Σύντομη ιστορική καταγωγή -επινόηση ορισμένων πασίγνωστων συμβόλων.

Πώς προέκυψαν τα σύμβολα ?, ! , @ , $ ,=

---

Μάθετε την ιστορία τους!

---

Έχετε αναρωτηθεί από πού προέρχονται όλα αυτά τα σύμβολα που βλέπουμε καθημερινά μπροστά μας;
Η ηλεκτρονική σελίδα Kuriositas μας εξηγεί με φωτογραφικό τρόπο.
Τι κρύβεται πίσω από το γνωστό μας λατινικό ερωτηματικο;

H λέξη «ερώτηση» στα λατινικά, ήταν «quaesto». Επειδή το χαρτί, όμως, εκείνη την εποχή ήταν ακριβό, οι «λόγιοι» έπρεπε να γλυτώσουν χώρο και συντόμευσαν τη λέξη σε «qo». Με το καιρό, το q τοποθετήθηκε πάνω στο o, και μετά από λίγο το q μετατράπηκε σε ένα καμπυλωτό και το ο σε τελεία.

Η ίδια ιστορία ισχύει και για το γνωστό μας θαυμαστικό.
Αρχικά, ο θαυμασμός, εκφραζόταν με την λατινική λέξη «io», που κυριολεκτικά σημαίνει «θαυμασμός χαράς» και είναι σύντμηση της λέξης «iocundia ή iocundum». Όπως και με το λατινικό ερωτηματικό, το «I» τοποθετήθηκε πάνω από το «ο»/. Και έτσι προέκυψε το θαυμαστικό.

Και πάμε στο μαθηματικό μας «ίσον». Όλα ξεκίνησαν όταν ο ‘Αγγλος μαθηματικός του 16ου αιώνα Ρόμπερτ Ρεκόνρντε έφραφε στις σημειώσεις του: «I will settle as I doe often in woorke use, a paire parallels, lines of one length bicause noe two thynges can be more equalle». Σύμφωνα με τις σημειώσεις του Ρεκόρντε οι δύο παράλληλες γραμμές ήταν η τέλεια αναπαράσταση της λέξης ίσον.

Το γνωστό σύμβολο του «και» ονομάζεται ambersand και ξεκίνησε ως μία εκλεπτυσμένη έκδοση της λατινικής λέξης Et που σημαίνει «και». Το σύμβολο επινοήθηκε από τον Marcus Tullius Tiro, σκλάβο του Κικέρωνα.
Αυτό προέκυψε αργότερα όταν το θεωρούσαν το 27ο γράμμα της αλφαβήτα. Όταν η Βασίλισσα Βικτωρία καθόταν στον θρόνο της Αγγλικής Αυτοκρατορίας, τα παιδιά στο σχολείο προσπαθούσαν να μάθουν την αλφαβήτα χρησιμοποιώντας ένα τραγουδάκι. Το συγκεκριμένο «γράμμα» όμως, δεν είχε όνομα και προκειμένου να έχει μία κατάληξη το τραγουδάκι τους χρησιμοποιούσαν τη φράση «and, per se» που μεταφράζεται σε «και, που σημαίνει τον εαυτό του».

Και πάμε στο δολάριο. Το 1794, οι Η.Π.Α. Δεν είχαν το δικό τους νόμισμα ενώ η πιο ισχυρή οικονομία του κόσμου ήταν η Ισπανία και το πέσο ήταν το «παγκόσμιο» νόμισμα της εποχής. Η σύντμηση της λέξης πέσο, γράφονταν ως Ps. Στη συνέχεια το S άρχισε να γράφεται πάνω από το Ρ. Σιγά σιγά, απέμεινε το σύμβολο του δολαρίου να γράφεται με το S και μία γραμμή στη μέση.

Το γνωστό μας ντίτζιταλ παπάκι @ έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή του σε πληκτρολόγιο το 1896 και χρειάστηκε λιγότερα από 100 χρόνια ώστε το νόημά του να αλλάξει και η πλειοψηφία να το αναγνωρίζει όπως το αναγνωρίζει σήμερα. Πριν την εποχή του ιντερνετ, το σύμβολο σήμαινε «στην τιμή» (at the rate). Δηλαδή, 20 μήλα στην τιμή των 5 cents μας κάνουν 1 ευρώ, γραφόταν 20 μήλα @ 5c = 1€. Ίσως να ήταν και η συντόμευση της Ισπανικής λέξης arroba, μία μονάδα βάρους που ισοδυναμούσε με περίπου 11,5 κιλά.

Η χρήση όμως, άλλαξε την δεκαετία του 1990 όταν το σύμβολο αυτό υιοθετήθηκε για να προσδιορίσει την τοποθεσία μίας ηλεκτρονικής διεύθυνσης σε ένα συγκεκριμένο domain, δηλαδή, δηλώνει κατεύθυνση.
Ο αστερίσκος είναι ένα από τα δύο πιο γνωστά λατινικά σύμβολα που παρέμειναν ως έχουν από την αρχική τους μορφή κατά το Μεσαίωνα. Στα Ελληνικά η ετυμολογία του συμβόλου προέρχεται από την λέξη «αστέρι». Ο αστερίσκος εμφανίζεται σε πρώιμα χειρόγραφα της Αναγέννησης, αλλά λίγο πιο μετά και λίγο πιο σπάνια, χρησιμοποιούνταν για να συνδέσει κομμάτια του κειμένου με υποσημειώσεις. Στα τυπωμένα βιβλία εμφανίζεται με την αρχική του σημασία, δηλαδή να υποδηλώνει κείμενο το οποίο δεν έχει συμπεριληφθεί.

Πηγή: tsantiri

 

Πόσο ετών είναι το «παπάκι» «@»

Ένα σύμβολο χίλιες εικόνες…!!! Για κάποιους σαλιγκάρι, σκουλήκι, γάτα, ποντίκι ή πίθηκος , για άλλους στρούντελ ή ρόλο κανέλας ,  και για εμάς….Παπάκι!

Όπως και να το πεις το σύμβολο @ (at) δεν είναι ούτε ζωάκι ούτε φαγητό αλλά ένας «χαρακτήρας» ο όποιος  αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της «ψηφιακής μας ζωής»…

Και αν νομίζεται ότι το παπάκι…. προσγειώθηκε πρόσφατα στην καθημερινότητα μας, πλανάσθαι πλάνην οικτράν. Τα τελευταία χρόνια έχουν κυκλοφορήσει ποικίλες εκδοχές για το πώς και κυρίως για το πότε ακριβώς προέκυψε το  μυστηριώδες @ στη ζωή μας. Μια από τις επικρατέστερες θεωρίες τοποθετεί την παρθενική χρήση του στον 6^ον ή 7^ον αιώνα μχ, ως σύντμηση της λατινικής πρόθεσης «ad» (σ.σ.: εις προς) με το «μπαστουνάκι» του «d» να τυλίγεται γύρω από το «a» χάριν οικονομίας χώρου σε χειρόγραφα μοναχών (αργότερα) επιστρατεύτηκε ως συντόμευση του αγγλοσαξονικού αντίστοιχου του «at». Κατά άλλους αποτελούσε μια «συγχώνευση» του «a» και του «e» της λέξης «each», για να δηλώσει τη μονάδα. Σύμφωνα με μια άλλη θεωρία, πιο δημοφιλή, το σύμβολο @ επικράτησε στον ευρωπαϊκό  – κυρίως-  ιταλικό – Μεσαίωνα ως συντομογραφία της μονάδας μέτρησης βάρους και όγκου ονόματι « amphora», την οποία χρησιμοποιούσαν οι βενετσιάνοι θαλασσοπόροι στις εμπορικές τους συναλλαγές και ισοδυναμούσε με 11 και κάτι κιλά (στα ισπανικά η ίδια ποσότητα αποκαλείται «αρόμπα» και έτσι ακριβώς ονομάζεται και το ιβηρικό…παπάκι αιώνες αργότερα.) Σύμφωνα με το άρθρο της εφημερίδας «The Guardian» το 2000 , ο Τζορτζιο Στάμπιλε, ο καθηγητής Ιστορίας της Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο της Σαπιέντζα, ανακάλυψε τυχαία την πρώτη γραπτή αναφορά στο μυστηριώδες σύμβολο @ στην ιδιόχειρη επιστολή ενός φλωρεντινού εμπόρου Φρανσέσκο Λάπι , που χρονολογείται από τον Μάιο του 1536. Επρόκειτο για ένα έγγραφο που ταξίδεψε από τη Σεβίλλη στη Ρώμη και αναφερόταν σε ένα φορτίο κρασιού από τη Λατινική Αμερική. Ο ιταλός ακαδημαϊκός πιστεύει ακράδαντα ότι υπάρχουν και προγενέστερες αναφορές στο καλοζυγισμένο σύμβολο, οι οποίες σκονίζονται σε κάποιο σκοτεινό ντουλάπι περιμένοντας υπομονετικά τη σειρά τους να έρθουν στο φως, « Κανένα σύμβολο δεν γεννιέται κατά τύχη» υποστηρίζει: «Τούτο εδώ αντιπροσώπευε ολόκληρη την ιστορία της ναυσιπλοΐας στους ωκεανούς και τώρα έφτασε να συμβολίζει την πλοήγηση στο κυβερνοχώρο» – ωραία παρομοίωση.

Πανταχού παρόν , οικείο και θεμελιώδες συστατικό της επικοινωνίας του κυβερνοχώρου, το μικρό αλλά θαυματουργό σύμβολο αναδείχθηκε σούπερσταρ της ηλεκτρονικής μας καθημερινότητας μέσα σε μερικές δεκαετίες «εκβιάζοντας» δεσπόζουσα θέση ακόμη και σε γλώσσες που ουδεμία θέση ή συγγένεια έχουν με το λατινικό αλφάβητο. Στη διεθνή κομπιουτερίστικη ορολογία και στην αγγλική γλώσσα το @ αποκαλείται σήμερα «at» ή «commercial at» – πρωτοαναφέρθηκε με αυτή την ονομασία στο « American Dictionary of printings & Bookmaking» εν έτη 1984. Εκείνο πάντως που προκαλεί μεγάλη εντύπωση είναι το πώς κάθε γλώσσα έχει εμπνευστεί από την εικόνα του και έχει αφομοιώσει στη δική της «αργκό»  το χαριτόβρυτο σύμβολο βαπτίζοντας το με πλείστα όσα «τρυφερά» ονόματα, από μέλη σώματος ζώων μέχρι εδώδιμα. Έτσι οι Ρώσοι το βλέπουν σαν σκυλάκι, οι Γάλλοι ,οι Ιταλοί και οι κορεάτες το αποκαλούν σαλιγκάρι, στους Νορβηγούς θυμίζει ουρά γουρουνιού, οι Δανοί το παρομοιάζουν με προβοσκίδα ελέφαντα, οι Ούγγροι το φωνάζουν σκουλήκι , οι Φιλανδοί υποστηρίζουν ότι μοιάζει με κουλουριασμένη γάτα, οι Κινέζοι θεωρούν ότι παραπέμπει σε ποντικάκι και οι Γερμανοί σε αραχνοπίθηκο ή ουρά πιθήκου. Οι κοιλιόδουλοι Ισραηλινοί από την άλλη το αποκαλούν και στρούντελ, ενώ οι γλυκατζήδες Σουηδοί το βάπτισαν εναλλακτικά ρολό κανέλας . Στη Σρι Λάνκα ακόμη ψάχνουν πως αν το πουν, ενώ οι ευφάνταστοι Έλληνες είναι πιθανότατα ο μοναδικός λαός που το είδε σαν…παπάκι. Άβυσσος η ψυχή των ανθρώπων!

Το @ απέκτησε για πρώτη φορά δικό του πλήκτρο στη γραφομηχανή American Underwood του 1885. Εκείνη την εποχή το «άσημο» σύμβολο δραστηριοποιούνταν» κυρίως στο λογιστικό και στον εμπορικό κλάδο, όπου παρέπεμπε σε μέτρο τιμής μονάδας (για παράδειγμα, προϊόν Χ @ τιμή Ψ). Έπειτα από περίπου ένα αιώνα στην αφάνεια, το 1971 ένας αμερικάνος προγραμματιστής. Ονόματι Ρέιμοντ Τόμλινσον αξιοποίησε το @ στο παρθενικό του μήνυμα ηλεκτρονικής αλληλογραφίας. Έχοντας καταλήξει ότι το πρώτο συνθετικό μιας ηλεκτρονικής διεύθυνσης θα πρέπει να αναφέρεται στον αποστολέα και το δεύτερο στον υπολογιστή/server από όπου προέρχεται το μήνυμα, ο Τόμιλσον αναζητούσε έναν ενδιάμεσο, συνδετικό κρίκο που να καταδεικνύει αυτή σχέση χρήστη και θέση εργασίας. Το @ φάνταζε ιδανικό, καθώς όχι μόνο διέθετε παρεμφερή σημασία, αλλά ταυτόχρονα σύντομο, ως τότε σχετικά αναξιοποίητο και επιπλέον…. Υπήρχε στο πληκτρολόγιο! Τα υπόλοιπα ανήκουν στη σφαίρα της ψηφιακής αιωνιότητας.

Το @ διαθέτει και εναλλακτικές χρήσεις, καθώς κατέχει πλέον πρωταγωνιστικό ρόλο και στη δραστηριότητα του Twitter, όπου τα διαδικτυακά «τιτιβίσματα» των 140 χαρακτήρων προωθούνται με το πρόθεμα @ στους παραλήπτες τους. Όπως επίσης αναφέρεται σε άρθρο της Wikipedia , στα ισπανικά το @ λανσάρεται τελευταία και ως μια έξυπνη λύση στο τέλος περιληπτικών και άλλων ουσιαστικών προκειμένου να καταδείξει την ύπαρξη αρσενικής και θηλυκής κατάληξης (π.χ amig@s) . Στο αγγλοσαξωνικό σύμπαν το @ χρησιμοποιείται επίσης όταν ο γραφών αναφέρεται σε ένα ψευδώνυμο (αντί της φράσης «άλλως γνωστός ως»).

Πώς προέκυψε αυτό? Μάθετε την ιστορία πίσω από τα πιο γνωστά σύμβολα στην τεχνολογία!

• 0
  inShare

Η ισχύς που έχουν τα σύμβολα στην επικοινωνία είναι αναμφισβήτητη. Ένα θεμελιωμένο σύμβολο μπορεί να μεταφέρει σημαντική πληροφορία όχι μόνο χωρίς να χρησιμοποιήσει καθόλου λέξεις, αλλά συχνά σε διεθνές επίπεδο, πέρα και πάνω από περιορισμούς στη γλώσσα και την κουλτούρα διαφορετικών λαών.
Ταυτόχρονα όμως, τα σύμβολα που είναι τόσο διαδεδομένα, έχουμε την αίσθηση πως υπήρξαν ανέκαθεν, λες και ανακαλύφθηκαν σκαλισμένα σε μια σπηλιά μαζί με σκηνές από κυνήγι μαμούθ και βουβαλιών.
Στο σημερινό άρθρο θα δούμε ορισμένα από τα γνωστότερα σύμβολα στο χώρο της τεχνολογίας και τη διαδικασία σκέψης πίσω από τη δημιουργία τους.

