Γιατί πρέπει να κάνουν όλοι αίτηση για διευθυντές Σχολικών μονάδων, του Γιάννη Πλατάρου

17/05/2011 - 18:52

Γιατί πρέπει να κάνουν όλοι αίτηση για διευθυντές Σχολικών μονάδων

Του Γιάννη Πλατάρου

Μαθηματικού

Υπάρχουν πάρα πολλοί λόγοι –επιχειρήματα για να υποβάλλει κάποιος αίτηση για να γίνει διευθυντής σχολικής μονάδας. Όταν ΔΕΝ υποβάλλει, θα πρέπει να γνωρίζει όλους τους λόγους , όλα τα υπέρ και τα κατά αν και τα περισσότερα των οποίων  είναι καθαρώς προσωπικά. Φρονούμε όμως, ότι κάποιος θα πρέπει να έχει υπ΄όψιν του και όλα τα υπόλοιπα  πριν αποφασίσει το  «δεν κάνω ή «κάνω» αίτηση.

ü     Στην πραγματικότητα, με τις κρίσεις για διευθυντές, δεν πληρώνονται μόνο  οι ανάγκες διευθυντών για τις συγκεκριμένες  σχολικές μονάδες, αλλά  συντάσσονται πίνακες κατάταξης  που ισχύουν για 4 χρόνια. Σε 4 χρόνια κάποιος μπορεί να αλλάξει γνώμη ή να έχει δυνατότητα να επιλέξει μια χηρεύουσα θέση λόγω συνταξιοδότησης (σύνηθες φαινόμενο πλέον)

ü     Οι ισχύοντες πίνακες, σχεδόν σε όλα τα μέρη της Ελλάδος, έχουν εξαντληθεί . Τι σημαίνει αυτό; Ότι αυτοί που κατετάγησαν ακόμα και έσχατοι στους πίνακες  (και ίσως αδικήθηκαν)  στην πορεία, βρήκαν σχολείο για να τοποθετηθούν. Αυτό το φαινόμενο, από δω και πέρα θα ενταθεί.

ü     Αν εξαιρέσουμε τα μεγάλα αστικά κέντρα Αθήνα Θεσσαλονίκη κτλ στην Επαρχία, συνήθως οι πίνακες εξαντλούνται. (Λίγο –πολύ, πάντα έτσι γινόταν αλλά δεν είναι ευρύτερα γνωστό) Ενίοτε, οι αιτήσεις ήταν ακόμα και λιγότερες από τις προκηρυγμένες θέσεις και επομένως ικανοποιούντο όλες .

ü     Το να συντάξεις βιογραφικό, να μαζέψεις τα έγγραφα που το υποστηρίζουν και να μελετήσεις τον νόμο επιλογής , αποτελούν σημαντική γνώση, σε κάθε περίπτωση χρήσιμη για το μέλλον.  Η εμπειρία της συνέντευξης και αυτή αποτελεί σημαντική βιωματική γνώση καθώς θα απομυθοποιηθούν πολλές στρεβλώσεις για όσους δεν έχουν παρόμοιες εμπειρίες, θα αποκατασταθούν στρεβλά μοντέλα, θα φύγουν τα «λέγεται» , «ακούστηκε» αφού θα υποκατασταθούν με την ιδίαν αντίληψη των πραγμάτων.

ü     Με το να αυξηθούν οι αιτήσεις που θα εξετάσουν τα διευρυμένης συνθέσεως ΠΥΣΔΕ, θα προαχθεί αναγκαστικά η αξιοκρατία, αφού ο ανταγωνισμός μεταξύ πολλών υποψηφίων μέχρι έναν σημαντικό βαθμό, θα επιβάλλει αφ΄εαυτού, σωστότερες κρίσεις.

ü     Σε αυτές τις κρίσεις, για πρώτη φορά στα χρονικά, οι δηλώσεις προτίμησης για τα σχολεία θα γίνουν ΜΕΤΑ την εξαγωγή των αποτελεσμάτων (Αντικειμενικά μόρια + ο βαθμός της συνέντευξης) Αυτό το γεγονός από μόνο του, είναι ένα βήμα μπροστά, καθώς μειώνει πολλούς ψίθυρους, είτε έχουν βάση, είτε όχι.

ü     Σε αυτές τις κρίσεις θα κριθούν οι διευθυντές , οι οποίοι με την σειρά τους θα κρίνουν (όπως όλα δείχνουν) τους καθηγητές, καθώς στο νέο νομικό πλαίσιο που θα ισχύσει οσονούπω, οι διευθυντές θα αξιολογούν τους συναδέλφους, ενώ θα έχουν αυξημένη δικαιοδοσία. Αυτό αυξάνει την ευθύνη των διευρυμένων ΠΥΣΔΕ στο κατακόρυφο, αλλά και τις προσωπικές ευθύνες όλων ημών, αφού όπως προανέφερα, η μαζική συμμετοχή στις κρίσεις προάγει την αξιοκρατία στην επιλογή των διευθυντών και επαγωγικά στην αξιολόγηση των συναδέλφων και τελικά το διδακτικό και παιδαγωγικό αποτέλεσμα της δουλειάς μας. Όποιος φοβάται την κρίση του ΠΥΣΔΕ, αύριο ας γνωρίζει ότι θα τεθεί υπό  κρίσιν  από μονοπρόσωπο όργανο και σε αυτό το θέμα δεν θα πρέπει επ΄ουδενί να υπάρξουν παρατράγουδα για το καλώς εννοούμενο συμφέρον της Δημόσιας Εκπαίδευσης. Από την άλλη, επειδή δεν θα πρέπει ουδείς να επαφίεται μόνο στον Πατριωτισμό και το φιλότιμο των συμπολιτών του, αλλά στην ισχύ των θεσμών, θα πρέπει να ενδυναμώνονται οι όποιοι θεσμοί ισχύουν για να λειτουργεί καλύτερα και αποτελεσματικότερα το σύστημα. Η μαζική υποβολή αιτήσεων, προάγει τελικά την θεσμική λογική στήριξης της αξιοκρατίας και αυτοπεριορίζει ενδεχόμενες παρεκβάσεις, όλων όσων έχουν κάποια ροπή προς αυτές.

ü     Τελικά ο στόχος του παρόντος σημειώματος δεν είναι η ευχή για μαζικές αιτήσεις, αλλά η ανάδειξη της θετικής συσχέτισης μεταξύ μαζικού αριθμού αιτήσεων και αξιοκρατίας, έτσι ώστε οι κάθε λογίς μελλοντικοί τιμητές των πάντων που ως συνήθως θα «διαπιστώνουν» και θα «καταγγέλλουν» αδαπάνως και ακόστως, να γνωρίζουν, ότι η μη ενδεχόμενη συμμετοχή τους σε μια φυσική διαδικασία επαγγελματικής εξέλιξης, δεν τους νομιμοποιεί στον ρόλο του κήνσορα….