Ένα νέο δεδομένο για την Χρυσή Τομή
"Το μυστήριο της "χρυσής αναλογίας" κρύβεται στην όραση!"
"Μια νέα επιστημονική έρευνα ήρθε στο φώς της δημοσιότητας η οποία προσπαθεί να εξηγήσει το μυστήριο της "χρυσής αναλογίας", γιατί δηλαδή ορισμένα σχήματα είναι προτιμότερα από άλλα ή γιατί θεωρούνται πιο ελκυστικά και αισθητικά τέλεια.
Ο Παρθενώνας της Αθήνας, οι Πυραμίδες της Αιγύπτου, η Μόνα Λίζα του ντα Βίντσι ακόμα και...
το πρόσωπο του Τζορτζ Κλούνεϊ, ασκούν, ως επί των πλείστον γοητεία στον άνθρωπο. Το κοινό τους στοιχείο είναι η λεγόμενη "χρυσή αναλογία", που διαχρονικά και υποσυνείδητα ευχαριστεί το ανθρώπινο μάτι. Αμερικανός καθηγητής ανακαλύπτει τα αίτια του φαινομένου στην όραση και την κίνηση.
Τόσο στη φύση όσο και στα ανθρώπινα έργα, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης και σε όλες τις εποχές, ορισμένα σχήματα έχουν προτιμηθεί από άλλα και θεωρούνται ελκυστικότερα και αισθητικά ομορφότερα. Η χρυσή αναλογία ή θεϊκή αναλογία ή χρυσή τομή (η αναλογία που ισούται περίπου με 1:1,618), η οποία χοντρικά απεικονίζεται στις διαστάσεις μιας τηλεοπτικής ή κινηματογραφικής οθόνης, έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην αρχιτεκτονική και τη ζωγραφική, ενώ συναντάται και στη φύση.
Ο μαθηματικός και καθηγητής Άντριαν Μπέτζαν του πανεπιστημίου Ντιουκ των ΗΠΑ, ο οποίος δημοσίευσε σχετική επιστημονική εργασία στο "International Journal of Design and Nature and Ecodynamics" (Διεθνές Περιοδικό Σχεδιασμού και Φύσης και Οικοδυναμικής), σύμφωνα με τη βρετανική "Independent", πιστεύει ότι βρήκε την αιτία για την γοητεία που ασκεί η συγκεκριμένη αναλογία.
Όπως πιστεύει, η ενστικτώδης προτίμηση του ανθρώπου για σχήματα με αυτή την αναλογία, οφείλεται στο ότι, στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι πιο εύκολο από κάθε άλλη αναλογία για το μάτι και τον εγκέφαλο του ανθρώπου να αποτυπώσουν μια εικόνα σε όλες τις σημαντικές λεπτομέρειές της, κάτι που εξηγείται από την εξελικτική προϊστορία των προγόνων μας. Με άλλα λόγια, η χρυσή αναλογία είναι το πιο αποτελεσματικό σχήμα για το οπτικό "σκανάρισμα" από τον εγκέφαλό μας. Σύμφωνα με τον ερευνητή, χάρη στη χρυσή αναλογία, το μάτι μπορεί να συλλάβει περισσότερες πληροφορίες σε πολύ πιο σύντομο χρόνο (έως και πέντε φορές ταχύτερα).
Ο Μπάτζαν έχει από το 1996 έχει εφεύρει έναν μαθηματικό νόμο, που ισχυρίζεται ότι περιγράφει πώς δημιουργούνται τα διάφορα σχέδια στη φύση, από τη ροή των υδάτων στα δέλτα των ποταμών μέχρι τις διακλαδώσεις των αεραγωγών στους πνεύμονες, με βάση μια ενιαία αρχή: την ολοένα μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα της κίνησης και της ροής του νερού, του αέρα, του αίματος, ακόμα και των ατόμων μέσα σε ένα πλήθος.
Όπως υποστηρίζει, η όραση επίσης υπόκειται στον ίδιο νόμο της αυξημένης αποτελεσματικότητας, όσον αφορά την ταχύτερη ροή των πληροφοριών από τον έξω κόσμο στο μάτι μας και από εκεί στον εγκέφαλό μας. Και το κατ' εξοχήν σχήμα που βοηθά σε αυτό, όπως λέει, είναι η χρυσή αναλογία. Από βιολογική άποψη, ο "νόμος" αυτός ισχύει στα ζώα και σταδιακά τέθηκε σε εφαρμογή και στους προγόνους των ανθρώπων, όταν κυνηγούσαν ζώα και μάζευαν τροφές από το δάσος ή επέλεγαν συντρόφους.
