Κουφοντίνας και αδελφοί Ξηροί, ως μέσοι Έλληνες!...
Κανονικά, οι αρχιεκτελεστές της 17Ν επ΄ουδενί δεν θα έπρεπε να ομοιάζουν με τον «μέσο Έλληνα», πέραν ίσως ότι λαλούν την ίδια γλώσσα. Αυτοί είναι δολοφόνοι και φορείς αναρχικής ιδεολογίας. Αυτοί, δεν παραδέχονται το Κράτος, δεν το αναγνωρίζουν , δεν αναγνωρίζουν καμία Αρχή και Εξουσία. Ομοίως και ο μέσος Έλληνας όμως! Δεν έχει γράψει Αναρχικό Μανιφέστο, αλλά όταν είναι να εφαρμόσει τον νόμο «απ΄εδώ πάνε οι άλλοι!....» Δεν τον εφαρμόζει όπως μπορεί, όπου μπορεί. Το ίδιο έκανε και η 17Ν. Όταν όμως κληθεί - ο μέσος Έλληνας- να δώσει λόγο για παράβαση του νόμου, κάνει το ίδιο με την 17Ν:
1) Αμφισβητεί την παράβαση.
2) Αμφισβητεί τον νόμο.
3) Θεωρεί προσωπική του εξόντωση την εφαρμογή του νόμου.
4) Χρησιμοποιεί όλα τα θεσμικά, θεμιτά (και αθέμιτα) μέσα που του παρέχει ο ίδιος ο νόμος για υπεράσπισή του.
5) Προσφεύγει σε δικηγόρο για να τα κανονίσει με την εκτελεστική και δικαστική εξουσία.
6) Κάνει δηλώσεις στις εφημερίδες για το πόσο δίκιο έχει , πόσο άδικος είναι ο νόμος, πόσο αθώος είναι, πόσο φταίνε οι άλλοι και όχι αυτός, πόσο φταίει το σύστημα και οι πολιτικοί και όχι αυτός.
Τα παραπάνω τα έκαναν οι δολοφόνοι Αναρχικοί της 17Ν. Αντί να πουν ΜΑΛΛΟΝ (όπως θα περίμενε ο μέσος μελετητής των απόψεών τους που δημοσίευε η Ελευθεροτυπία και τα ΝΕΑ και το ΕΘΝΟΣ) «Δεν αναγνωρίζουμε καμία νομιμότητα Αρχή και Εξουσία, κάντε ό,τι σας φωτίσει ο Θεός στον οποίον εμείς δεν πιστεύουμε...» Χρησιμοποίησαν όλη την ποινική δικονομία προστασίας του κατηγορουμένου! Ενστάσεις, ανακοπές, δικαιώματα, εφέσεις, αναβολές, πολιτική πίεση, πίεση δια του τύπου, πίεση δι΄ άλλων «συντρόφων» , αναστολές, χάρες, ασθένειες, αναιρέσεις κτλ Μάλιστα όλη αυτή την άκρως αντιφατική τους στάση με την «ιδεολογία τους» την εμφάνιζαν φυσιολογική και εύλογη!
Την ίδια «ιδεολογία» έχει και ο μέσος Έλληνας. Παίρνει το παιδί του μια μέρα αποβολή διότι κατείχε κινητό τηλέφωνο που απαγορεύεται ρητώς και κατηγορηματικώς αφ΄ότου το παιδί φοιτούσε στην Δ΄Δημοτικού και διαλύει το ...Σύμπαν!