Αν έχετε πιάσει έστω και μια φορά στη ζωή σας τηλεκοντρόλ, έχετε δει αυτό το σύμβολο – το οποίο μπορείτε επίσης να βρείτε, με περιστροφή 90 μοιρών, σε μία από τις μεγαλύτερες αλυσίδες ηλεκτρονικών στην Ελλάδα.
Στο δυαδικό σύστημα όσον αφορά την τεχνολογία, το 1 σημαίνει “ανοιχτό” και το 0 σημαίνει “κλειστό”. Το 1973 ο οργανισμός International Electrotechnical Commission δημιούργησε αυτό το υβριδικό σύμβολο που συνδυάζει το μηδέν και το ένα, προκειμένου να συμβολίσει την “ενεργειακή κατάσταση αναμονής” (standby power state).
Όμως το Institute of Electrical and Electronics Engineers (IEEE) αποφάσισε πως αυτός ο ορισμός παραήταν ασαφής, και άλλαξε το συμβολισμό σε “power”.

Κατά τη συνεργασία του με την IBM, ο David Hill δημιούργησε μια σειρά συμβόλων με σκοπό να απεικονίσει τις διαφορετικές συνδέσεις τοπικού δικτύου που ήταν διαθέσιμες εκείνη την εποχή.
Το συγκεκριμένο σύμβολο είναι αυτό που σήμερα έχει ταυτιστεί με τη θύρα Ethernet, με τα τετραγωνάκια να συμβολίζουν υπολογιστές συνδεδεμένους μεταξύ τους.

Πιθανώς έχετε ακούσει την ιστορία: Το 10ο αιώνα βασιλιάς στη Δανία ήταν ο Harald Gormsen ο οποίος έμεινε στην ιστορία με το ψευδώνυμο “Blåtand”, ή αλλιώς Bluetooth.
Μία θεωρία για το ψευδώνυμό του ήταν πως ο Βασιλιάς είχε ένα χαλασμένο δόντι, και το “μπλε” αναφερόταν γενικά στο μαυρισμένο σκούρο χρώμα του.
Άλλοι λένε πως την περίοδο εκείνη το μπλε ήταν το ακριβότερο χρώμα στα ενδύματα, και ο Harald φόραγε αποκλειστικά αυτό το χρώμα για να υπογραμμίσει την κοινωνική του θέση.
Υπάρχει τέλος και η φήμη πως έτρεφε μεγάλη λατρεία για τα μύρτιλα βατόμουρα (blueberries) και είχαν βάψει με το χρώμα τους τα δόντια του.
Όπως και νά ‘χει, το σύμβολο του Bluetooth προέρχεται από το συνδυασμό των ρούνων για το H και B, τα αρχικά του βασιλιά.
Επίσης, σύμφωνα με τους δημιουργούς του Bluetooth, ο συμβολισμός δεν σταματάει στο όνομα. Ο Blåtand υπήρξε πόλος ένωσης για τις αντιμαχώμενες πλευρές στις περιοχές που σήμερα βρίσκονται η Νορβηγία, η Σουηδία και η Δανία – όπως η τεχνολογία Bluetooth έχει σχεδιαστεί για να συνδέει διαφορετικές βιομηχανίες, όπως είναι οι υπολογιστές, η κινητή τηλεφωνία, και η αυτοκινητοβιομηχανία.

Άλλος ένας μόνιμος κάτοικος των τηλεκοντρόλ, το σύμβολο για το pause μπορεί να προέρχεται από το χώρο της τεχνολογίας, αλλά μπορεί και από το χώρο της… μουσικής.
Βλέπετε, στα σχεδιαγράμματα ηλεκτρικών κυκλωμάτων το σύμβολο που μοιάζει με το pause απεικονίζει την ανοιχτή σύνδεση στο κύκλωμα.
Από την άλλη μεριά δεν χρειάζεται και μεγάλη φαντασία για να δει κανείς την ομοιότητα με το caesura στο πεντάγραμμο, που συμβολίζει – για μαντέψτε – την παύση.

Φυσικά, το σύμβολο του Pause δεν θα είχε κανένα νόημα χωρίς το Play.
Η πρώτη εμφάνιση του πασίγνωστου τριγώνου έγινε στα επαγγελματικά μαγνητόφωνα της δεκαετίας του ’60, ενώ με δύο τρίγωνα το ένα δίπλα στο άλλο συμβολίζεται το fast forward.
Το γεγονός πως το rewind είναι δύο τρίγωνα που δείχνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση καταστεί σαφές πως το τρίγωνο του Play δείχνει την κατεύθυνση προς την οποία μετακινείται η ταινία για την αναπαραγωγή. Τόσο απλά.

Σαφώς πιο μυθολογική είναι η προέλευση του συμβόλου για το USB. Έμπνευση για το εικονίδιο δεν είναι άλλη από την τρίαινα του Ποσειδώνα – αν και, όσες φορές κι αν χτυπήσετε ένα φλασάκι στο έδαφος, αμφιβάλλουμε αν θα προκαλέσετε σεισμούς και τρικυμίες.
Αντί να είναι και οι τρεις κορυφές μυτερές όπως της τρίαινας, οι δημιουργοί του USB επέλεξαν το τρίγωνο, τον κύκλο και το τετράγωνο για να δείξουν πως η ίδια σύνδεση μπορεί να χρησιμοποιηθεί με πολλά εντελώς διαφορετικά περιφερειακά, από σκληρούς δίσκους και φλασάκια μέχρι εκτυπωτές, scanner, πληκτρολόγια, ποντίκια και άλλα πολλά.

Το συγκεκριμένο σύμβολο είναι ενδεχομένως το λιγότερο στάνταρ. Σκοπός του είναι να βάλει τον υπολογιστή σε κατάσταση αναμονής (sleep), και για το σκοπό αυτό επιλέχθηκε η ημισέληνος.
Παρ όλα αυτά, το σύμβολο αυτό είναι περισσότερο διαδεδομένο σε ΗΠΑ και Ευρώπη. Στην Ιαπωνία είναι πιθανό το πλήκτρο του sleep με την ένδειξη “zzz”.
Αλλά ακόμα και στα μέρη μας, στο πληκτρολόγιο που γράφω αυτή τη στιγμή (ένα Microsoft Wireless Natural keyboard που πρέπει να το έχω εδώ και 10 χρόνια) το σύμβολο για το sleep έχει την ημισέληνο να δείχνει προς τη δεξιά πλευρά…

Το 1995, τη χρονιά που βγήκε στους κινηματογράφους το Jurassic Park, η ομάδα μηχανικών της Apple που ανέπτυσσε το FireWire θέλησε να σχεδιάσει ένα σύμβολο που να ανταποκρίνεται με ακρίβεια στις δυνατότητες της νέας αυτή τεχνολογίας.
Αρχικά το FireWire σχεδιάστηκε για να είναι μια σειριακή σύνδεση εναλλακτική του SCSI. Το βασικό του πλεονέκτημα είναι πως υποσχόταν διασύνδεση υψηλής ταχύτητας για εξοπλισμό ψηφιακής εικόνας και ήχου.
Έτσι, το σύμβολό του διαθέτει τρία “πόδια” που συμβολίζουν τα δεδομένα, την εικόνα και τον ήχο. Αρχικά το χρώμα του ήταν κόκκινο, αργότερα όμως άλλαξε σε κίτρινο, για άγνωστο λόγο.
Τι σχέση έχει το Jurassic Park? Καμία, αλλά είναι ωραία ταινία, έτσι δεν είναι?

Το συμβολο “at” θα το συναντήσετε στην Ελλάδα σαν “Παπάκι”, και σε άλλες χώρες σαν “Πίθηκο” (Σερβία), “Ποντικάκι” (Κίνα, Ταϊβάν), “Σαλιγκάρι” (Γαλλία, Ιταλία, Κορέα) “Προβοσκίδα του Ελέφαντα” (Σουηδία), “Στρούντελ” (Ισραήλ), “Σφουγγαρίστρα” (Τσεχία), “Σκυλάκι” (Ρωσία), και πιθανώς και άλλα πράγματα σε άλλες χώρες με τα οποία δεν μοιάζει καθόλου.
Πατέρας του @ στους υπολογιστές είναι ο προγραμματιστής Raymond Tomlinson, που το χρησιμοποίησε για πρώτη φορά το 1971 για να ξεχωρίσει το όνομα χρήστη από το τερματικό.
Πριν από τον Tomlinson, το @ ήταν ένα σύμβολο λογιστικής που σήμαινε “τιμή ανά τεμάχιο”, πχ “12 σοκολάτες @ $1 (σύνολο $12). Οι πρώτες γραφομηχανές δεν το είχαν σαν πλήκτρο, και έκανε την εμφάνισή του με τις γραφομηχανές Underwood το 1896.
Η πρώτη του εμφάνιση όμως πιθανώς εντοπίζεται ακόμα νωρίτερα. Μία θεωρία λέει πως το δημιούργησαν μοναχοί τον έκτο αιώνα, γιατί η λατινική λέξη για το “προς” – ad – μπερδευόταν με το A.D. (Anno Domini, μετά Χριστόν). Έτσι, συνδύασαν το a με ένα d που το κυκλώνει. Όπως και νά ‘χει, το @ είναι ένα από τα πιο κομψά σύμβολα του πληκτρολογίου και είναι το μόνο από τη σημερινή λίστα που έχει μία θέση στη συλλογή Architecture and Design του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (Museum of Modern Art, MoMA) της Νεας Υόρκης .

Αν έχετε βαρεθεί να βλέπετε παντού το μήλο της Apple, δεν είστε ο μόνος. Ξέρετε ποιος άλλος είχε βαρεθεί να το βλέπει? Ο Steve Jobs!
Για να είμαστε ακριβείς, δεν είχε ακριβώς βαρεθεί να το βλέπει. Όταν όμως οι μηχανικοί της Apple ήθελαν να δημιουργήσουν ένα ειδικό “function key” στο πληκτρολόγιο και έβαλαν επάνω το κλασσικό μήλο, ο Jobs το μίσησε.
“Παραέχουμε πολλά Apples στην οθόνη! Είναι γελοίο! Αναφερόμαστε στο σύμβολο της Apple επί ματαίω!” φέρεται να είπε ο Jobs, σύμφωνα με τον Andy Hertzfeld, που ήταν μέλος της αρχικής ομάδας ανάπτυξης του Macintosh.
Καθώς βιάζονταν για να σχεδιάσουν ένα νέο σύμβολο στο πλήκτρο, η γραφίστρια Susan Kare έψαξε μια διεθνή λίστα συμβόλων, και κατέληξε σε ένα σύμβολο που, στις Σουηδικές κατασκηνώσεις υποδείκνυε τους χώρους με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Γνωστό επίσης και ως Gordon loop, splat, infinet loop ή, στο στάνταρ Unicode, το “σύμβολο ενδιαφέρουσας τοποθεσίας”, το εικονίδιο αυτό συναντάται μέχρι σήμερα στα πληκτρολόγια των Mac.
Προφανώς ο Bill Gates δεν είχε παρόμοια κολλήματα, και όλα τα πληκτρολόγια για PC έχουν το σημαιάκι των Windows στο αντίστοιχο δικό τους function key.

Αν δεν έχετε χρησιμοποιήσει ποτέ Mac, δεν θα μπορέσετε ποτέ να νιώσετε τον τρόμο ενός χρήστη όταν έβλεπε αυτό το σύμβολο στον υπολογιστή του και δεν είχε σώσει πρόσφατα το αρχείο που εργαζόταν.
Το σύμβολο αυτό, το οποίο η Apple αποκαλεί “spinning wait cursor” είναι πολύ απλά η ένδειξη πως το πρόγραμμα έχει κολλήσει. Οι χρήστες το αποκαλούν με διάφορα ψευδώνυμα: the hypnowheel of doom, the spinning pizza, the pinwheel of dead, the SBBOD (spinning beach ball of death).
Στις πρώτες εκδόσεις του Mac OS, το σύμβολο αυτό ήταν ένα ρολόι. Πιθανώς όμως επειδή η Apple δεν ήθελε να νιώθουν οι χρήστες πως ο χρόνος περνάει καθώς το πρόγραμμά τους παραμένει κολλημένο, το αντικατέστησε με το συγκεκριμένο.
Παρά την αλλαγή, το σύμβολο αυτό αποδεικνύει πως είναι δυνατόν να μισήσουμε με πάθος έναν απλό, περιστρεφόμενο τροχό.

Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΩΝ ΣΥΜΒΟΛΩΝ

Οι μυθολογίες και οι συμβολισμοί των διαφόρων πολιτισμών μπορούν να αποτελέσουν πηγή για ερμηνείες, αλήθειες και κρυμμένα νοήματα. Μέσω της μελέτης τους, ανακαλύπτει κανείς θρησκευτικά, επιστημονικά, ιστορικά ακόμη και ψυχολογικά στοιχεία. Οι μυθολογίες πρέπει να αντιμετωπίζονται με σεβασμό και να αναλύουμε τα αρχέτυπά τους ως προς την εφαρμογή τους στην σημερινή εποχή. Ειδικά τα σύμβολα έχουν σημαντικό ρόλο στην προώθηση κάποιας προπαγάνδας. Είναι η απόδειξη της σχετικότητας Καλού-Κακού και πως η άγνοια των ανθρώπων επηρεάζει τον πολιτισμό. Παρακάτω θα δούμε μαζί κάποια απ’ αυτά προσπαθώντας να ανακαλύψουμε την πραγματική τους αρχική σημασία αλλά και την μετέπειτα χρήση τους.

ΣΒΑΣΤΙΚΑ
Ίσως το πιο παρεξηγημένο σύμβολο. Ο Χίτλερ το χρησιμοποίησε ως ιερό σύμβολο που θα οδηγούσε τον λαό του στην παγκόσμια επικράτηση. Ως επακόλουθο ήταν να περάσει στην συνείδηση των ανθρώπων ως σύμβολο συνδεδεμένο με τα εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας. Στην πραγματικότητα απεικονίζει την Ειρήνη και την καλοτυχία. Αρχαιολόγοι την ανακάλυψαν σε βυζαντινές κατασκευές, σε βουδιστικές επιγραφές, σε κελτικά χειρόγραφα και σε ελληνικά νομίσματα, ενώ παραλλαγές της βρέθηκαν ακόμη και σε τοιχώματα αιγυπτιακών πυραμίδων. Η σβάστικα αποτελεί είδος σταυρού, που ειρωνικά την είχαν χρησιμοποιήσει ακόμη και αρχαίοι Εβραίοι. Βέβαια ο Ναζί την “μετάλλαξαν” σε σύμβολο μίσους και ρατσισμού.