Κάπως έτσι, κατά τον Μπάτζαν, το μάτι ευχαριστιέται σήμερα ιδιαίτερα να βλέπει ένα οριζόντιο παραλληλόγραμμο στο οποίο η οριζόντια πλευρά είναι περίπου μιάμιση φορά μεγαλύτερη από την κάθετη και, γενικότερα, μια τέτοια αναλογία επεκράτησε στη ζωή και τον πολιτισμό των ανθρώπων, με συνέπεια, μεταξύ άλλων, πρόσωπα που αντανακλούν αυτή την αναλογία να είναι πιο ελκυστικά από τα άλλα!!"
http://www.foreignpress-gr.com
Σχόλιο του αναρτήσαντα:
Αν είναι αληθής η παρατήρηση, τότε ανοίγεται ένα επί πλέον παράθυρο στο να διερευνηθεί η φυσιολογία της όρασης, ο μηχανισμός με τον οποίο δουλεύει και καταγράφονται οι πληροφορίες στον εγκέφαλο. Αυτό το γράφω, διότι η χρυσή αναλογία 1: 1,618 έχει την πιο απλή περιοδική ανθυφαίρεση που υπάρχει. τι σημαίνει αυτό να το γράψω για να το καταλάβουν όλοι:
Να υποθέσουμε ότι έχουμε δύο ευθύγραμμα τμήματα με «χρυσό λόγο» , ένα μικρότερο α και ένα μεγαλύτερο β. Τότε:
Το α χωρά στο β μία φορά και περισσεύει από το β, ένα γ.
Το γ που περισσεύει χωρά στο α μία φορά και περισσεύει από το α , ένα δ.
Το δ που περισσεύει, χωρά στο γ μία φορά και περισσεύει ένα ε.
Το ε χωρά στο δ μία φορά και περισσεύει ένα ζ.
.............................................................................
το παραπάνω σχήμα, δεν τελειώνει ΠΟΤΕ!
Πάντα αυτό που περισσεύει θα χωράει στο προηγούμενο μια φορά και θα περισσεύει κάτι που θα χωρά στον διαιρέτη επίσης μια φορά κ.ο.κ. επ ΄άπειρον!
Σχηματικά γράφουν οι μαθηματικοί :
Ανθυφαίρεσις [α,β]=11111111111111111111111111111111111.....................................
Γενικώς η ανθυφαίρεση μεταξύ δύο τυχαίων μεγεθών, μπορεί να περατούται ή όχι (όπως στην χρυσή το Τομή)
Αν περατούται, τα δύο μεγέθη έχουν ρητή σχέση. (:=εκφράζεται με ρητό αριθμό)
Αν είναι άπειρη τα δύο μεγέθη έχουν άρρητη σχέση (:= εκφράζεται με άρρητο αριθμό)
Αν είναι άπειρη περιοδική, τα μεγέθη έχουν επίσης άρρητη σχέση πλην κατά Πλάτωνα είναι «καλό άπειρο» (περιοδικό άρρητο) αφού υπάρχει και το «κακό άπειρο» (μη περιοδικό άπειρο)
Εκφράζω λοιπόν μια εικασία προς διερεύνηση:
Επειδή πάντα στην Φύση οι νόμοι είναι απλοί, εκφράζονται με απλές μαθηματικές σχέσεις, επειδή απλούστερη περιοδική ανθυφαίρεση στην φύση που μπορεί να υπάρξει είναι αυτή της χρυσής τομής, πιθανόν, η αντίληψη των εικόνων από τον εγκέφαλο να οργανώνεται καλύτερα (πώς;) όταν το πλαίσιο όρασης έχει αυτή την αναλογία . Πιθανόν η όραση να δρα ανθυφαιρετικά . Αν είναι έτσι αληθής η εικασία, τότε ο εγκέφαλος θα προσλαμβάνει θετικότερα από το 1:1,618 το 1:1,5 και το 1:1,66 που αντιστοιχούν σε περατούμενες ανθυφαιρέσεις 11 και 111 . Ξέρω όμως εκ των προτέρων, ότι ελάχιστοι άνθρωποι μπορούν να διακρίνουν την διαφορά και ακόμα ελάχιστοι να αποτιμήσουν την αισθητική διαφορά, μεταξύ Χρυσής αναλογίας , κοντινών σχέσεων με αυτή και πεπερασμένων ανθυφαιρετικών προσεγγίσεών της.
Τζάμπα η όποια έρευνα λοιπόν......
Μπορεί όμως κάποιος να σκεφθεί κάτι καλύτερο..........
Επίσης, ενδιαφέρον θα είχε η ανάγνωση του νόμου αυτού του Μαθηματικού, για ανίχνευση ανθυφαιρετικού σχήματος -λογικής εντός του (το θεωρώ εκ των προτέρων σχεδόν σίγουρο)
Εξ άλλου η φύση ( σε έμβια και μη όντα) είναι γεμάτη με δομές φράκταλ που περιέχουν την διαρκή επανάληψη την αυτοομοιότητα και την χρυσή τομή .