Απειλεί με το γνωστό «θα σε βάλλω στην εφημερίδα» ή το επίσης πασίγνωστο «θα σου κάνω μήνυση» (Αν και λόγω του παραβόλου των 100€ έχει κοπεί η όρεξη, τουλάχιστον στους ασθενείς οικονομικά») Μετά είναι απολύτως βέβαιος, ότι ο γιός του «δεν έκανε τίποτα» Αν τυχόν ο Διευθυντής του Σχολείου του παρουσιάσει ακράδαντα στοιχεία παράβασης (λ.χ. το ίδιο το κινητό) αλλάζει τροπάριο (=«υπερασπιστική γραμμή») και ομιλεί για «πρωτοφανή δίωξη και εξόντωση» Αν τυχόν ο Διευθυντής τον πείσει ότι η μία μέρα αποβολής είναι η μικρότερη ποινή , αντιλέγει για το αν του έγινε προειδοποίηση. Αν τυχόν ο Διευθυντής του πει ότι τον είχαν πιάσει καμιά δεκαριά άλλες φορές και του είχαν κάνει παρατήρηση μόνο, τότε ξιφουλκεί κατά των καθηγητών που είναι ανίκανοι να διαπαιδαγωγήσουν και να πείσουν τα παιδιά. Όταν του αντιγυρίσει κάποιος, ότι του είχε δοθεί Υπηρεσιακό Σημείωμα στην Αρχή του Σχολικού έτους που έλεγε για πολλοστή φορά ότι «απαγορεύονται τα κινητά» Θα πει ότι ουδέποτε το έλαβε και θα συνεχίσει τις κατηγορίες! Αν του πεις ότι «τα κινητά απαγορεύονται εδώ και 9 χρόνια σε όλα τα Σχολεία όλων των βαθμίδων, θα σου καρφώσει τον Γυμνασιάρχη «που τα άφηνε τα παιδιά» Εν τω μεταξύ εσύ γνωρίζεις προσωπικά τον Διευθυντή του Γυμνασίου και ξέρεις ότι είναι...απηνής διώκτης κινητών! Όταν τελικά του επισημανθεί ότι αφού «εσύ του το αγόρασες» και δεν είσαι ικανός να του το πάρεις «ακριβώς επειδή του το δώρισες», ΠΟΤΕ δεν θα σου πει λ.χ. ότι «του έχω πει να μην το φέρνει Σχολείο, αλλά δεν με ακούει...» Θα σου πει οτιδήποτε άλλο υπερασπιστικό, δικαιολογιτικό επιχείρημα. Κοινώς, «δεν βγαίνει άκρη»
Τα παραπάνω τα σκέφθηκα βλέποντας 4 βιντεάκια από το «Μακελειό» (δικτυότοπο) που έκανε ρεπορτάζ για έναν ειδικό φρουρό που πυροβόλησε διαδηλωτές. Εκεί βλέπουμε έναν εύσωμο άντρα κάτι να λέει στους διαδηλωτές, μάλλον να τους προκαλεί. Αυτοί να αρχίζουν να τον κυνηγάνε. Η παρούσα αστυνομία να μην μπορεί να τους αποτρέψει (είναι σημαντικό αυτό!) Η παρούσα -επαναλαμβάνω - αστυνομία να λέει «φύγετε» και να μην εισακούεται, ο Φρουρός να καταφεύγει σε κάποιο μαγαζί, οι διαδηλωτές να σπάνε εξωτερικά το άγνωστο μαγαζί (τραπέζια καρέκλες) μετά ακούγεται ένα κάτι σαν «έχει όπλο!» Στην συνέχεια πολίτες να προσφεύγουν στου Αστυνομικούς και με έντονες χειρονομίες να τους υποδεικνύουν μάλλον για το όπλο και μετά να φυγαδεύεται ο ...φερόμενος ως δράστης!
Ας μην εξηγήσω τους συνειρμούς για τα γραφέντα. Όλοι όσοι είναι επαρκώς μεγάλοι και θυμούνται μπορούν να καταλάβουν πώς μου ήλθε κατά νου η ομοιότητα του Κουφοντίνα και των αδελφών Ξηρών με τον μέσο Έλληνα....
Η κοινή ,πάγκοινη πρόδηλη ομοιότητα είναι εδώ , παρούσα: Κανείς δεν σέβεται την νομιμότητα όπου μπορεί, όπως μπορεί. Όταν όμως κληθεί να δώσει λόγο την επικαλείται και την εγκωμιάζει και την χρησιμοποιεί σε ό,τι αφορά την ποινική του προστασία.
Στο ίδιο έργο θεατές χρόνια...