ΓΙΝ-ΓΙΑΝΓΚ
Από τα πιο γνωστά σύμβολα, έχει χρησιμοποιηθεί από εκατομμύρια ανθρώπους ακόμη και για εμπορικούς ή στιλιστικούς λόγους. Μπορεί να το δει κανείς χαραγμένο από μπρελόκ και δαχτυλίδια έως στάμπες σε μπλούζες. Όπως όλα τα σύμβολα, γοητεύει το ασυνείδητο μας και ασκεί μυστηριώδη έλξη σε άτομα διαφορετικής εθνικότητας, φυλής ηλικίας και φύλου. Απεικονίζει την ισορροπία δυνάμεων μεταξύ Καλού και Κακού, όμως αυτή είναι η επιφανειακή εκδοχή. Στην πραγματικότητα, απεικονίζει ολόκληρη την κινέζικη σκέψη σχετικά με την κοσμογονία, την ζωή και τον θάνατο, την δύναμη και τον φόβο, το σκοτάδι και το φως. Πρόκειται για τους δύο αντίθετους μα συμπληρωματικούς πόλους της φύσης. Το Γιανγκ(ερμ.σημαίες που κυματίζουν στον ήλιο) είναι το λευκό και ευθύνεται για την πρωτοβουλία, την επιθετικότητα, την δημιουργικότητα, την αρσενική ισχύ, τον Ουρανό, το φως, τα συναισθήματα, την τόλμη, την φωτιά, το θερμό και το σκληρό.
Το Γιν(ερμ.συννεφιασμένος) είναι το μαύρο κομμάτι του συμβόλου και ευθύνεται για το σκοτάδι, την παθητικότητα, την ακινησία, το θηλυκό στοιχείο, την απουσία ζωής, την σελήνη,την νύχτα, το ψύχος, το αδύναμο, το απαλό, τα ύπουλα συναισθήματα.
Οι δύο μορφές ενέργειας συνιστούν την ίδια την πραγματικότητα, ανεξαρτήτως μορφής, πέρα απ’ τον δυισμό τον ίδιο. Το μαύρο και το λευκό είναι δύο καταστάσεις που η μια διαδέχεται την άλλη για να υπάρχει ένας κόσμος πολλών αποχρώσεων. Η συνεχής κίνηση των χρωμάτων δημιουργεί πολλές ενδιάμεσες καταστάσεις που κάνουν τον κόσμο περίπλοκο αλλά και πλήρη.
Εν τέλει επιβεβαιώνει ότι το μόνο σταθερό πράγμα είναι η αστάθεια. Μόνο έτσι όμως υπάρχει και εξέλιξη.

ΣΠΙΡΑΛ
Το σπιράλ είναι ίσως το αρχαιότερο σύμβολο της ανθρώπινης πνευματικότητας. Βρέθηκε χαραγμένο σε βράχους χιλιάδες χρόνια πριν σε όλες τις ηπείρους. Την θρησκευτική του χρήση μπορούμε να την υποθέσουμε καθώς βρέθηκε χαραγμένο ακόμη και σε τύμβους. Πιθανόν σχετίζεται με τον ήλιο-βρίσκεται σε σπειροειδή τροχιά κάθε 3 μήνες. Επίσης έχει βρεθεί σε κελτικούς τάφους αναπαριστώντας τον κύκλο της αναγέννησης.

Ο ΛΑΤΙΝΙΚΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ
Σύμβολο της χριστιανοσύνης σήμερα, έχει χρησιμοποιηθεί ως παγανιστικό σύμβολο για εκατοντάδες χρόνια πριν την ίδρυση της Χριστιανικής Εκκλησίας. Ακόμη ανακαλύφθηκε στην Κίνα και την Αφρική, αλλά και στην Σκανδιναβία όπου απεικόνιζε το σφυρί του Θορ, θεού του κεραυνού και του πολέμου. Λαμβανόταν υπόψη ως σύμβολο μαγείας το οποίο φέρνει καλή τύχη και αποτρέπει το κακό. Μερικοί μελετητές υποστηρίζουν πως είναι ηλιακό σύμβολο ή σύμβολο της Γης, που το μακρύτερο σκέλος του δείχνει τον Βορρά. Aν κανείς προσπαθήσει να τον κλείσει θα δει πως σχηματίζεται κύβος, αρχαίο έμβλημα της επίγειας εξουσίας.

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ
Ο “ανάποδος σταυρός” προήλθε από την ανάποδη σταύρωση του Πέτρου, ο οποίος επέλεξε να σταυρωθεί μ’ αυτό τον τρόπο ως ένδειξη σεβασμού προς τον Χριστό. Οι σατανιστές τον χρησιμοποιούν ως σύμβολό τους για ακριβώς τον αντίθετο λόγο ως σύμβολο δυσαρμονίας.

ΤΕΤΡΑΦΥΛΛΟ ΤΡΙΦΥΛΛΙ
Όπως είναι γνωστό συμβολίζει την καλή τύχη για όποιον το βρει. Το ένα φύλλο είναι για Πίστη, το δεύτερο για Ελπίδα, το τρίτο για Αγάπη και το τέταρτο για Τύχη. Μια ιρλανδική παράδοση του Shamrock υποστηρίζει ότι η ύπαρξη του τριφυλλιού παρουσιάζει την Αγία Τριάδα. Το τετράφυλλο είναι σύμβολο της Θείας Χάρης.

ΠΕΝΤΑΛΦΑ
Απ’ τα πιο διαδεδομένα θρησκευτικά σύμβολα, αρχικά σχεδιαζόταν με την πέμπτη γωνία προς τα πάνω. Έχει χρησιμοποιηθεί σε πολλές χρονικές περιόδους και από πολλές κουλτούρες και λατρείες ανα τον κόσμο:από αρχαίους Παγανιστές, Ισραηλίτες, Χριστιανούς, μάγους έως Wiccans. Στην αρχαία Ελλάδα ο Πυθαγόρας θεωρούσε τον αριθμό 5 “αριθμό του ανθρώπου” ενώ αναπαριστούσε και τα 4 δομικά στοιχεία της Φύσης(Γη, Φωτιά, Νερό και Αέρα) μαζί με την Ψυχή(Αιθέρα). Στην χριστιανική παράδοση αργότερα, χρησιμοποιήθηκε ως συμβολισμός των πέντε πληγών του Ιησού πάνω στον Σταυρό. Πλέον η χρήση της έχει αλλοιωθεί σε νεοσατανιστικές και ψευδοπαγανιστικές ομάδες για τελετουργικούς σκοπούς που την σχεδιάζουν ανεστραμμένη, ώστε να συμβολίζει την επικράτηση της ύλης και της επιθυμίας έναντι της αρετής του πνεύματος και την νίκη του ατομικισμού. Έτσι από ένα πανανθρώπινο σύμβολο κατέπεσε σε κάτι το αμφιλεγόμενο.

ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ
Δεν είναι σε αντίθεση με τα υπόλοιπα ένα θρησκευτικό σύμβολο αν κι έχει λανθασμένα θεωρηθεί ως τέτοιο κατά το παρελθόν. Πολλοί το θεώρησαν αντιχριστιανικό καθώς θυμίζει τον αντεστραμμένο σταυρό, κάτι που όμως δεν ισχύει. Στην πραγματικότητα ένας χριστιανός, ο Gerald Holtom το σχεδίασε για να δηλώσει την αντίθεσή του στον πυρηνικό πόλεμο. Πολλές αντιπολεμικές οργανώσεις το ασπάστηκαν ως έμβλημα εν αντιθέσει με τους θρησκευτικούς ηγέτες.




Βέβαια υπάρχουν δεκάδες άλλα εμβλήματα, από το μάτι του Όσιρι έως τον ελληνικό σταυρό και από το αστέρι του Χάους μέχρι τους ρούνους. Η αναφορά έγινε στα πιο γνωστά σύμβολα (που υπάρχουν και παραλλαγές τους) της εποχής μας που μάλιστα τα περισσότερα απ’ αυτά έχουν χρησιμοποιηθεί ακόμη και για διαφημιστικούς σκοπούς ή και από μεγάλα brands. Όπως μπορείτε να καταλάβετε από τα παραπάνω υπάρχουν πολλές παρανοήσεις για την πραγματική σημασία των συμβόλων. Τα σύμβολα πέρα από αναπαραστάσεις ιδεών ή ιστορικών συγκυριών, αποτελούν και τοποθετήσεις απέναντι στην ζωή.

ΠΗΓΗ: http://strangejournal.wordpress.com

Η ιστορία των Θρησκευτικών Συμβόλων

Posted by: Arkoleon Posted date: February 22, 2011 In: ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ | comment : 0

0 0

Στη καθημερινη μας ζωη συνανταμε διαφορα συμβολα.

Απο που προερχονται και τι σημαινει το καθενα;;;

Αυτό είναι μια χειρονομία γνωστή ως Christogram, και θεωρείται αρχικό “σημάδι του σταυρού.” Χρησιμοποιείται σήμερα ως παραδοσιακή χειρονομία της ευλογίας από τους ιερείς στην ανατολική ορθόδοξη εκκλησία. Τα δάχτυλα τοποθετούνται για να διαμορφώσουν τα αντιστοιχα Ελληνικα γράμματα ICXC, μια σύντομευση του ελληνικού ονόματος του Χριστού: Ιησους Χριστος.

Ένα hexagram είναι ένα έξαγωνισμενο αστέρι που αποτελείται από δύο επικαλυμμένα τρίγωνα. Χρησιμοποιητε απο διαφορους πολιτισμους ως συμβολο πιστης. Έξω από το σταυρό και τον αγκυλωτό σταυρό, το hexagram είναι ένα από τα παλαιότερα και πιό καθολικά πνευματικά σύμβολα. Συνδέεται με το βιβλικό Solomon, γνωστό ως Αστέρι του Δαβίδ στην εβραϊκή θρησκεία.

Σε τελετουργιες μαγειας, hexagon καλείται ως σφραγίδα του Solomon, και αντιπροσωπεύει τη θεία ένωση, που αποτελείται από ένα θηλυκό, υδατώδες τρίγωνο, και ένα αρσενικό, φλογερό τρίγωνο. Τα παραδοσιακά στοιχειώδη τρίγωνα της γης, του αέρα, του ύδατος, και της πυρκαγιάς προέρχονται από τη σφραγίδα.

Η εμφάνιση της πεντάκτινου ξεκινά πραγματικά από το λίκνο της ιστορίας αφού τα πρώτα της δείγματα χρονολογούνται στο 4000 π.Χ. στις περιοχές του Τίγρη και Ευφράτη καθώς και σε σπασμένα αγγεία της Παλαιστίνιας γης. Πιστεύεται μάλιστα πως η διαμόρφωση του συμβόλου σχετίζεται με αστρονομικές μελέτες της εποχής παρά από τον σχηματισμό της διαμέσου της τυχαίας παραλλαγής του σχήματος του τριγώνου. Σύμφωνα με τον Liungman (1994), ο σχεδιασμός του συμβόλου σχετίζεται με την κίνηση του πλανήτη Αφροδίτη έτσι όπως διακρίνεται στον ζωδιακό κύκλο. Παρατηρεί ταυτόχρονα όμως το παράδοξο πως το σύμβολο του πλανήτη δεν ήταν ποτέ η πεντάκτινος παρά ο γνωστός κύκλος που καταλήγει σε ένα ανάποδο σταυρό (σήμερα είναι γνωστό και ως το γυναικείο σύμβολο). Η πιθανή απάντηση εδώ έρχεται από την αστρολογική παρατήρηση, πως η κίνηση του πλανήτη αντιστοιχεί σε μια περίοδο 4 ετών, αντίθετα με την νουμερική έκφραση 5 που προσδίδει η πεντάκτινος. Η σύνδεσης παρόλα αυτά με την Αφροδίτη συνεχίζει να υπάρχει και σήμερα με πιο έμμεσο τρόπο. Παρατηρούμε λοιπόν πως η πεντάκτινος βρίσκεται σε σημαίες κρατών όπως αυτή των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, Κίνας, Τουρκίας αλλά και στα παράσημα που στολίζουν διάφορα αξιώματα. Η θεά Αφροδίτη για τους Μεσοποτάμιους λαούς σχετιζόταν με την θεά Ιστάρ η οποία αναγνωριζόταν ως το πρωινό και το βραδινό φωτεινό αστέρι. Με την δεύτερη της ιδιότητα, γινόταν αναφορά στην σεξουαλική της πλευρά ενώ με την πρώτη αναφερόταν ως μια θεότητα πολέμου, κυνηγιού και φυσικής άσκησης. Αυτή η διπλή χρήση φαίνεται να έφτασε μέχρι και την σύγχρονη εποχή όπου διακρίνουμε την πεντάκτινο (ως στρατιωτικό σήμα) δίχως όμως τις εσωτερικές τις συνδετικές γραμμές στην απεικόνιση της.

Η πεντάκτινος μοιάζει να συνεχίζει το ταξίδι της στον χρόνο και περνά στον Σουμεριακό πολιτισμό όπου και γύρω στο 2700 π.Χ. συμβόλιζε τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα μαζί με το πέμπτο σημείο του ουρανού. Μετά όμως την Σουμεριανή χρήση, το σύμβολο μοιάζει να χάνεται (στους τοπικούς πολιτισμούς το σύμβολό της Αφροδίτης παίρνει την μορφή του οχτάγωνου αστεριού, ενώ η πεντάλφα επανέλχετε μετά από 1000 χρόνια περίπου!) έως ότου το ξανασυναντάμε στα πλαίσια των Πυθαγορείων. Κατά αυτούς, το σύμβολο αναπαριστά τον ίδιο τον άνθρωπο (με τα 5 του άκρα ανοιχτά), όπως επίσης και την ένωση των αντιθέτων: 2 (θηλυκό σύμβολο) +3 (αρσενικό σύμβολο) =5. και συνοδεύει τα γράμματα που ανταλλάζανε μεταξύ τους (πιθανόν ως σύμβολο καλής υγείας) γύρω στα 400 π.Χ.

Χρήση του συμβόλου γινόταν και από την πόλη της Ιερουσαλήμ όπου την περίοδο 300-150 π.Χ. φαίνεται πως είχε προλογίσει το γνωστό εξάκτινο αστέρι (που οι μεν Μουσουλμάνοι το αποκαλούν Σολομώνια Σφραγίδα ενώ οι δε Εβραίοι Αστέρι ή Ασπίδα του Δαυίδ). Οι πρώτες αρχαιολογικές αποκαλύψεις του εξάκτινου μάλιστα ανάγονται κάπου ανάμεσα στα 800-600 π.Χ.). Χρήση του πεντάγωνου σαν ένα μυστικιστικό σύμβολο γίνεται και από τους Γνωστικούς, οι οποίοι το αποκαλούσαν ‘φλεγόμενο αστέρι’ ενώ το ανάγραφαν σε φυλαχτά μαζί με τον θεό Abraxas. Με την πάροδο των αιώνων όμως, το σύμβολο περνά στην δύση τοποθετημένο στους ιπποτικούς θυρεούς ενώ σύντομα συσχετίζεται με τον εσωτερισμό και την μαγεία.

