεις από την δεκαετία του 90)  Η χρήση τους όμως γίνεται από την Δευτεροβάθμιακαι Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και για το τι θα ζωγραφιστεί έχει λόγο κυρίως ο Παιδαγωγικός και Επιστημονικός υπεύθυνος του Σχολείου. Αυτός κατά νόμο είναι (ΑΥΤΟΝΟΗΤΩΣ) ο Διευθυντής του Σχολείου. Τον Διευθυντή του Σχολείου ελέγχει ο Διευθυντής Εκπαίδευσης , ενώ βαρύνοντα και σημαίνοντα λόγο έχει ο Παιδαγωγικός υπεύθυνος του Σχολείου, δηλαδή , ο Σχολικός Σύμβουλος που έχει οριστεί επί τούτω. Δευτερεύουσα γνώμη έχει ο Σύλλογος του Σχολείου, το δεκαπενταμελές, κυρίως το Σχολικό Συμβούλιο (ας λειτουργεί σπανίως) Την ευθύνη όμως την κύρια, την έχει (ΑΥΤΟΝΟΗΤΩΣ) ο
Διευθυντής της Σχολικής μονάδας.
Είναι αυτός που θα διατάξει την καθαρίστρια να ασβεστώσει τους καραγκιόζηδες που ένιοι ζωγραφίζουν χωρίς άδεια και οι οποίοι καραγκιόζηδες προσβάλλουν την κοινή αισθητική.
Και προσοχή στα φίλτρα:

Ένα αριστούργημα της Παγκόσμιας τέχνης, είναι δυνατόν να μην είναι κατάλληλο για την ΗΛΙΚΙΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ και για ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙ ΜΙΑ ΖΩΓΡΑΦΙΑ ΠΟΥ ΟΡΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΩΣ ΕΝΑΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΚΑΙ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ. Το αριστούργημα της Παγκόσμιας τέχνης, μπορεί να μην είναι συμβατό με τον περιβάλλοντα χώρο, με την Ιστορία του τόπου, με την αισθητική του τόπου (υποκειμενική αντίληψη για το όμορφο κτλ ) Υπάρχουν πρακτικώς άπειρα δημιουργήματα που χαρακτηρίζονται «κοινής αποδοχής» και ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ να είναι ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ. Αυτό ποίος θα το κρίνει; Η αισθητική των μαθητών των ανηλίκων; Κι αν κάνει λάθος; Θα χαλάσουμε τα χρώματα να ζωγραφιστεί κάτι κακό και μετά ασβέστης επικάλυψης και μετά σωστός χρωματισμός;
ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ;
Η λύση:
1) Τα παιδιά υποβάλλουν ΣΚΑΡΙΦΗΜΑ/φήματα  του έργου τους στον Διευθυντή.
2) Ο Διευθυντής εισηγείται αναλόγως στην Διεύθυνση Εκπαίδευσης που ανήκει.
3) Συγκροτείται μόνιμη εικαστική επιτροπή τριμελής με δύο καθηγητές καλλιτεχνικών (εικαστικών) και Πρόεδρο τον Σχολικό Σύμβουλο Επιστημονικής και Παιδαγωγικής καθοδήγησης η οποία αποφαίνεται, τροποποιεί, ανασκευάζει, υποδεικνύει, αποτρέπει, βελτιώνει, αφού λάβει σοβαρά υπ΄όψιν της την εισήγηση του Διευθυντή.
Τα παραπάνω μπορούν να υλοποιηθούν σε τρεις μέρες το πολύ για ένα θέμα που μόνο επείγον δεν είναι. 
Με τα παραπάνω εξασφαλίζουμε αποτροπή αισθητικής ρύπανσης , αλλά και ΒΕΛΤΙΣΤΑ ΘΕΤΙΚΗ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ.
Η άδεια του Δήμου παρέλκει νομίζω, το μόνο που χρειάζεται ίσως, είναι η έγκριση της Σχολικής Επιτροπής του Δήμου για την δαπάνη (μικρή) για την παρέμβαση.