Υ.Γ. Φαντάζομαι έναν διαδηλωτή που να κοκκίνησε η μούρη του φωνάζοντας «Μπάτσοι Γουρούνια Δολοφόνοι» να πηγαίνει σπίτι του και να το βρίσκει άνω -κάτω από κλοπή που του έγινε. Μετά να τηλεφωνεί στο οικείο Αστυνομικό Τμήμα και να τους παρακαλά να επιληφθούν. Αν δεν επιληφθούν να τους κατηγορεί ότι είναι ανύπαρκτοι, ενώ ήταν σε υπηρεσία στην ίδια διαδήλωση που τους έβριζε ο ίδιος ο πολίτης...
1) Αμφισβητεί την παράβαση.
2) Αμφισβητεί τον νόμο.
3) Θεωρεί προσωπική του εξόντωση την εφαρμογή του νόμου.
4) Χρησιμοποιεί όλα τα θεσμικά, θεμιτά (και αθέμιτα) μέσα που του παρέχει ο ίδιος ο νόμος για υπεράσπισή του.
5) Προσφεύγει σε δικηγόρο για να τα κανονίσει με την εκτελεστική και δικαστική εξουσία.
6) Κάνει δηλώσεις στις εφημερίδες για το πόσο δίκιο έχει , πόσο άδικος είναι ο νόμος, πόσο αθώος είναι, πόσο φταίνε οι άλλοι και όχι αυτός, πόσο φταίει το σύστημα και οι πολιτικοί και όχι αυτός.
Τα παραπάνω τα έκαναν οι δολοφόνοι Αναρχικοί της 17Ν. Αντί να πουν ΜΑΛΛΟΝ (όπως θα περίμενε ο μέσος μελετητής των απόψεών τους που δημοσίευε η Ελευθεροτυπία και τα ΝΕΑ και το ΕΘΝΟΣ) «Δεν αναγνωρίζουμε καμία νομιμότητα Αρχή και Εξουσία, κάντε ό,τι σας φωτίσει ο Θεός στον οποίον εμείς δεν πιστεύουμε...» Χρησιμοποίησαν όλη την ποινική δικονομία προστασίας του κατηγορουμένου! Ενστάσεις, ανακοπές, δικαιώματα, εφέσεις, αναβολές, πολιτική πίεση, πίεση δια του τύπου, πίεση δι΄ άλλων «συντρόφων» , αναστολές, χάρες, ασθένειες, αναιρέσεις κτλ Μάλιστα όλη αυτή την άκρως αντιφατική τους στάση με την «ιδεολογία τους» την εμφάνιζαν φυσιολογική και εύλογη!
Την ίδια «ιδεολογία» έχει και ο μέσος Έλληνας. Παίρνει το παιδί του μια μέρα αποβολή διότι κατείχε κινητό τηλέφωνο που απαγορεύεται ρητώς και κατηγορηματικώς αφ΄ότου το παιδί φοιτούσε στην Δ΄Δημοτικού και διαλύει το ...Σύμπαν!
