Στη Μεσσήνη, στο Δημαρχείο η Δέσποινά μας, την Κυριακή 1η Ιουλίου για την παρουσίαση της αυτοβιογραφίας της
(Από διαδικτυακή έκδοση ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Καλαμάτας)
Την αυτοβιογραφία της Δέσποινας Στυλιανοπούλου «Ηθοποιός αμέσου
δράσεως» παρουσιάζει ο Δήμος Μεσσήνης την Κυριακή 1η Ιουλίου στις 8.30
το βράδυ στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δημαρχιακού Μεγάρου Μεσσήνης.Θα μιλήσουν: ο δήμαρχος Μεσσήνης Στάθης Αναστασόπουλος, η αντιδήμαρχος Ελένη Τσέλιου και ο εκδότης και συγγραφέας Νίκος Μουρατίδης. Η Δέσποινα Στυλιανοπούλου θα κάνει διάλογο με το κοινό και θα υπογράψει αντίτυπα του βιβλίου της.
Η αγαπημένη και μεγάλη κωμικός Δέσποινα Στυλιανοπούλου επιστρέφει εκεί απ’ όπου ξεκίνησε, στη Μεσσήνη:
«Νύχτα περίεργη και το μυαλό μου γυρίζει. Στα μύρια γεγονότα της ζωής μου. Δεν ξέρω από πού να αρχίσω. Είναι πολλά αυτά που θέλω να διηγηθώ. Νομίζω πως θα εκραγώ. Θέλω ό,τι έχει συμβεί να το γράψω απόψε. Εν μία νυκτί, όπως όταν μάθαινα τους ρόλους. Μοιάζει ακατόρθωτο και είναι. Πώς να γράψεις την ιστορία της ζωής σου σε μια μόνο νύχτα; Πολλά συμβαίνουν στο διάβα μας. Και εγώ έχω ατέλειωτα γεγονότα να περιγράψω. Στιγμές πόνου, συγκίνησης, χαράς και επιτυχίας. Ολα γυρίζουν στο μυαλό μου σαν κινηματογραφική ταινία. Το φλας μπακ μιας ολόκληρης ζωής. Τι ευτυχία θα ένιωθα εάν υπήρχε ένα μαγικό χέρι να τα γράψει όλα αυτά κλέβοντας την σκέψη μου. Ενα αεράκι πέρασε από το μυαλό μου και σάρωσε ό,τι ως τώρα με σημάδεψε. Ενα αεράκι που έκανε να πιστέψω στο «ποτέ μη λες ποτέ». Γιατί τελικά, τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Ηρθε και για μένα η ώρα να κάνω την εξομολόγησή μου. Να πω πράγματα που σαν αγκάθια μου τρυπούσαν την καρδιά, να προσπαθήσω να απαλύνω τον πόνο των ονείρων μου. Το μπορώ; Ακούω την «Τριστές» του Σοπέν, λέξεις που σκοτώνουν μέσα τους τη χαρά. Μήπως όμως τελικά το ταξίδι της χαράς δεν έχει τέλος; Κλείνει ένα κεφάλαιο και κάτι καινούργιο αρχίζει. Αφήνουμε στ’ αλήθεια πίσω τις περασμένες εποχές ή μήπως όσα συμβαίνουν σήμερα μπορούν να ταυτιστούν με τη γενιά του ’40; Πήρα το τρένο της γραμμής και περνώντας τον Πάμισο έκανα στάση στην πατρίδα μου, τη Μεσσήνη. Αναζητώ λιβάδια, όπως λέει κι ο Σεφέρης, και τότε προσπαθώ να κάνω τη σκέψη να παύει να τρέχει στις πικρές τις αναμνήσεις… Το μπορώ».
Η Δέσποινα Στυλιανοπούλου το αποφάσισε και έγραψε για πρώτη φορά ένα μεγάλο βιβλίο που λέει τα πάντα. Από τη σκοτεινιά της Κατοχής μέχρι την έλευσή της από την Μεσσήνη στην Αθήνα. Από το Εθνικό με δάσκαλο τον Ροντήρη μέχρι τα πρώτα βήματα στο σανίδι. Από τις πρώτες εμφανίσεις και το "Δουλικό αμέσου δράσεως" μέχρι το πώς έγινε πρωταγωνίστρια μέσα σε μία νύχτα. Μιλάει για τους έρωτές της με τον Κώστα Καραγιάννη και τον Πέτρο Μήλα. Γράφει για τους ηθοποιούς που συνεργάστηκε και θαύμασε: Αλίκη Βουγιουκλάκη, Δημήτρη Παπαμιχαήλ, Γεωργία Βασιλειάδου, Θανάση Βέγγο, Κώστα Χατζηχρήστο, Νίκο Σταυρίδη, Βασίλη Αυλωνίτη, Μίμη Φωτόπουλο, Ντίνο Ηλιόπουλο, Διονύση Παπαγιαννόπουλο, Νίκο Ρίζο, Μέμα Σταθοπούλου, Σμάρω Στεφανίδου, Σαπφώ Νοταρά, Λάμπρο Κωνσταντάρα, Ρένα Βλαχοπούλου, Σταύρο Παράβα κ.ά.
Σχόλια