Είμαι αντιτέτοιος!...

Είμαι αντιολυμπιακός, αντιπαναθηναϊκός, είμαι αντιφασίστας, είμαι αντικομουνιστής είμαι αντιναζιστής. Τι είμαι;  Έχω θέση; Δεν έχω θέση. Έχω αντίθεση; Έχω. Αλλά θέση; Εντελώς απροσδιόριστη και ασαφή. Τι είμαι; Τίποτα δεν είμαι , εξαρτώ την ύπαρξή μου από την ύπαρξη του άλλου. Αν χαθεί ο αντίθετος πόλος δεν έχω λόγο ύπαρξης . Για να υπάρχω , πρέπει να υπάρχει και ο άλλος. Ενίοτε, αν δεν υπάρχει ο άλλος, πρέπει να εφευρεθεί. Να επινοηθεί, να κατασκευαστεί. Στην ανάγκη να τον κατασκευάσουμε εμείς! Τι σοβαρότητα έχω όταν η «θέση μου» βασίζεται στην αντίθεση; Απολύτως καμία. Δεν έχω θέση καμία, δεν έχω ιδεολογία, εκφράζω μόνο απαρέσκεια, δεν εκφράζω ευαρέσκεια πουθενά ή κάτι...κρύβω!
Σε ένα δεύτερο επίπεδο ανάλυσης, λογικό, το «δεν είμαι αυτό» υπονοεί συνήθως άπειρες άλλες πιθανές θέσεις, άρα ....τίποτα! Δεν αυτοπροσδιορίζομαι με το αντί στον άλλο. Διαθέτω το άκρον άωτον της ιδεολογικής θολούρας. Αυτό βολεύει για  στρατολόγηση, αλλά ξεβολεύει όταν έρχεται η ώρα αποφάσεων και προσδιορισμού. Συνεπώς μας βολεύει η ύπαρξη του αντιπάλου, αφού εξαρτάται και η δική μας. 
Η σημειολογική ανάλυση της ξεφτίλας, πάσχει εγγενώς από τον κίνδυνο της ίδιας της ξεφτίλας. Η απουσία διδασκαλίας της λογικής, της ηθικής, της φιλοσοφίας, της επιστημολογίας, είναι εμφανής  στην Γενική Παιδεία. Ποίος άλλωστε θα  διδάξει αυτά τα γνωστικά αντικείμενα; Αυτός που θα συντάξει το σύνθημα ; Αυτός που θα φορτωθεί την ντουντούκα; («μία η ντουντούκα, τέσσερις εσείς!») Αυτός που θα συντάξει την μπροσούρα; Το σύνθημα στον τοίχο; Αυτός που θα γράψει το πανό; Αυτός που θα κρατήσει το λάβαρο; Αυτός που θα πει το σύνθημα με το γνωστό (υ_ υ_ υ_,υ_  _  _υ) ; Ο λόγος πού πήγε; Η συντεταγμένη έκφραση αιτιολογημένης άποψης με επιχειρήματα και αντιπροτάσεις που πήγε; Έχει πάρει διαζύγιο μήπως από την Δημόσια ζωή; Το πρότυπο αντιπαράθεσης υπάρχει; Η δημόσια κριτική λόγου; ο Δημόσιος έλεγχος; Η επώνυμη κατάθεση άποψης; Η υπεύθυνη κατάθεση πρότασης; Η έκθεση  ιδεών; Η Ευκλείδεια Γεωμετρία που είναι ; (Στην χλεύη , στα αζήτητα, γνωστικό βδέλυγμα, για όσους δεν αντιλαμβάνονται  το ρητορικόν του ερωτήματος, λόγω καταβαράθρωσης αρχαίων αξιών )
Η κρίση αξιών παίρνει πλέον απίστευτες διαστάσεις και ο Φύσσας είναι ένα μόριο νερού στην κορυφή του παγόβουνου ... Ξαφνικά όλη η κοινωνία έτσι όπως εκφράζεται από τα  κυρίαρχα κανάλια φαίνεται να έχει εκτροχιαστεί διότι χάθηκαν οι... ράγες!  Βλέπω τα πολλαπλά παράθυρα με τις σοβαροφανείς φάτσες  που εκφράζουν κόσμο και φρίττω.  Επειγόντως χρειαζόμαστε θαύμα. Θαύμα φώτισης για σύνεση , αυτοσυγκράτηση , ορθολογισμό, όραμα, αλληλεγγύη, συλλογική προσπάθεια.
Να ελπίσουμε τουλάχιστον στην φώτιση και μετά την «φώτιση», «βλέπουμε!»....