Απειλεί με το γνωστό «θα σε βάλλω στην εφημερίδα» ή το επίσης πασίγνωστο «θα σου κάνω μήνυση» (Αν και λόγω του παραβόλου των 100€ έχει κοπεί η όρεξη, τουλάχιστον στους ασθενείς οικονομικά») Μετά είναι απολύτως βέβαιος, ότι ο γιός του «δεν έκανε τίποτα» Αν τυχόν ο Διευθυντής του Σχολείου του παρουσιάσει ακράδαντα στοιχεία παράβασης (λ.χ. το ίδιο το κινητό) αλλάζει τροπάριο (=«υπερασπιστική γραμμή») και ομιλεί για «πρωτοφανή δίωξη και εξόντωση» Αν τυχόν ο Διευθυντής τον πείσει ότι η μία μέρα αποβολής είναι η μικρότερη ποινή , αντιλέγει για το αν του έγινε προειδοποίηση. Αν τυχόν ο Διευθυντής του πει ότι τον είχαν πιάσει καμιά δεκαριά άλλες φορές και του είχαν κάνει παρατήρηση μόνο, τότε ξιφουλκεί κατά των καθηγητών που είναι ανίκανοι να διαπαιδαγωγήσουν και να πείσουν τα παιδιά. Όταν του αντιγυρίσει κάποιος, ότι του είχε δοθεί Υπηρεσιακό Σημείωμα στην Αρχή του Σχολικού έτους που έλεγε για πολλοστή φορά ότι «απαγορεύονται τα κινητά» Θα πει ότι ουδέποτε το έλαβε και θα συνεχίσει τις κατηγορίες! Αν του πεις ότι «τα κινητά απαγορεύονται εδώ και 9 χρόνια σε όλα τα Σχολεία όλων των βαθμίδων, θα σου καρφώσει τον Γυμνασιάρχη «που τα άφηνε τα παιδιά» Εν τω μεταξύ εσύ γνωρίζεις προσωπικά τον Διευθυντή του Γυμνασίου και ξέρεις ότι είναι...απηνής διώκτης κινητών! Όταν τελικά του επισημανθεί ότι αφού «εσύ του το αγόρασες» και δεν είσαι ικανός να του το πάρεις «ακριβώς επειδή του το δώρισες», ΠΟΤΕ δεν θα σου πει λ.χ. ότι «του έχω πει να μην το φέρνει Σχολείο, αλλά δεν με ακούει...» Θα σου πει οτιδήποτε άλλο υπερασπιστικό, δικαιολογιτικό επιχείρημα. Κοινώς, «δεν βγαίνει άκρη»
Τα παραπάνω τα σκέφθηκα βλέποντας 4 βιντεάκια από το «Μακελειό» (δικτυότοπο) που έκανε ρεπορτάζ για έναν ειδικό φρουρό που πυροβόλησε διαδηλωτές. Εκεί βλέπουμε έναν εύσωμο άντρα κάτι να λέει στους διαδηλωτές, μάλλον να τους προκαλεί. Αυτοί να αρχίζουν να τον κυνηγάνε. Η παρούσα αστυνομία να μην μπορεί να τους αποτρέψει (είναι σημαντικό αυτό!) Η παρούσα -επαναλαμβάνω - αστυνομία να λέει «φύγετε» και να μην εισακούεται, ο Φρουρός να καταφεύγει σε κάποιο μαγαζί, οι διαδηλωτές να σπάνε εξωτερικά το άγνωστο μαγαζί (τραπέζια καρέκλες) μετά ακούγεται ένα κάτι σαν «έχει όπλο!» Στην συνέχεια πολίτες να προσφεύγουν στου Αστυνομικούς και με έντονες χειρονομίες να τους υποδεικνύουν μάλλον για το όπλο και μετά να φυγαδεύεται ο ...φερόμενος ως δράστης!
Ας μην εξηγήσω τους συνειρμούς για τα γραφέντα. Όλοι όσοι είναι επαρκώς μεγάλοι και θυμούνται μπορούν να καταλάβουν πώς μου ήλθε κατά νου η ομοιότητα του Κουφοντίνα και των αδελφών Ξηρών με τον μέσο Έλληνα....
Η κοινή ,πάγκοινη πρόδηλη ομοιότητα είναι εδώ , παρούσα: Κανείς δεν σέβεται την νομιμότητα όπου μπορεί, όπως μπορεί. Όταν όμως κληθεί να δώσει λόγο την επικαλείται και την εγκωμιάζει και την χρησιμοποιεί σε ό,τι αφορά την ποινική του προστασία.
Στο ίδιο έργο θεατές χρόνια...
Υ.Γ. Φαντάζομαι έναν διαδηλωτή που να κοκκίνησε η μούρη του φωνάζοντας «Μπάτσοι Γουρούνια Δολοφόνοι» να πηγαίνει σπίτι του και να το βρίσκει άνω -κάτω από κλοπή που του έγινε. Μετά να τηλεφωνεί στο οικείο Αστυνομικό Τμήμα και να τους παρακαλά να επιληφθούν. Αν δεν επιληφθούν να τους κατηγορεί ότι είναι ανύπαρκτοι, ενώ ήταν σε υπηρεσία στην ίδια διαδήλωση που τους έβριζε ο ίδιος ο πολίτης...
Σχόλια