Ο αριθμός 5 που σχηματικά εκφράζεται από την πεντάκτινο, μαρτυρά τον άνθρώπο μετά την πτώση και αυτό ίσως γιατί τότε γίνεται η συνειδητοποίηση των 5 αισθήσεων που αυτομάτως τοποθετεί των άνθρωπο σε μια μετά-Εδέμ περίοδο της ύπαρξης του, λίγο πιο μακριά δηλαδή από την θεϊκή του φύση. Με την ίδια αλλά και αντίθετη λογική η ενοποιημένη αυτή αντιμετώπιση του ανθρώπου αποτελεί και ως ενοποιητικό συμβολισμό έτσι ώστε να γίνεται και η χρήση της πεντάκτινου (μέσα σε ένα προστατευτικό κύκλο) ως φυλακτό και ως σύμβολο υγείας, έρωτα και καλής τύχης (μαζί με την τοποθέτηση των γραμμάτων SALVS στις γωνίες σύμφωνα με τον Κούπερ, 1978). Η διπλή αυτή αντιμετώπιση μπορεί εύκολα να κατανοηθεί αν μελετηθεί προσεχτικά η δυαδική φύση του ανθρώπινου ψυχισμού όπου διαβάλλεται από μια συνεχής αντιπαλότητα (συνειδητό-ασυνείδητο) όπου αυτό που για το ένα είναι λειτουργικό, το αντίθετο ισχύει για το άλλο. Έτσι και η πεντάκτινος συμβολίζει την πιθανή ένωση των διάσπαρτων στοιχείων του ανθρώπου, ένωση που πραγματοποιείτε μέσα από την χρήση ενός κύκλου. Εδώ αξίζει να σημειώσουμε την σημασία του κύκλου ως μέσο προστασίας έτσι όπως παρουσιάζεται σε κείμενα τελετουργικής μαγείας όπως το ‘Clavicula Salomonis’,το ‘Ηeptameron’ κ.α.

Η χρήση της πεντάκτινου όμως δεν είναι ένα στοιχείο που διακρίνεται στην Γηραιά Ήπειρο μονάχα. Για τον Κινέζικο πολιτισμό η πεντάδα αντιπροσωπεύει την εικόνα της φυσική ροή της ζωής, της κοσμικής τάξης, καθώς και των 5 στοιχείων της φύσεως (φωτιά-γη-μέταλλο-νερό-ξύλο). Στην προ-Κολομβιανή Αμερική η πεντάκτινος συναντάτε, αν και με μια μορφή που θυμίζει λουλούδι! Στην Ιαπωνία αποτελεί κομμάτι της Ιαπωνικής τέχνης του πολέμου, συμβολίζοντας τα φρούρια. Σε Νορδικές χώρες του Βορρά, η πεντάλφα σκαλίζεται στις πόρτες ως μέτρο προστασίας προς τα κακά πνεύματα και στην μαγεία. Στην σημερινή ακόμη Τουρκία διακρίνεται πάνω στην εθνοσημαία η μορφή της ημισελήνου και ενός πεντάκτινου που όμως δεν συμπεριλαμβάνει τις εσωτερικές γραμμές. Εδώ αξίζει να συμπληρώσουμε λίγο ακόμη τις προηγούμενε αναφορές. Όπως προαναφέραμε λοιπόν, η σύνδεση του πλανήτη Αφροδίτη και της πεντάκτινου γινόταν στις ανατολικές-αραβικές χώρες (σύνδεση που αφορά την μια πλευρά της θεότητας, αυτή του πολέμου και της δύναμης) Ήταν λοιπόν αυτό το σύμβολο που διέκριναν οι δυτικοί σταυροφόροι όταν έφτασαν στα Ιεροσόλυμα, και ήταν αυτό το σύμβολο που υιοθέτησαν και αυτοί στην προσπάθεια τους να πάρουν λίγο από τις δυνάμεις του εχθρικού στρατού! Αναφορικά τώρα με την ημισέληνο που αποτελεί το άλλο μισό της όλης σημαίας, πρέπει να θυμηθούμε την απαγόρευση της αναπαράστασης των θείων που υπάρχει στον ισλαμισμό. Αυτό όμως που συμβαίνει είναι πως η αριθμητική αξία του ονόματος του Θεού (Αλλάχ) που είναι 66 είναι ίδια με την λέξη ‘λαλάχ’ (τουλίπα) που αποτελεί διακοσμητικό σε πολλές κορυφές τεμενών, καθώς και της λέξης ‘χιλάχ’ που σημαίνει ημισέληνος.

Στην αρχαία Αιγυπτιακή ιερογλυφική από την άλλη μεριά, υπάρχει διάσπαρτα η απεικόνιση ενός πεντάκτινου αστεριού όμως η πυγή και ο συμβολισμός του μοιάζει να διαφεύγει από αυτή που προαναπτύξαμε. Συγκεκριμένα πιστεύεται πως βασισμένη στην μορφή των θαλάσσιων αστερίων, οι αιγύπτιοι απεικονίζανε με αυτή την μορφή τους αστερισμούς δημιουργώντας έτσι την εικόνα μιας ουράνιας θάλασσας μέσα στην οποία κυλά το πλοίο του θεού Ήλιου Ρα. Μια πιθανή συσχέτιση μονάχα του ανθρώπου (έτσι όπως αναπτύχθηκε στην δύση) και των πεντάκτινων αιγυπτίων αστεριών βρίσκεται ίσως στο γεγονός του ότι τα αστέρια αποτελούσαν τις φωτεινές ψυχές που κατοικούν ανάμεσα στους θεούς.

Τέλος, στην Αρθουριανή μυθολογία αναγνωρίζουμε την πεντάκτινο στο ιπποτικό έμβλημα του Σερ Γκάγουεν. Για τους μελετητές μάλιστα του Αρθούριου μύθου, έχει ενδιαφέρον η παρατήρηση πως οι ιππότες της αναζήτησης (και μέσα από τις ιστορίες της εξέλιξης τους) Αρθούρος-Γκάγουεν-Λάνσελοτ-Πέρσιβαλ αποτελούν το τετράγωνο της προσωπικότητας. Μαζί λοιπόν με την παρουσία του σερ Γκάλαχαντ διαμορφώνετε ένα εικονικό πεντάκτινο, σύμβολο της ολοκληρωμένης προσωπικότητας.

Η συσχέτιση μεταξύ δαιμονικών δυνάμεων και της πεντάκτινου διακρίνετε από την εποχή των μεσαιωνικών Grimoires όπου η χρήση προστατευτικών σφραγίδων πραγματοποιούνταν για την προστασία από δαίμονες. Στο ‘Σχετικά με την Μονάς’ (1591) του G. Bruno, διαβάζουμε: «Διότι η φιγούρα του ανθρώπου είναι περιορισμένη από 5 εξωτερικά σημεία, η άνανδρη φυλή των μαύρων μάγων πραγματοποιούν επιτυχημένα ξόρκια διαμέσου του πενταγράμμου.» Η αντιστροφή του πενταγράμμου μαρτυρά την αντιστροφή της φύσης του ανθρώπου και σαν έτσι σαφώς αποκτά συσχέτιση με την Εωσφορική τάση προς την αποστροφή του Θείου Λόγου. Η σύγχρονη θεώρηση της πεντάκτινου ως κάτι το αρνητικό πάντως, είναι μάλλον αποτέλεσμα 2 παραγόντων i) της απλοϊκής στάσης που κρατάνε τα media απέναντι σε θέματα εσωτερισμού. Έτσι αντί να καταγράφουν/αναμεταδίδουνν ειδήσεις, τις αλλοτριώνουν. ii) Όπως είχε προαναφερθεί, η εμπόλεμη επαφή Χριστιανικής δύσης και Ισλάμ είχε ως αποτέλεσμα την υιοθέτηση των πρώτων της πεντάκτινου, ενός συμβόλου που ποτέ δεν είχε χάσει την πυγή της, αυτή δηλαδή των αλλόθρησκων. Εύλογα λοιπόν (όπως σήμερα πλέον το ηλιακό σύμβολο της σβάστικας συνοδεύετε – δυστυχώς – από την βαρβαρότητα του φασισμού), η πεντάκτινος συνοδευτικέ από ένα κλίμα αρνητικότητας και δεισιδαιμονίας.

Το ankh είναι ένα αρχαίο αιγυπτιακό σύμβολο της ζωής. Επίσης γνωστό ως σταυρός Ansata, είναι μια οπτική αντιπροσώπευση ενός λουριού σανδαλιών. 

Οι οριζόντιοι και κάθετοι φραγμοί του χαμηλότερου σταυρού TAΥ αντιπροσωπεύουν τη θηλυκή και αρσενική ενέργεια, αντίστοιχα. Αυτός ο συνδυασμός αρσενικών και θηλυκών συμβόλων (ο σταυρός και ο κύκλος) στο ankh προτείνει τη γονιμότητα και τη δημιουργική δύναμη. Ο κορυφαίος βρόχος συμβολίζει επίσης τον ήλιο στον ορίζοντα, και προτείνει τη μετενσάρκωση και την αναγέννηση. 

Το ankh εμφανίζεται συχνά στις αιγυπτιακές γραφές για την αναγέννηση, και για έναν σύντομο χρόνο υιοθετήθηκε από τους κοπτικούς Χριστιανούς για να συμβολίσει την αναζοωγόνηση Χριστού. 

Το Ankh θεωρείται επίσης σε τελετουργιες μαγειας και στις παραδόσεις Wiccan/Neopagan, ως σύμβολο της αθανασίας και της ολοκλήρωσης. 

Το τριπλό κέρατο Odin είναι ένα τυποποιημένο έμβλημα του Θεού Odin των Νορβηγών. Αυτό το σύμβολο αποτελείται από τρία ενδασφαλισμένα κέρατα , και φοριέται συνήθως ή επιδεικνύεται ως σημάδι της δέσμευσης η Πίστης. Τα κέρατα βρίσκονται στις μυθολογικές ιστορίες Odin και υπενθυμίζονται στα παραδοσιακά τελετουργικά ψησίματος Νορβηγών. 

Horus, ο Θεός γερακιών των Αιγυπτίων, στην ηλιακή πτυχή του. Ο Horus ήταν ο Θεός προστάτης του αιγυπτιακού Pharoah, και αντιπροσώπευσε τη θεία αρχή του βασιλιά. Η κοινή απεικόνιση του αμερικανικού Eaglemascot διαμορφώνεται σύμφωνα με αυτήν την εικόνα.

Ο ΗΛΙΟΣ ΤΗΣ ΒΕΡΓΙΝΑΣ. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΛΟΥ

(φώτο: Ελληνικός αμφορέας του 560 π.Χ. που απεικονίζει την θεά Αθηνά με τον Ερμή.
Βλέπουμε χαρακτηριστικά, τον Ήλιο της Βεργίνας, πάνω στην ασπίδα της θεάς Αθηνάς.)

Ο Ήλιος της Βεργίνας (αλλιώς “Αστέρι της Βεργίνας”) είναι ένα σύμβολο που χρησιμοποιήθηκε ευρέως από τους Αρχαίους Έλληνες. Αν και ο Ήλιος της Βεργίνας είναι ένα σύμβολο Πανελλήνιο, έγινε διάσημος λόγω των Μακεδόνων, οι οποίοι το χρησιμοποίησαν ως σύμβολο της δυναστείας Αργεαδών στο Βασίλειο της Μακεδονίας.

Ο τυπικός Ήλιος της Βεργίνας, αποτελείται από 16 ακτίνες. Μπορούμε επίσης να τον δούμε και με 12 ή ακόμα και 8 ακτίνες του Ήλιου. Ο Ήλιος με τις δεκαέξι ακτίνες αντιπροσωπεύει τα εξής: Οι 4 ακτίνες αντιπροσωπεύουν τα 4 στοιχεία της φύσης, ΓΗ – ΘΑΛΑΣΣΑ – ΦΩΤΙΑ – ΑΕΡΑΣ και οι υπόλοιπες 12 ακτίνες αντιπροσωπεύουν τους 12 Θεούς του Ολύμπου.
(Δείτε την χαρακτηριστική εικόνα αριστερά, που επεξηγεί τις ονομασίες των 16 ακτίνων.)

Ο Ήλιος της Βεργίνας, κατά κυριότητα συμβολίζει κάτι το παρθένο. Γι’αυτό και συνήθως βλέπουμε το αρχαίο αυτό Ελληνικό σύμβολο, στην παρθένο θεά Αθηνά. Αλλά και σε αρκετές άλλες περιπτώσεις, μπορεί να ταυτοποιηστεί και με τον θεό Απόλλωνα.

Ο Ήλιος της Βεργίνας αποτέλεσε ενα κοινό σύμβολο της αρχαίας Ελλάδας και το βρίσκουμε σε κέρματα, αγγεία, τοιχογραφίες και αγάλματα, πολύ πριν το Μακεδονικό βασίλειο και την δυναστεία των Αργεάδων.

Δεκαεξάστεροι και Οχτάστεροι Ήλιοι παρουσιάζονται συχνά σε Ελληνιστικά νομίσματα και ασπίδες της Περιόδου. Επίσης υπαρχει και αριθμός απεικονίσεων Αθηναίων Οπλιτών να φέρουν ένα πανομοιότυπο δεκαεξάκτινο σύμβολο στη πανοπλία τους, απο τον 6ο π.Χ. αιώνα ,καθώς και σε νομίσματα, από τη νησιωτική μέχρι την ηπειρωτική Ελλάδα, όπως στη Κέρκυρα, εύρημα 5ου π.Χ. αιώνα, Λοκρίδα, 4ο π.Χ. αιώνα.

Μετά την ένωση των Ελλήνων υπό την αρχηγεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο Ήλιος της Βεργίνας αποτέλεσε το κύριο σύμβολο της Ελληνικής εθνογέννεσης.