"Μια νέα επιστημονική έρευνα ήρθε στο φώς της δημοσιότητας η οποία προσπαθεί να εξηγήσει το μυστήριο της "χρυσής αναλογίας", γιατί δηλαδή ορισμένα σχήματα είναι προτιμότερα από άλλα ή γιατί θεωρούνται πιο ελκυστικά και αισθητικά τέλεια.
Ο Παρθενώνας της Αθήνας, οι Πυραμίδες της Αιγύπτου, η Μόνα Λίζα του ντα Βίντσι ακόμα και...
το πρόσωπο του Τζορτζ Κλούνεϊ, ασκούν, ως επί των πλείστον γοητεία στον άνθρωπο. Το κοινό τους στοιχείο είναι η λεγόμενη "χρυσή αναλογία", που διαχρονικά και υποσυνείδητα ευχαριστεί το ανθρώπινο μάτι. Αμερικανός καθηγητής ανακαλύπτει τα αίτια του φαινομένου στην όραση και την κίνηση.
Τόσο στη φύση όσο και στα ανθρώπινα έργα, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης και σε όλες τις εποχές, ορισμένα σχήματα έχουν προτιμηθεί από άλλα και θεωρούνται ελκυστικότερα και αισθητικά ομορφότερα. Η χρυσή αναλογία ή θεϊκή αναλογία ή χρυσή τομή (η αναλογία που ισούται περίπου με 1:1,618), η οποία χοντρικά απεικονίζεται στις διαστάσεις μιας τηλεοπτικής ή κινηματογραφικής οθόνης, έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην αρχιτεκτονική και τη ζωγραφική, ενώ συναντάται και στη φύση.
Ο μαθηματικός και καθηγητής Άντριαν Μπέτζαν του πανεπιστημίου Ντιουκ των ΗΠΑ, ο οποίος δημοσίευσε σχετική επιστημονική εργασία στο "International Journal of Design and Nature and Ecodynamics" (Διεθνές Περιοδικό Σχεδιασμού και Φύσης και Οικοδυναμικής), σύμφωνα με τη βρετανική "Independent", πιστεύει ότι βρήκε την αιτία για την γοητεία που ασκεί η συγκεκριμένη αναλογία.
Όπως πιστεύει, η ενστικτώδης προτίμηση του ανθρώπου για σχήματα με αυτή την αναλογία, οφείλεται στο ότι, στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι πιο εύκολο από κάθε άλλη αναλογία για το μάτι και τον εγκέφαλο του ανθρώπου να αποτυπώσουν μια εικόνα σε όλες τις σημαντικές λεπτομέρειές της, κάτι που εξηγείται από την εξελικτική προϊστορία των προγόνων μας. Με άλλα λόγια, η χρυσή αναλογία είναι το πιο αποτελεσματικό σχήμα για το οπτικό "σκανάρισμα" από τον εγκέφαλό μας. Σύμφωνα με τον ερευνητή, χάρη στη χρυσή αναλογία, το μάτι μπορεί να συλλάβει περισσότερες πληροφορίες σε πολύ πιο σύντομο χρόνο (έως και πέντε φορές ταχύτερα).
Ο Μπάτζαν έχει από το 1996 έχει εφεύρει έναν μαθηματικό νόμο, που ισχυρίζεται ότι περιγράφει πώς δημιουργούνται τα διάφορα σχέδια στη φύση, από τη ροή των υδάτων στα δέλτα των ποταμών μέχρι τις διακλαδώσεις των αεραγωγών στους πνεύμονες, με βάση μια ενιαία αρχή: την ολοένα μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα της κίνησης και της ροής του νερού, του αέρα, του αίματος, ακόμα και των ατόμων μέσα σε ένα πλήθος.
Όπως υποστηρίζει, η όραση επίσης υπόκειται στον ίδιο νόμο της αυξημένης αποτελεσματικότητας, όσον αφορά την ταχύτερη ροή των πληροφοριών από τον έξω κόσμο στο μάτι μας και από εκεί στον εγκέφαλό μας. Και το κατ' εξοχήν σχήμα που βοηθά σε αυτό, όπως λέει, είναι η χρυσή αναλογία. Από βιολογική άποψη, ο "νόμος" αυτός ισχύει στα ζώα και σταδιακά τέθηκε σε εφαρμογή και στους προγόνους των ανθρώπων, όταν κυνηγούσαν ζώα και μάζευαν τροφές από το δάσος ή επέλεγαν συντρόφους.
