Κι ενώ η βροχή έπεφτε Μιχάλη....
παρέα με της εκπαίδευσης το χάλι
πάλι και πάλι στο ίδιο το κανάλι
το χαμόγελό σου έβλεπα, το μανδριγάλι
γυαλιστερό απ΄την βροχή να θάλλει
στο κάθε μέρα καρναβάλι
που έχουν όλοι στο κεφάλι
στου ιδιότυπου οργανισμού μου το πηδάλι
σε κοιτώ με το κιάλι, όταν λείπουν οι άλλοι
και ξαναματαπάλι
Εσύ δε, πάντα στο στόμα κοράλλι
το χαμόγελο πάλι
ακοίμητο μανουάλι
Για να νοιάζονται για την ζωή μας κι άλλοι
μικροί μεγάλοι
Στου αβέβαιου την παραζάλη.....
Σχόλια