Παρακάτω σας παραθέτουμε μερικά στοιχεία με εικόνες, που δείχνουν ότι στο σύμβολο του Ήλιου της Βεργίνας αποτέλεσε ένα από τα αρχαία σύμβολα της Ελλάδος, πολύ πριν την άνοδο του Ελληνικού βασιλείου της Μακεδονίας. Δεκάδες νομίσματα, αγγεία κ.α που φέρουν το σύμβολο, βρέθηκαν σε πάρα πολλά άλλα μέρη της Ελλάδος, εκτός της Μακεδονίας. Επιπλέον, θα κάνουμε και μια μικρή ιστορική αναδρομή, για να δούμε την εξέλιξη αυτού του συμβόλου μέσα στον χρόνο:

2000 π.Χ.: Αυτή είναι η στιγμή όπου οι αρχαίοι Έλληνες, άρχισαν πρώτοι να χρησιμοποιούν αυτο το σύμβολο του Ηλίου. To σύμβολο δεν είχε τυποποιηθεί ακόμα με την πρώιμη μορφή του.

780 π.Χ.: .Έχει αρχίσει πλέον η χρήση του συμβόλου. Το ακόλουθο έργο τέχνης δείχνει την μάχη της Τροίας. Μπορούμε να δούμε καθαρά το σύμβολο πάνω στον πολεμιστή, όπως βρέθηκε στο νησί της Μυκόνου.

780 π.Χ.: Βλέπουμε ανασκαφές που απεικονίζουν μεταξύ άλλων και Σπαρτιάτες οπλίτες, οι οποίοι φέρουν στις ασπίδες τους, το σύμβολο του Ήλιου της Βεργίνας .

6ος αιωνας π.Χ.: .Αμφορέας της αρχαίας Λακωνίας (Σπάρτη) που δείχνει καθαρά στο κέντρο του, τον Ήλιο της Βεργίνας στην σημερινή του μορφή. Ο αμφορέας, σήμερα βρίσκεται στο μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι.

6ος αιώνας π.Χ.: Ο Αχιλλέας και ο Αίας ξεκουράζονται κατα την διάρκεια του Τρωικού πολέμου, με ένα παιχνίδι ζαριών. Στις ενδυμασίες τους υπάρχουν πολλά σύμβολα του Ηλίου με 8 ακτίνες.

560 π.Χ.: Απεικόνιση της επιστροφής του Ηφαίστου σε αρχαίο Ελληνικό αμφορέα. Το σύμβολο του Ήλιου της Βεργίνας με 16 ακτίνες.

525 π.Χ.: Ηρακλής και Λερναία Ύδρα.

500 π.Χ.: Αρχαίος Ελληνικός αμφορέας.

520 π.Χ.: Ο Οδυσσέας τυφλώνει τον Κύκλωπα.

4ος αιωνας π.Χ.: Έλληνας οπλίτης εναντίων Πέρση στρατιώτη.

480 π.Χ.: Η θεά Αθηνά με το σύμβολο στον ώμο.

4ος αιωνας π.Χ.: Έλληνας οπλίτης εναντίων Πέρση στρατιώτη.

Το αστέρι της Βεργίνας στο Βασιλικό τάφο του Φιλίππου Β’. (Μουσείο Βεργίνας)

http://www.votegreece.gr/archives/35285

Η Μυστική Γλώσσα των Συμβόλων

Το Ιερό πάντα θεωρήθηκε σαν ένας μεσολαβητής μεταξύ του Θείου στοιχείου και του ανθρώπινου, επιτρέπει στην ανθρώπινη συνείδηση να ανυψωθεί, επιτρέπει μια ουσιαστική μετάλλαξη, μια υπέρβαση προς τα πάνω. Η εκδήλωση του Ιερού γίνεται με διάφορους τρόπους και όταν αυτό φανερώνεται, τότε μιλάμε για τη λεγόμενη _{Ιεροφάνεια}.


Η Ιεροφάνεια έχει 5 βασικές όψεις: τη Θεοφάνεια, το Σύμβολο, το Μύθο, την Τελετή και τη Μύηση.


Όσον αφορά το Σύμβολο, η Ε.Π.Μπλαβάτσκυ, μας λέει ότι «Το σύμβολο είναι ένα διαμάντι πολύεδρο και καθεμία από τις έδρες του δείχνει ποικίλες ερμηνείες, αλλά αναφέρεται και σε ποικίλες επιστήμες».


Ο Mircea Eliade, μας λέει ότι το σύμβολο δεν είναι σημαντικό μόνο γιατί παρατείνει μια ιεροφάνεια ή την υποκαθιστά, αλλά κυρίως γιατί μπορεί να συνεχίσει τη διαδικασία ιεροφανοποίησης και ιδιαίτερα γιατί, περιστασιακά, είναι το ίδιο μια ιεροφάνεια, δηλαδή γιατί φανερώνει μια ιερή ή κοσμολογική αλήθεια που καμία άλλη «εκδήλωση» δεν έχει τη δυνατότητα να αποκαλύψει. Μας λέει επίσης ότι, αποκαλύπτει πάντα, όποιο κι αν είναι το περιεχόμενό του, τη βασική ενότητα πολλών τομέων της ύπαρξης.


Σύμφωνα με τον ίδιο, το σύμβολο εξακολουθεί να παίζει σημαντικό ρόλο σε όλες τις κοινωνίες. Η αποστολή του παραμένει αναλλοίωτη: να μετατρέπει ένα αντικείμενο ή μια πράξη σε κάτι διαφορετικό από αυτό που φαινόταν να είναι. Είναι αυτό μέσω του οποίου γίνονται κατανοητά τα Αρχέτυπα στον άνθρωπο.


Υποστηρίζει ότι ένας συμβολισμός είναι ανεξάρτητος από το γεγονός της κατανόησης ή μη της έννοιάς του, διατηρεί τη σύστασή του παρόλους τους υποβιβασμούς και τη διατηρεί έστω και όταν λησμονηθεί, απόδειξη τα προϊστορικά αυτά σύμβολα που το νόημά τους χάθηκε για αιώνες, για να «ξανά – ανακαλυφθεί» πολύ αργότερα.


Ο Πλάτωνας μιλούσε για τα Σύμβολα, μέσα από τα Αρχέτυπα:που βρίσκονται πολύ πιο πέρα από τον υλικό κόσμο που ζούμε σήμερα.

ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ

Η λέξη "Σύμβολο" προέρχεται από το ρήμα «συμβάλλω» που σημαίνει φέρνω μαζί μου, μέσα μου, σημαίνει «αυτό που παρέχει κάτι περισσότερο». Έτσι, παίζει το ρόλο του αγγελιοφόρου, του μεσολαβητικού στοιχείου μεταξύ δύο επιπέδων συνείδησης, μεταξύ του βέβηλου και του ιερού.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΛΟΥ

Τα σύμβολα είναι τα σώματα, οι κρυσταλλοποιημένες μορφές μέσω των οποίων εκδηλώνονται τα Αρχέτυπα.

Βασικά χαρακτηριστικά του συμβόλου αποτελούν τα εξής:

• Ο συγχρονισμός των εννοιών που φανερώνει.

• Αποκαλύπτει πάντα, τη βασική ενότητα πολλών τομέων ύπαρξης.

• Είναι πολυδιάσταστο, κρύβει πολλές έννοιες και μιλάει στον καθένα με τη δική του «γλώσσα» ανάλογα με το επίπεδο συνείδησης και αντίληψης των πραγμάτων.

• Ένα αντικείμενο που μετατρέπεται σε σύμβολο, τείνει να συμπέσει με το Όλο.

• Επιτρέπει το πέρασμα, την κυκλοφορία από το ένα επίπεδο στο άλλο, από έναν τρόπο ζωής σε άλλον, ενώνοντας όλα τα επίπεδα, χωρίς να τα συγχωνεύει.

• Τα σύμβολα ανεξάρτητα από τη φύση τους, είναι πάντοτε συναφή και συστηματικά.

• Δεν είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα, αλλά «φυσικό προϊόν», αλλά ταυτόχρονα και «μεταφυσικό» γιατί υπερβαίνει το φυσικό επίπεδο.

ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ:

ΑΜΕΣΗ - ΕΜΜΕΣΗ ΓΝΩΣΗ

Η συμβολική λειτουργία, είναι μια γνώση και μια γλώσσα. Είναι ένας τρόπος έκφρασης και επικοινωνίας. Σκοπός της είναι να εκφράσει τα πράγματα και να τα κάνει γνωστά και είναι νοητικής φύσης. Ο τρόπος γνώσης του συμβολισμού, είναι αυτός της έμμεσης γνώσης.


Η άμεση γνώση αφορά ό,τι μαθαίνουμε με την άμεση επαφή και πρόσβαση που μπορούμε να έχουμε σε ένα αντικείμενο, όπου ο νους μπορεί να ζυγίσει, να μετρήσει και να προσδιορίσει τα πράγματα. Αυτή τη γνώση συνήθως τη χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να μάθουμε τον υλικό κόσμο.


Όταν όμως τα πράγματα απουσιάζουν, δεν τα βλέπουμε και δε μπορούμε να τα αγγίξουμε με άμεσο τρόπο, πρέπει να τα προσεγγίσουμε με έμμεσο. Όσο περισσότερο ο άνθρωπος αναπτύσσει την έμμεση γνώση, δηλαδή την αφαίρεση και τη φαντασία, τόσο περισσότερο εξανθρωπίζεται, διότι το ζωικό μας μέρος δεν μπορεί να κατανοήσει κάτι που είναι απόν.

ΣΥΜΒΟΛΑ - ΣΗΜΑΤΑ

Όταν χρησιμοποιεί κανείς έμμεσους τρόπους γνώσης, φτάνει στο πλαίσιο του σήματος, από όπου προέρχεται η λέξη σημάδι. Σημαδεύω σημαίνει δείχνω μια παρουσία.


Το σήμα είναι η πρώτη έκφραση του έμμεσου τρόπου γνώσης. Μπορεί να είναι εντελώς τυχαίο, συμβατικό και γενικά δείχνει αντικείμενα στα οποία μπορούμε να έχουμε άμεση πρόσβαση σε άλλες καταστάσεις. Είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα, άρα είναι τεχνητό, χρονικό και περιστασιακό.


Το σύμβολο δεν είναι τυχαίο, γιατί είναι φυσικό. Οδηγεί άμεσα στη σημασία των πραγμάτων. Έχει διάφορες διαστάσεις. Είναι αρκετό για να εκφράσει αυτά που θέλουμε και ταυτόχρονα ποτέ δεν είναι αρκετό, γιατί πάντα φέρνει άλλες σημασίες. Είναι ένα άπειρο πρότυπο, ξεφεύγει από τα όρια του χρόνου, γιατί πάντα είναι Ένα και Πολύπλοκο ταυτόχρονα. Εκφράζει το Ιερό, το Αρχετυπικό. Για να μπορεί κανείς να έρθει πραγματικά σε επαφή με την έννοια που φέρνει ένα σύμβολο, πρέπει να ενωθεί μαζί του και αυτό δεν μπορούμε να το κάνουμε με λογική διεργασία, αλλά με συγκέντρωση, διαλογισμό και παρατήρηση.


Οδηγεί από το αισθητό, στο συμβολικό, αλλά εξαιτίας της φύσης του είναι απρόσιτο. Η εμβάθυνση στα σύμβολα είναι ένας δρόμος που οδηγεί στο βάθος της ψυχής. Η επαφή με το πραγματικό σύμβολο, μας αποκαλύπτει κάτι και τότε μας μεταλλάσσει. Αυτή η ανακάλυψη συμβαίνει μέσα από μια βαθιά διαίσθηση και ταύτιση.


Τα σύμβολα μας θυμίζουν την αόρατη πλευρά μας. Μπορούν να μας θυμίσουν ότι έχουμε μια αθάνατη ψυχή, μπορούν να μας εμπνεύσουν.

ΣΥΜΒΟΛΟ – ΈΜΒΛΗΜΑ- ΠΑΡΑΒΟΛΗ - ΜΥΘΟΣ

Η αρμονική συγκρότηση συμβόλων αποτελεί το Έμβλημα. Το έμβλημα περιλαμβάνει μεγαλύτερη σειρά ιδεών, απʼ ότι το σύμβολο και
χρησιμεύει για να διαφωτίσει μια μοναδική ειδική ιδέα. Είναι ένας «πίνακας» που αντιπροσωπεύει μια σειρά αρχών οι οποίες αναγνωρίζονται από εκείνους που έχουν εκπαιδευτεί ειδικά, δηλαδή τους μυημένους. Όλες οι εσωτερικές εταιρείες, χρησιμοποίησαν εμβλήματα και σύμβολα.


Η Παραβολή είναι ένα σύστημα εμβλημάτων σε κίνηση. Μια αλληγορική αναπαράσταση των πραγματικοτήτων της ζωής, των συμβάντων, των γεγονότων. Από μια παραβολή έβγαινε πάντα ένα ηθικό συμπέρασμα που ήταν ένα πραγματικό γεγονός της ανθρώπινης ζωής, έτσι, έβγαινε και ένα συμπέρασμα για ένα πραγματικό και ιστορικό συμβάν, από τα εμβλήματα και τα σύμβολα που διατηρούνταν στα παλιά αρχεία των ναών.


Όλες οι σκέψεις και οι συγκινήσεις, όλη η γνώση και η μάθηση που αποκαλύφθηκαν και κατακτήθηκαν από τις πρώτες φυλές, βρήκαν τη σκηνογραφική τους παράσταση στην αλληγορία και την παραβολή.


Ένα αρμονικό συγκρότημα παραβολών αποτελεί το Μύθο. Ο Μύθος μεταβιβάζει στον άνθρωπο τις αρχετυπικές αλήθειες, χάρη στην ποιοτική και συμβολική γλώσσα του που είναι προσιτή σε όλους.

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΣΥΜΒΟΛΩΝ

Τα σύμβολα έχουν επάνω μας κάποια δύναμη και εμείς μπορούμε να ασκήσουμε κάποια δύναμη επάνω σε αυτά. Η συμβολική λειτουργία διευκολύνει την αφύπνιση του εσωτερικού ανθρώπου. Με το σύμβολο επίσης ξεπερνάει κάποιος την ατομική σκέψη, για να φτάσει σε συμπαντικές σκέψεις, σε αρχέτυπα, σε ιδέες για αιώνια θέματα, στο αμετάβλήτο. Η δύναμη των συμβόλων προκαλεί μια αποκάλυψη, μια κατανόηση όχι μόνο εννοιολογική ή λογική αλλά και συνολική και κοσμική. Μέσω αυτού ενωνόμαστε με ό,τι έχουμε κοινό με όλη την ανθρωπότητα: την κοινοποίηση του ανέκφραστου.


Δημιουργεί μια συνείδηση ταυτότητας πέρα από το χρόνο και το χώρο. Η ενσωμάτωση των συμβόλων από τα άτομα και την κοινωνία, επιτρέπει μια ένωση που ξεπερνάει τις ατομικότητες του κάθε μέλους της κοινωνίας. Όταν ένα άτομο φτάνει να ενσωματώσει μέσα του τη δύναμη ενός συμβόλου, επικοινωνεί με ολόκληρο το σύμπαν. Οι λαοί επικοινωνούν μέσω των συμβόλων. Ταυτίζονται με τα σύμβολά τους και μετατρέπονται στα ίδια τους τα σύμβολα.