Κάπως έτσι, κατά τον Μπάτζαν, το μάτι ευχαριστιέται σήμερα ιδιαίτερα να βλέπει ένα οριζόντιο παραλληλόγραμμο στο οποίο η οριζόντια πλευρά είναι περίπου μιάμιση φορά μεγαλύτερη από την κάθετη και, γενικότερα, μια τέτοια αναλογία επεκράτησε στη ζωή και τον πολιτισμό των ανθρώπων, με συνέπεια, μεταξύ άλλων, πρόσωπα που αντανακλούν αυτή την αναλογία να είναι πιο ελκυστικά από τα άλλα!!"
http://www.foreignpress-gr.com
Σχόλιο του αναρτήσαντα:
Αν είναι αληθής η παρατήρηση, τότε ανοίγεται ένα επί πλέον παράθυρο στο να διερευνηθεί η φυσιολογία της όρασης, ο μηχανισμός με τον οποίο δουλεύει και καταγράφονται οι πληροφορίες στον εγκέφαλο. Αυτό το γράφω, διότι η χρυσή αναλογία 1: 1,618 έχει την πιο απλή περιοδική ανθυφαίρεση που υπάρχει. τι σημαίνει αυτό να το γράψω για να το καταλάβουν όλοι:
Να υποθέσουμε ότι έχουμε δύο ευθύγραμμα τμήματα με «χρυσό λόγο» , ένα μικρότερο α και ένα μεγαλύτερο β. Τότε:
Το α χωρά στο β μία φορά και περισσεύει από το β, ένα γ.
Το γ που περισσεύει χωρά στο α μία φορά και περισσεύει από το α , ένα δ.
Το δ που περισσεύει, χωρά στο γ μία φορά και περισσεύει ένα ε.
Το ε χωρά στο δ μία φορά και περισσεύει ένα ζ.
.............................................................................
το παραπάνω σχήμα, δεν τελειώνει ΠΟΤΕ!
Πάντα αυτό που περισσεύει θα χωράει στο προηγούμενο μια φορά και θα περισσεύει κάτι που θα χωρά στον διαιρέτη επίσης μια φορά κ.ο.κ. επ ΄άπειρον!
Σχηματικά γράφουν οι μαθηματικοί :
Ανθυφαίρεσις [α,β]=11111111111111111111111111111111111.....................................
Γενικώς η ανθυφαίρεση μεταξύ δύο τυχαίων μεγεθών, μπορεί να περατούται ή όχι (όπως στην χρυσή το Τομή)
Αν περατούται, τα δύο μεγέθη έχουν ρητή σχέση. (:=εκφράζεται με ρητό αριθμό)
Αν είναι άπειρη τα δύο μεγέθη έχουν άρρητη σχέση (:= εκφράζεται με άρρητο αριθμό)
Αν είναι άπειρη περιοδική, τα μεγέθη έχουν επίσης άρρητη σχέση πλην κατά Πλάτωνα είναι «καλό άπειρο» (περιοδικό άρρητο) αφού υπάρχει και το «κακό άπειρο» (μη περιοδικό άπειρο)
Εκφράζω λοιπόν μια εικασία προς διερεύνηση:
Επειδή πάντα στην Φύση οι νόμοι είναι απλοί, εκφράζονται με απλές μαθηματικές σχέσεις, επειδή απλούστερη περιοδική ανθυφαίρεση στην φύση που μπορεί να υπάρξει είναι αυτή της χρυσής τομής, πιθανόν, η αντίληψη των εικόνων από τον εγκέφαλο να οργανώνεται καλύτερα (πώς;) όταν το πλαίσιο όρασης έχει αυτή την αναλογία . Πιθανόν η όραση να δρα ανθυφαιρετικά . Αν είναι έτσι αληθής η εικασία, τότε ο εγκέφαλος θα προσλαμβάνει θετικότερα από το 1:1,618 το 1:1,5 και το 1:1,66 που αντιστοιχούν σε περατούμενες ανθυφαιρέσεις 11 και 111 . Ξέρω όμως εκ των προτέρων, ότι ελάχιστοι άνθρωποι μπορούν να διακρίνουν την διαφορά και ακόμα ελάχιστοι να αποτιμήσουν την αισθητική διαφορά, μεταξύ Χρυσής αναλογίας , κοντινών σχέσεων με αυτή και πεπερασμένων ανθυφαιρετικών προσεγγίσεών της.
Τζάμπα η όποια έρευνα λοιπόν......
Μπορεί όμως κάποιος να σκεφθεί κάτι καλύτερο..........
Επίσης, ενδιαφέρον θα είχε η ανάγνωση του νόμου αυτού του Μαθηματικού, για ανίχνευση ανθυφαιρετικού σχήματος -λογικής εντός του (το θεωρώ εκ των προτέρων σχεδόν σίγουρο)
Εξ άλλου η φύση ( σε έμβια και μη όντα) είναι γεμάτη με δομές φράκταλ που περιέχουν την διαρκή επανάληψη την αυτοομοιότητα και την χρυσή τομή .
Σχόλια