Η συμβολική διάσταση είναι αυτή που μπορεί να οδηγήσει στο επίπεδο των ουσιών, των αρχετύπων. Η συμβολική λειτουργία απελευθερώνει το συμβολισμό, παρέχει μεγάλη εκφραστική ικανότητα στα ανθρώπινα συναισθήματα και επιτρέπει μια τέλεια διαισθητική κατανόηση. Αυτό επιτρέπει στο πλήθος να κατανοεί χωρίς πολλά λόγια, πράγμα που κάνει πιο ισχυρή την ένωση.


Επίσης το σύμβολο επιτρέπει τη μετάλλαξη, γιατί με τη φαντασία μπορεί να δει κανείς τον εαυτό του διαφορετικά, να σκέφτεται διαφορετικά. Αυτό ανοίγει το δρόμο για να γίνει διαφορετικός. Γιʼ αυτό το λόγο το μέλλον εκφράζεται πάντα αινιγματικά ή με προφητείες σε συμβολική γλώσσα. Το σύμβολο επιτρέπει στο ον να μεταλλαχθεί για να δρα και δεν μπορεί κανείς να δρα χωρίς να έχει μεταλλαχθεί.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο ίδιος ο άνθρωπος είναι ένα σύμβολο.

Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΥ

Στην αρχαιότητα, εκτός από την καθημερινή γλώσσα που χρησιμοποιούσε ο λαός, υπήρχε και μια άλλη γλώσσα, την οποία γνώριζαν μόνο οι ιερείς, οι μυημένοι στα μυστήρια της φύσης και της ζωής. Αυτή η γλώσσα ως έκφραση του ιερού, αντί για απλούς χαρακτήρες, χρησιμοποιούσε δυναμικά στοιχεία, ζωντανές εικόνες, παραστάσεις, ζώα, … με μια λέξη Σύμβολα.


Η αρχαία αυτή γλώσσα προκαλούσε με συγκεκριμένο τρόπο, σειρές ιδεών, νοητικά αντίγραφα αισθητών πραγμάτων, που μπορούσαν να διαταχθούν σε πίνακες και πραγμάτων που μπορούσαν να ταξινομηθούν σαν πραγματικά, χωρίς να είναι αισθητά.


Η γλώσσα του συμβολισμού μπορούσε να χρησιμεύει για την αποκρυπτογράφηση της φύσης. Η εικόνα ενός φυσικού πράγματος μπορεί να προκαλέσει τη γέννηση ιδεών που αναφέρονται σε αντικείμενα αυτής της τάξης και ακτινοβολούν σε διάφορες κατευθύνσεις, ακόμη και αντίθετες.


Σύμφωνα με την Ε.Π.Μπλαβάτσκι, όλα τα αρχαία κείμενα γράφονταν σε μια γλώσσα που ήταν παγκόσμια και γνωστή και παρόμοια σε όλα τα έθνη, που τώρα μόνο πολύ λίγοι την κατανοούν.


Σύμφωνα με τον Σκίνερ (μυστικιστής και καμπαλιστής), η ιδιαιτερότητα της συμβολικής γλώσσας ήταν ότι μπορούσε να περιέχεται σε μια άλλη, κρυμμένη και να μην γίνεται αντιληπτή παρά μόνο με τη βοήθεια καθοδήγησης.


Το κύριο χαρακτηριστικό αυτής της γλώσσας ήταν ότι μπορούσε να περιληφθεί σε μια άλλη και να κρυφτεί κατά κάποιον τρόπο που να μην μπορεί κανείς να υποψιαστεί, χωρίς τη βοήθεια ειδικής διδασκαλίας. Ήταν μια γλώσσα που αποκάλυπτε το μυστήριο και ξύπναγε τις Αλήθειες μέσα στον άνθρωπο.


Έτσι, και με βάση τη Σοφία που κρύβουν τα Σύμβολα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι: «Ο καλύτερος τρόπος για να φτάσει κανείς στα μυστικά των συμβόλων είναι να ακολουθήσει την ελληνική σύσταση του «Γνώθι σʼ αυτόν», που ισούται με το να ανακαλύψει το μυστήριο, που κρύβεται πίσω από ένα από τα μεγαλύτερα σύμβολα: το Ανθρώπινο Ον, το οποίο είναι ένα σύμβολο Αθάνατης Ψυχής και ένα Σύμβολο του Σύμπαντος» (Η δύναμη των συμβόλων, AlexWarren, περιοδικό Νέα Ακρόπολη, τεύχος 105, σελ 21).




ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Η Μυστική δοξασία, Ε.Π.Μπλαβάτσκυ., εκδόσεις Πνευματικός Ήλιος, Αθήνα 2002.
Λεξικό Συμβόλων, Κούπερ, εκδόσεις Πύρινος Κόσμος, Αθήνα 1992.
Πραγματεία πάνω στην Ιστορία των Θρησκειών, MirceaEliade, εκδ. Ι. Χατζηνικολή, Αθήνα 1981.
Το Φιλοσοφικό Δέντρο, KarlJung, εκδόσεις Γερ. Αναγνωστίδη, Αθήνα.
Ο Σμβολισμός στην Ελληνική Μυθολογία, PaulDiel, Εκδ. Χατζηνικολή, Αθήνα 1980.
Εγχειρίδιο Συμβολολογίας, Δρ. Χ.Α. Λιβράγκα.
Περιοδικό «Νέα Ακρόπολη», τεύχος 105.
Για την Ψυχολογία του Ασυνείδητου, KarlJung, εκδόσεις Γερ. Αναγνωστίδη, Αθήνα.
Κάρλ Γιούνγκ, Η Ζωή και το Έργο του, GerhardWehr, Εκδόσεις Αρχέτυπο, Αθήνα 2003.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟΥ(;) ΣΥΜΒΟΛΟΥ

04 Οκτ
2013 0

.

Η σβάστικα είναι ένα αρχαίο σύμβολο το οποίο χρησιμοποιούταν για πάνω από 3000 έτη. Προχρονολογείται ακόμα και του αρχαίου αιγυπτιακού συμβόλου Ανκ. Τεχνουργήματα όπως αγγειοπλαστική και νομίσματα από την αρχαία Τροία αποδεικνύουν ότι η σβάστικα ήταν ένα κοινό εν χρήσει σύμβολο πολύ πίσω στο 1000 π.Χ.    

Κατά τη διάρκεια της ακόλουθης χιλιετίας, η εικόνα της σβάστικας χρησιμοποιήθηκε από πολλούς πολιτισμούς παγκοσμίως, συμπεριλαμβανομένης και της Κίνας, Ιαπωνίας, Ινδίας και της Νότιας Ευρώπης. Κατά τον Μεσαίωνα ήταν ένα περίφημο σύμβολο το οποίο είχε και διαφορετικές ονομασίες.

Η λέξη swastika προέρχεται από την σανσκριτική λέξη svastika, σημασία της οποίας είναι κάθε είδους τύχη, και ιδιαίτερα είναι ένα διακριτικό σημάδι πάνω σε άτομα ή αντικείμενα για να δηλώσουν καλοτυχία. Αποτελείται από τις λέξεις su που σημαίνει καλός και το asti που σημαίνει υπάρχω. Επομένως το svasti σημαίνει ευημερία. Η κατάληξη -ka αποτελεί ένα υποκοριστικό, συνεπώς η λέξης svastika μπορεί να μεταφραστεί κατά γράμμα ως «μικρά πραγματάκια που σχετίζονται με την ευημερία».

Βέβαια με το πέρασμα των αιώνων και ανάλογα με τον πολιτισμό στον οποίο πέρασε υιοθετήθηκαν διαφορετικές ονομασίες για το σύμβολο αυτό
Crux gammata - Ρώμη - Σύμβολο του Κεραυνοβόλου Δία και του Ομβρίου
Tετρασκέλιον - Ελλάδα
Σφυρί του Θορ - Σκανδιναβία
Fylfot - Αγγλία - Σημαίνει τέσσερα πόδια και αναφέρεται κυρίως στη σβάστικα που διακοσμεί κτίρια ή πόρτες
Gyung - drung ή geg-gsang - Θιβέτ
Μαύρη αράχνη - Μέση και Δυτική Ευρώπη
Αγκυλωτός σταυρός - Ή πιο συγκεκριμένα στη Δανία Ηakenkruis, Ισλανδία Hakakross, Γερμανία Hakenkreuz, Φιλανδία Ηakaristi, Νορβηγία Hakekors, Ιταλία croce uncinata και Σουηδία Hakkors (περιοχές όπου αργότερα θα αποκτήσει τη σημασία του αντιπροσωπευτικού συμβόλου της άριας φυλής)

Μέχρι οι Ναζί να κάνουν χρήση αυτού του συμβόλου, η σβάστικα χρησιμοποιούταν από πολλούς πολιτισμούς για τα τελευταία 3000 χρόνια και αντιπροσώπευε τη ζωή, τον ήλιο, τη δύναμη, την ικανότητα και την καλή τύχη.

Ακόμη και στις αρχές του 20ου αιώνα παρέμενε σύμβολο με θετική σημασία. Για παράδειγμα ήταν ένα συνηθισμένο διακοσμητικό σύμβολο το οποίο συχνά κοσμούσε τσιγαροθήκες, καρτ ποστάλ, νομίσματα, ακόμη και κτίρια. Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου μπορούσε να βρεθεί ακόμη και πάνω σε επωμίδες Αμερικανών στρατιωτών και σε φιλανδικές αεροπορικές εταιρίες μέχρι και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ας ξεκινήσουμε όμως με τον αυθεντικό συμβολισμό της σβάστικας, πριν ακόμη αλλοιωθεί η σημασία της από τη ναζιστική Γερμανία..

Ινδουισμός: Η σβάστικα έχει βρεθεί σε όλους τους ινδουιστικούς ναούς, σε πινακίδες, βωμούς, εικονογραφίες στην Ινδία και το Νεπάλ, μέρη στα οποία παραμένει ακόμη πολύ δημοφιλές. Ιδιαίτερη είναι η εμφάνισή της στην εικονογράφηση του θεού Γκανέσα, θεός ιχνηλάτης, προστάτης της σοφίας και των σταυροδρομιών.

Θεωρείται το δεύτερο πιο ιερό σύμβολο, μετά το Om. Στον Ινδουισμό και τα δύο σύμβολα αντιπροσωπεύουν τις δύο μορφές του δημιουργού Θεού Βράχμα. Η αριστερόστροφη σβάστικα συμβολίζει την εξέλιξη του Σύμπαντος (Pravritti) , η δεξιόστροφη συμβολίζει την καταστροφή του κόσμου (Nivritti). Η δεξιόστροφη όμως σβάστικα δεν αποτελεί σύμβολο που εκφράζει το Κακό, όπως έχει υπερισχύσει στις σημερινές αντιλήψεις. Αντίθετα αντανακλά δύο βασικά εξελικτικά χαρακτηριστικά της πορείας του Σύμπαντος, τη νύχτα και τη φθορά.    

H σβάστικα με την έννοια της ευδαιμονίας (svastika) συναντάται για πρώτη φορά στα δύο μεγάλα ινδικά έπη Ramayana και Mahabharata, όπου και συνδέεται όχι μόνο με την έννοια της ευτυχίας, αλλά και με την έννοια της καλοτυχίας και το Θεό Βραχμά, όπως επίσης και με την έννοια της μετενσάρκωσης (samsara).    

Έχει χρησιμοποιηθεί επίσης ως σηματοδότηση των τεσσάρων οριζόντων της γης. Η χρήση της ως σύμβολο του Ήλιου παρατηρείται πρώτη φορά από την αναπαράστασή του Σούργια, θεός του Ήλιου.

Θεωρείται εξαιρετικά ιερό και ευοίωνο από όλους τους Ινδουιστές και χρησιμοποιείται ανελλιπώς στη διακόσμηση κάθε είδους αντικειμένου που σχετίζεται με τον ινδουιστικό πολιτισμό Χρησιμοποιείται σε όλα τα ινδουιστικά μάντρα και ιερά σχέδια. Σε κάθε υποτμήμα της Ινδίας παρατηρείται σε πλευρές ναών, πάνω σε θρησκευτικά έγγραφα.

.

   
Βουδισμός: Στη θρησκεία αυτή η σβάστικα, οποιασδήποτε κατεύθυνσης, εμφανίζεται στο στήθος ορισμένων αγαλμάτων του Βούδα συμβολίζοντας την ιερή καρδιά του. Επίσης, στον γλυπτικό τομέα, είναι συχνά χαραγμένη και στα πέλματα του φιλοσόφου.
Η σβάστικα που χρησιμοποιείται στη βουδιστική τέχνη και στα βουδιστικά χειρόγραφα είναι γνωστή στα ιαπωνικά ως manji. Αντιπροσωπεύει τη Dharma (Διδασκαλία της Αλήθειας και της Δικαιοσύνης που προσέφερε ο Βούδας), την οικουμενική αρμονία και την ισορροπία των αντιθέτων. Η αριστερόστροφη σβάστικα (omote manji) αντιπροσωπεύει την αγάπη και την ευσπλαχνία. Η δεξιόστροφη (ura manji) αντιπροσωπεύει τη δύναμη και την εξυπνάδα.

Στο βουδισμό μάλιστα παρουσιάζεται και σε διαφορετικούς χρωματισμούς και αναλόγως συμβολίζει και κάτι διαφορετικό. Πιο συγκεκριμένα:    
Μπλε - συμβολίζει τις άπειρες ουράνιες αρετές
Κόκκινη - συμβολίζει τις άπειρες ιερές αρετές της καρδιάς του Βούδα
Κίτρινη - συμβολίζει την άπειρη ευημερία
Πράσινη - συμβολίζει τις άπειρες ικανότητες στη γεωργία

Λόγω του συσχετισμού της με τη δεξιόστροφη ναζιστική σβάστικα, οι βουδιστικές σβάστικες από τα μέσα του 20ου αιώνα είναι κυρίως αριστερόστροφες.

   
Τσαϊνισμός: Στον Τσαϊνισμό, μία ασκητική παράδοση της Ινδίας, η σβάστικα είναι το μοναδικό ιερό σύμβολο. Η θρησκεία αυτή δε κάνει καθόλου χρήση του Ομ, αλλά αντιθέτως δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στη σβάστικα απ' ότι οι Ινδουιστές. Είναι το σύμβολο του εβδόμου Jina, του αγίου Tirthankara Suparsva. Αντιπροσωπεύει τη Θεία Δύναμη και με τους τέσσερις βραχίονες παρουσιάζει τις τέσσερις μορφές μετενσάρκωσης: πρωτοπλασματική ζωή, ζωική/φυτική, ανθρώπινη και ουράνια. Όλοι οι τσαϊνιστικοί βωμοί και ιερά βιβλία πρέπει να περιέχουν αυτό το σύμβολο. Όλες οι τελετές αρχίζουν και τελειώνουν με τον πολλαπλό σχεδιασμό του συμβόλου με ρύζι γύρω από το ιερό.    

Κίνα: Η σβάστικα θα φτάσει και στην Κίνα, όπου θα γίνει γνωστή με την ονομασία wanji όπου και συμβολίζει ό,τι συμβολίζει και το γιν γιανγκ, ανάλογα με τη φορά της. Δηλαδή η δεξιόστροφη σβάστικα ταυτίζεται με το γιανγκ, που συμβολίζει το φωτεινό, το ενεργό, το θετικό, και η αριστερόστροφη με το γιν, που συμβολίζει το σκοτεινό, το παθητικό, το αρνητικό.

Αμερική: Ακόμη και στην Αμερική είχαμε την εμφάνιση της σβάστικας σε νεότερες εποχές. Η χρήση της έγινε από κάποιες ινδιάνικες φυλές, όπως στους Ναβάχος για τις θεραπευτικές τους τελετές και στους Χόπι ως σύμβολο των περιπλανώμενων φυλών τους. Με το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο όμως έπαψε η χρήση της σβάστικας για να μη γίνει κάποιος συσχετισμός με τους ναζιστές.

Αξιοσημείωτο είναι να αναφερθεί ότι ορισμένες χριστιανικές εκκλησίες σε ρωμαϊκές και γοτθικές περιοχές διακοσμούνται με το σύμβολο αυτό, μαζί με σχέδια της πρώιμης ρωμαϊκής τέχνης. Σβάστικες επιδεικνύονται και στο μωσαϊκό της Αγίας Σοφίας του Κίεβου της Ουκρανίας, η οποία χρονολογείται από το 12ο αιώνα. Εμφανίζονται επίσης και ως επαναλαμβανόμενα διακοσμητικά μοτίβα σε ένα τάφο στον Αγ. Αμβρόσιο στο Μιλάνο.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η σβάστικα στην αρχαιότητα ήταν σύμβολο του Ήλιου και χρησιμοποιήθηκε σαν μέρος ενός ηλιακού ημερολογίου που αργότερα ξεχάστηκε η σημασία του.

Οι συμβολισμοί που πήρε κατά καιρούς ήταν τροχός της ζωής, τροχός του ήλιου, οι τέσσερις ακμές της πυξίδας, οι τέσσερις άνεμοι, σύμβολο της ινδιάνικης φυλής των Χόπι για την εμφάνιση τους στον κόσμο και άλλα.

Η δεξιόστροφη σβάστικα συμβολίζει την ζωή και ονομάζεται με το ινδικό όνομα "σβάστικα".

Η αριστερόστροφη συμβολίζει τον θάνατο σύμφωνα με την ανατολίτικη παράδοση και ονομάζεται κανονικά "σωβάστικα".

Στην αρχαία Ελλάδα συναντάται με το όνομα "γραμμάδων" (επειδή σχηματίζει ένα τετραπλό "Γ").

 Αρχαίος χρυσός ελληνικός δίσκος που βρέθηκε σε αρχαίο τάφο στη Σκύρο, χρονολογείται περίπου στον 9ο αιώνα π.Χ. (γεωμετρική περίοδος) και εκτίθεται στο αρχαιολογικό μουσείο Σκύρου. Είναι κόσμημα της εποχής για ενδυμασίες.

Το διαβάσαμε εδώ: http://ellinis.blogspot.gr/2012/06/blog-post.html

*******************

και ακόμα....

Η Σβάστικα είναι ίσως το πιο παρεξηγημένο σύμβολο στην ιστορία.

Όταν οι σύμμαχοι μπήκαν θριαμβευτές στο Βερολίνο, ένα απ' τα πρώτα πράγματα που σκέφτηκαν ήταν να απαγορεύσουν τη χρήση του συμβόλου της σβάστικας, την οποία ο Χίτλερ χρησιμοποίησε σαν το ιερό του σύμβολο, που οδηγούσε το λαό του και τις στρατιές του στην επικράτηση πάνω στον πλανήτη.

Πόσο «κακό» όμως είναι ένα σύμβολο; Πόσο «ναζιστική» είναι η σβάστικα; Μια πιο προσεκτική μελέτη δείχνει ότι η σβάστικα είναι απλά το «θύμα» της χρήσης της απ' τους Ναζί, ότι δεν είναι και πολύ ... ναζιστική και ότι ακόμα και σήμερα χρησιμοποιείται από τους ίδιους τους ... «συμμάχους» που την κατάργησαν.

Η ΣΒΑΣΤΙΚΑ

Μια από τις πιο αξιοσημείωτες μορφές του «οριζόντιου» σταυρού, δηλαδή αυτού που χαράσσεται σε ένα επίπεδο που παριστάνει μια ορισμένη βαθμίδα της Ύπαρξης, είναι η σβάστικα, το σχήμα της οποίας φαίνεται ότι συνδέεται άμεσα με την πρωταρχική παράδοση, όχι μόνον επειδή υπάρχει από αρχαιοτάτους χρόνους αλλά και γιατί απαντάται σ' ένα πλήθος χωρών πολύ απομακρυσμένων και διαφορετικών μεταξύ τους. Πράγματι, η σβάστικα απέχει πολύ από το να είναι αποκλειστικά σύμβολο της Ανατολής, όπως νομίζουν μερικοί, αντιθέτως, είναι από τα πιο διαδεδομένα, από τα βάθη της Ανατολής μέχρι και την απώτατη Δύση, αφού τη βρίσκουμε ακόμα και σε ιθαγενείς λαούς της Αμερικής. Είναι αλήθεια ότι στη σημερινή εποχή διατηρείται κυρίως στις Ινδίες και στην κεντρική και ανατολική Ασία, ίσως δε αυτές να είναι και οι μοναδικές περιοχές όπου η σημασία της εξακολουθεί να είναι γνωστή, ωστόσο, ακόμα και στην Ευρώπη, δεν έχει εκλείψει εντελώς. Στην αρχαιότητα συναντάμε αυτό το σχήμα ιδιαιτέρως στους Κέλτες και τους προ- Έλληνες, στη Δύση πάλι, ήταν άλλοτε ένα από τα εμβλήματα του Χριστού, και συνέχισε να χρησιμοποιείται ως τέτοιο σχεδόν μέχρι το τέλος του Μεσαίωνα.

Έχουμε πει αλλού πως η σβάστικα είναι στην πραγματικότητα το «σημείο του Πόλου». Αν τη συγκρίνουμε με το σχήμα του εγγεγραμμένου σε κύκλο σταυρού, διαπιστώνουμε εύκολα ότι πρόκειται, κατ' ουσίαν, για δυο ισοδύναμα σύμβολα, μόνο που στη σβάστικα, αντί η περιστροφή γύρω από το σταθερό κέντρο να παριστάνεται από την περιφέρεια, δηλώνεται απλώς από μικρές γραμμές που προστίθενται στα άκρα των βραχιόνων του σταυρού σχηματίζοντας με αυτούς ορθές γωνίες, οι γραμμές αυτές εφάπτονται στην περιφέρεια και δείχνουν τη διεύθυνση της κίνησης στα αντίστοιχα σημεία. Καθώς η περιφέρεια παριστάνει τον εκδηλωμένο κόσμο, το γεγονός ότι αυτή «υπονοείται» εδώ κατά κάποιον τρόπο, δείχνει καθαρά πως η σβάστικα δεν είναι μια εικόνα του κόσμου, αλλά της δράσης της Αρχής μέσα στον κόσμο. Στην αρχαία Ελλάδα το σύμβολο, λόγω του σχήματός του πήρε το όνομα του ποταμού Μαιάνδρου και χρησιμοποιήθηκε εκτός από ιερουργικούς σκοπούς και στο διάκοσμο των δημόσιων κτηρίων και ναών. Επίσης απαντάται σε βασιλικούς χώρους καθώς πίστευαν ότι έφερνε γούρι και καλή τύχη. Στο σημείο αυτό όμως να διευκρινίσουμε ότι το Ελληνικό σύμβολο του Μαιάνδρου δεν έχει σχέση με τη χιτλερική σβάστικα. Με μια εξερευνητική ματιά θα διαπιστώσει κανείς πως το σύμβολο των ναζί είναι αντίστροφο εκείνου της Ελληνικής φιλοσοφίας. Είναι αριστερόστροφο κι όχι δεξιόστροφο με αποτέλεσμα η μορφή του να σημαίνει στη γλώσσα του συμβολισμού το αντίθετο νόημα.

Η σχέση της σβάστικα, με την απεικόνιση του λαβύρινθου και μάλιστα του κρητικού, είναι αρκετά διαδεδομένη. Το πανάρχαιο αυτό ιερό σύμβολο, εμφανίζεται, πρώτα στον αιγυπτιακό πολιτισμό και, αμέσως μετά, ή, συγχρόνως, στον μινωικό. Οι ακτίνες-αγκύλες του αγκυλωτού σταυρού -4 με 5, ανάλογα- απεικονίζουν ακριβώς, ειδικά στον μινωικό πολιτισμό, το πολύπλοκο σχήμα του λαβύρινθου, με την πραγματική, ή, την αλληγορική του έννοια. Δηλαδή, είτε την μορφή του δαιδαλώδους τεχνητού έργου που όλοι γνωρίζουμε - είτε, αυτήν της πραγματικής πνευματικής αναζήτησης. Η μυστική έννοια του Μαιάνδρου χρησιμοποιήθηκε για ιερουργίες, συμβολίζει την οκτάς, (τον αριθμό "83). Ακριβώς, ότι συμβολίζει για το σύγχρονο ιερατείο του χριστιανισμού το Χ στο οποίο ενσωματώνεται το Ρ.

Το σύμβολο χρησιμοποιήθηκε και αναλύθηκε και από τους Πυθαγόρειους φιλοσόφους. Μια από τις έννοιες που αποδόθηκαν σήμαινε τη "Σπορά" με την έννοια της "Καλλιέργειας" όμως, ενώ το αντίστροφο, εκείνο της χιτλερικής σβάστικας δηλαδή, το "Θέρισμα".

Επιπροσθέτως, μέσω του πανάρχαιου, αυτού συμβόλου δηλώνεται και ο αστερισμός του Καρκίνου, ο οποίος για τους μυημένους στα τοπικά μυστήρια ή σχολές συμβόλιζε την "Πύλη των θνητών", ενώ αντιδιαμετρικά ο αστερισμός του Αιγόκερω την "Πύλη των Θεών". Ο Καρκίνος ανήκει κατά παράδοση στο υδατώδες τρίγωνο των ζωδίων και μια υπόθεση που μπορεί να κάνει ο μελετητής είναι ότι μάλλον συμβολίζει τα "βαθειά ύδατα" μέσα στα οποία έγινε η εναπόθεση του σπόρου, του προς εκδήλωση κόσμου (βλ. αρχαία ελληνική μυθολογία). Σε αυτή την περίπτωση ο Καρκίνος παριστάνει τα Πρωταρχικά Ύδατα που περικλείονται μέσα στο "Κοσμογονικό όν" (αρχή των πάντων) του Ορφέα ή του Βραχμάνδα, η οποία προϋπήρξε του Πυθαγόρα.

Το ιερόγλυφο του Καρκίνου αποτελείται από δύο μόρια (σπέρματα) που κινούνται κατά αντίθετη φορά και υποδηλώνουν το ιδεογράφημα του Ταοϊσμού, το Τάι - Κι, που παριστάνει τις δύο πρωταρχικές αρχές του Γιαγκ και Γιν εν κινήσει (εν ολίγοις, δεν είναι άλλο από το Πέρας και Άπειρον των Πυθαγορείων).

Όπως προαναφέρθηκε συμβολίζει την ογδοάς, δηλαδή κατά τους Πυθαγορείους την Παναρμόνιο, συναισθήματα συμπάθειας όπως η Αγάπη και η Φιλία, το Κηρύκειο του Ερμή, το Θύρσο του Διονύσου, αλλά και το χριστιανικό χρίσμα, σύμβολο της Σωτηρίας και Αναστάσεως.

Για όλους τους σύγχρονους και ... επίδοξους μάγους, λοιπόν, ο Θύρσος αλλά και το Κηρύκειο που σίγουρα διαθέτουν είναι το ραβδάκι τους. Ο τρόπος της κίνησης όταν το κρατούν προτεταμένο στο χέρι τους, ακολουθεί στον αέρα το σχήμα της σβάστικας ανάλογα βέβαια το σκοπό που θέλουν να πράξουν. Η δόνηση που προκαλεί το μαγικό ραβδάκι τους επιτυγχάνεται με αλλεπάλληλες κινήσεις, "διευθύνοντας και κατευθύνοντας την ορχήστρα τους" στο κενό.

Άξιοι λόγου είναι και οι τέσσερις βραχίονες της "σβάστικας" - οι οποίοι ουσιαστικά την διαφοροποιούν από το σύμβολο του σταυρού. Και είναι εκείνοι οι οποίοι δηλώνουν τη φορά του συμβόλου (δεξιόστροφο - αριστερόστροφο). "Τα συνεπλεκόμενα στοιχεία της Φύσης" ή η ύλη σε όλες της τις μορφές και οι ιδιότητες αυτών.

Την πηγή της Αρμονίας του Σύμπαντος, σύμφωνα με τους Ορφικούς, (βλ. Otto Kern) αποτελούν οι δύο πρωταρχικές γενεσιουργικές δυνάμεις της κεντρομόλου και της φυγόκεντρου. Ούτε η μια, μα ούτε και η άλλη θεωρείτο "καλή" ή "κακή" (το "καλό" και το "κακό" είναι υποκειμενικό). Είναι όπως το φως με το σκοτάδι, το μαύρο με το λευκό, το άρεν με το θήλυ, το περιττό με το άρτιο κλπ. Χωρίς το ένα δεν υφίσταται η ύπαρξη του άλλου. Και δεν υφίσταται, διότι ακόμη κι αν υπήρχε, η ύπαρξή του δεν θα ήταν αντιληπτή (δεν αναφέρομαι στις ανθρώπινες αισθήσεις, αλλά στις ιδιότητες της Φύσης). Και η μητέρα Φύση δεν γεννά ή πράττει άχρηστα.

Ωστόσο, η περιστροφή της σβάστικας συμβολίζει το χρόνο. Οι Πυθαγόρειοι θεωρούσαν ότι ο χρόνος (Ορφ. ο χρόνος=Κρόνος) έχει μόνο μια φορά και μόνο μια κατεύθυνση. Αποτελεί δε, "Κανόνα" που διέπει όλο το Σύμπαν και φέρει το σπέρμα του "ενός" και του "πέρατος". Κάτι λοιπόν που οδηγεί τους πυθαγορείους στο συμπέρασμα ότι η περιστροφή του χρόνου (σ.σ. "ανελικτική περιδίνηση") δεν αλλάζει. Άρα, και η σβάστικα (σύμβολο αντίθετο του μαιάνδρου) δεν θα υπήρχε.

Εδώ τα πράγματα περιπλέκονται: Ακόμη και ο Κρόνος είχε δύο πρόσωπα. Θα θυμάστε ότι το ένα ήταν πάντα εύθυμο, ενώ το άλλο κατσούφικο. Το ένα πρόσωπο "καλό" (δεκτικό), έλεγε πάντα "ναι", ενώ το άλλο ήταν πάντα κακό και αρνητικό. Οι αρχαίοι φιλόσοφοι εξηγούσαν ότι ο Κρόνος ως "άτομο" ή έκφανση του Θείου (εν κατακλείδι ο χρόνος ως κανόνας) δεν είναι καλός ούτε κακός. Και αυτό διότι το Θείο Έργο (ή αλλιώς "Μέγα Έργο") έχει αρχή και τέλος και κατά τους αρχαίους Έλληνες αποτελούσε ύψιστη ύβρις η οποιαδήποτε επέμβαση ανθρώπου σε Αυτό (βλ. μαγεία). Ωστόσο, δεν σημαίνει ότι το Θείο ως Υπόσταση έχει τέλος και τέλμα.

Η σβάστικα, που συμβολίζει το θέρισμα, έρχεται στο πέρας της "θερινής περιόδου". Κι αυτό σημαίνει το τέλος του Κύκλου (το θέρος αποσυμβολίζεται ως περίοδος Έργου). Το γεγονός ότι η σβάστικα ως σύμβολο απαντάται μόνο σε συγγράμματα πολύ παλαιότερα του μαιάνδρου, σημαίνει για τους ερευνητές του αποσυμβολισμού ότι ορισμένοι κύκλοι έκλεισαν με συμπαντικές ανακατατάξεις των "συνεπλεκόμενων στοιχείων της Φύσης". Που για τους ανθρώπους μεταφράζεται σε οδυνηρά φαινόμενα της φύσης (βλ. αρχ. κατακλυσμούς, καταποντισμούς, βιβλικές καταστροφές και μυθολογικά γένη). Σε απόσπασμα των ρωμαϊκών χρόνων φιλόσοφος αναφέρει ότι "μόνο ο μαίανδρος πρέπει να στολίζει τα δημόσια κτίρια" που "εκτός από κάλλος επιφέρει (λένε οι ιερείς) και καλοτυχία". Μήπως απ' τα λόγια αυτά οι ερευνητές συμπεραίνουν ότι το αντίστροφο του μαιάνδρου ήταν η κακοτυχία;

Το διαβάσαμε από το: http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/05/blog-post_7061.html

Η ιστορία ενός συμβόλου... το σήμα της ειρήνης

Γράφει ο Γιώργος Σταφυλάς

Τα σύμβολα πάντα έπαιζαν μεγάλο ρόλο στο ασυνείδητο των ανθρώπων και των λαών. Υπήρξαν σύμβολα που έγιναν θρυλικά και ταυτίστηκαν με ολόκληρες εποχές και άλλα που ταυτίστηκαν με κοσμοθεωρίες και ιδεολογίες. Ένα σύμβολο είναι μια εικόνα και συνήθως ένας τρόπος να πεις πολλά χωρίς να χρησιμοποιήσεις λέξεις.

Ένα από τα σύμβολα που άσκησαν επιρροή στην εποχή μας και ταυτίστηκε με κινήματα είναι και το ''σήμα της ειρήνης''. Το σύμβολο αυτό μοιάζει με το γράμμα Υ του ελληνικού αλφαβήτου ανεστραμμένο και τοποθετημένο εντός κύκλου. Ο ίδιος ο κύκλος και η χάραξη συμβόλου εντός έχει την δική του εσωτερική σημασία, όμως και το γράμμα Υ αρχικώς είχε άλλη σημασία από αυτή που κατέληξε να έχει...

Στα χρόνια πριν την έλευση του χριστιανισμού τα Γερμανικά φύλλα της Βόρειας Ευρώπης είχαν αναπτύξει ένα είδος αλφαβήτου με σύμβολα τα οποία είχαν παράλληλα μαγικό-θρησκευτικό χαρακτήρα. Αυτό ήταν το ρουνικό αλφάβητο. Το σύμβολο Υ συμβόλισε στο ρουνικό αλφάβητο την ζωή. Ήταν ο ρουνός της ζωής... Με την έλευση του χριστιανισμού το ρουνικό αλφάβητο ξεχάστηκε και παραμερίστηκε.

Γύρω στα τέλη όμως του 19ου αιώνος παρατηρείται στην Γερμανία μια τάση επιστροφής στην Νορδική παράδοση, μια τάση αναγέννησης των μυθολογικών παραδόσεων της Βόρειας Ευρώπης. Ο Ερευνητής Guido fon List επανεφηύρε ουσιαστικά το ρουνικό αλφάβητο. Στο ρουνικό σύστημα του Von List ανεστραμμένο το γράμμα Υ συμβόλιζε τον θάνατο. Έτσι ανεστραμμένος ο ρούνος της ζωής γινόταν ρούνος του θανάτου.

Για κάποιο λόγο η χρήση ορισμένων ρουνικών συμβόλων από το σύστημα του Von List επεκτάθηκε γρήγορα σε πολλούς τομείς της κοινωνικής ζωής. Ο ρουνός της ζωής χρησιμοποιείτο ακόμα και σε αγγελίες χαρμόσυνων γεγονότων, ενώ αντίστοιχα το ανεστραμμένο Υ που συμβόλιζε τον θάνατο χρησιμοποιείτο ως αγγελία θανάτου... Στο συλλογικό ασυνείδητο των Γερμανών το ανεστραμμένο γράμμα Υ αυτό που αργότερα το συναντάμε ως το σήμα ειρήνης (εντός κύκλου), συνδέθηκε με το θάνατο...

Στα 1944 όταν η Γερμανική πολεμική μηχανή είχε καταρρεύσει και οι μπολσεβίκοι απέλαυναν από την Ανατολή, το Σοβιετικό επιτελείο είχε την έμπνευση να χρησιμοποιήσει αυτό ακριβώς το σύμβολο, το ανεστραμμένο Υ εντός κύκλου, αυτό που αργότερα έγινε το σήμα της ειρήνης, σε προκηρύξεις οι οποίες καλούσαν τον Γερμανικό λαό να παραδοθεί.

Έξυπνα οι Σοβιετικοί έκαναν χρήση ενός συμβόλου που στο συλλογικό ασυνείδητο των Γερμανών σήμαινε τον θάνατο. Η απειλή ήταν σαφής... ή παράδοση ή θάνατος. Στις προκηρύξεις οι Σοβιετικοί τοποθέτησαν το ανεστραμμένο γράμμα Υ, τον ρούνο του θανάτου, εντός κύκλου πράγμα που δείχνει πως είχαν γνώση μυστικιστικών και αποκρυφιστικών πρακτικών.

Ο Β΄ παγκόσμιος έκλεισε με τη ήττα των Γερμανών και κάπου εκεί τελειώνει και η άνθηση της Νορδικής παράδοσης που το χιτλερικό καθεστώς είχε ευνοήσει. Το ρουνικό αλφάβητο ξεχνιέται.

Χρόνια μετά τον πόλεμο, περίπου δύο δεκαετίες μετά, ξανασυναντάμε τον ρούνο του θανάτου το ανεστραμμένο γράμμα Υ να χρησιμοποιείται από τα κινήματα των χίπις ως σύμβολο της ειρήνης αυτή φορά! Στην Αμερική της δεκαετίας του 60 η ιδέα της απελευθέρωσης του ατόμου από την πατριαρχική χριστιανική κουλτούρα λανσάρεται από έναν αποδεδειγμένα συνεργάτη της CIA τον Γερμανο-εβραίο Χέρμπερτ Μαρκούζε.

Χιλιάδες χίπικα κορμιά ιδρώνουν χορεύοντας υπό τους ήχους ξέφρενης Ροκ Μουσικής. Από το Γούντστοκ, στον Γαλλικό Μάη του 68, καθώς και στις πορείες ειρήνης σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη, το ανεστραμμένο γράμμα Υ, ο ρούνος του θανάτου, κυριαρχεί παντού ως σήμα της ειρήνης...

Σήμερα δύο δεκαετίες μετά το πέρας του ψυχρού πολέμου και κοντά στα σαρανταπέντε χρόνια από το Γούντστοκ, τον Μάη και την πορεία ειρήνης του Γρηγόρη Λάμπράκη (κρατώντας ένα πλακάτ με το ''σήμα της ειρήνης''), είναι πλέον αποδεδειγμένη η διείσδυση των μυστικών υπηρεσιών της ΕΣΣΔ στην δημιουργία και διάδοση των χίπικων κινημάτων ειρήνης... Παραμένει όμως μυστήριο πως ένα σύμβολο που σήμαινε τον θάνατο λανσαρίστηκε χρόνια μετά ως ''σήμα της ειρήνης''. Σίγουρα πάντως δεν πρόκειται για ένα αθώο έμβλημα και εκτός των άλλων η ιστορία του ''σήματος της ειρήνης'' αποδεικνύει και την ανικανότητα της Δεξιάς να χρησιμοποιήσει και εκείνη σύμβολα και παραστάσεις ώστε να μιλήσει κατευθείαν στην ψυχή των ανθρώπων...

ΤΟ ΗΞΕΡΕΣ;;; Απο που προέρχεται το ερωτηματικό , το θαυμαστικό και το "παπάκι" του ιντερνετ;;; Η ηλεκτρονική σελίδα Kuriositas μας εξηγεί με φωτογραφικό τρόπο. Τι κρύβεται πίσω από το γνωστό μας λατινικό ερωτηματικό;... H λέξη «ερώτηση» στα λατινικά, ήταν «quaesto». Επειδή το χαρτί, όμως, εκείνη την εποχή ήταν ακριβό, οι «λόγιοι» έπρεπε να γλυτώσουν χώρο και συντόμευσαν τη λέξη σε «qo». Με το καιρό, το q τοποθετήθηκε πάνω στο o, και μετά από λίγο το q μετατράπηκε σε ένα καμπυλωτό και το ο σε τελεία. Η ίδια ιστορία ισχύει και για το γνωστό μας θαυμαστικό. Αρχικά, ο θαυμασμός, εκφραζόταν με την λατινική λέξη «io», που κυριολεκτικά σημαίνει «θαυμασμός χαράς» και είναι σύντμηση της λέξης «iocundia ή iocundum». Όπως και με το λατινικό ερωτηματικό, το «I» τοποθετήθηκε πάνω από το «ο»/. Και έτσι προέκυψε το θαυμαστικό. Και πάμε στο μαθηματικό μας «ίσον». Όλα ξεκίνησαν όταν ο 'Αγγλος μαθηματικός του 16ου αιώνα Ρόμπερτ Ρεκόνρντε έφραφε στις σημειώσεις του: «I will settle as I doe often in woorke use, a paire parallels, lines of one length bicause noe two thynges can be more equalle». Σύμφωνα με τις σημειώσεις του Ρεκόρντε οι δύο παράλληλες γραμμές ήταν η τέλεια αναπαράσταση της λέξης ίσον. Το γνωστό σύμβολο του «και» ονομάζεται ambersand και ξεκίνησε ως μία εκλεπτυσμένη έκδοση της λατινικής λέξης Et που σημαίνει «και». Το σύμβολο επινοήθηκε από τον Marcus Tullius Tiro, σκλάβο του Κικέρωνα. Αυτό προέκυψε αργότερα όταν το θεωρούσαν το 27ο γράμμα της αλφαβήτα. Όταν η Βασίλισσα Βικτωρία καθόταν στον θρόνο της Αγγλικής Αυτοκρατορίας, τα παιδιά στο σχολείο προσπαθούσαν να μάθουν την αλφαβήτα χρησιμοποιώντας ένα τραγουδάκι. Το συγκεκριμένο «γράμμα» όμως, δεν είχε όνομα και προκειμένου να έχει μία κατάληξη το τραγουδάκι τους χρησιμοποιούσαν τη φράση «and, per se" που μεταφράζεται σε «και, που σημαίνει τον εαυτό του». Και πάμε στο δολάριο. Το 1794, οι Η.Π.Α. Δεν είχαν το δικό τους νόμισμα ενώ η πιο ισχυρή οικονομία του κόσμου ήταν η Ισπανία και το πέσο ήταν το «παγκόσμιο» νόμισμα της εποχής. Η σύντμηση της λέξης πέσο, γράφονταν ως Ps. Στη συνέχεια το S άρχισε να γράφεται πάνω από το Ρ. Σιγά σιγά, απέμεινε το σύμβολο του δολαρίου να γράφεται με το S και μία γραμμή στη μέση. Το γνωστό μας ντίτζιταλ παπάκι @ έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή του σε πληκτρολόγιο το 1896 και χρειάστηκε λιγότερα από 100 χρόνια ώστε το νόημά του να αλλάξει και η πλειοψηφία να το αναγνωρίζει όπως το αναγνωρίζει σήμερα. Πριν την εποχή του ιντερνετ, το σύμβολο σήμαινε «στην τιμή» (at the rate). Δηλαδή, 20 μήλα στην τιμή των 5 cents μας κάνουν 1 ευρώ, γραφόταν 20 μήλα @ 5c = 1€. Ίσως να ήταν και η συντόμευση της Ισπανικής λέξης arroba, μία μονάδα βάρους που ισοδυναμούσε με περίπου 11,5 κιλά. Η χρήση όμως, άλλαξε την δεκαετία του 1990 όταν το σύμβολο αυτό υιοθετήθηκε για να προσδιορίσει την τοποθεσία μίας ηλεκτρονικής διεύθυνσης σε ένα συγκεκριμένο domain, δηλαδή, δηλώνει κατεύθυνση. Ο αστερίσκος είναι ένα από τα δύο πιο γνωστά λατινικά σύμβολα που παρέμειναν ως έχουν από την αρχική τους μορφή κατά το Μεσαίωνα. Στα Ελληνικά η ετυμολογία του συμβόλου προέρχεται από την λέξη «αστέρι». Ο αστερίσκος εμφανίζεται σε πρώιμα χειρόγραφα της Αναγέννησης, αλλά λίγο πιο μετά και λίγο πιο σπάνια, χρησιμοποιούνταν για να συνδέσει κομμάτια του κειμένου με υποσημειώσεις. Στα τυπωμένα βιβλία εμφανίζεται με την αρχική του σημασία, δηλαδή να υποδηλώνει κείμενο το οποίο δεν έχει συμπεριληφθεί.Διαβάστε περισσότερα: ΤΟ ΗΞΕΡΕΣ;;; Απο που προέρχεται το ερωτηματικό , το θαυμαστικό και το "παπάκι" του ιντερνετ;;;