Σήμερα Σάββατο , στις 8 το βράδυ, η Μεσσήνη ανακήρυξε το παιδί της, την παγκόσμια ποιήτρια Κική Δημουλά, επίτιμη Δημότισσα. Δεν πρέπει να έμεινε ασυγκίνητος κανένας θεατής -ακροατής αυτής της θαυμάσιας γυναίκας. Με απαστράπτον πνεύμα και ύφος, διάβασε ποιήματα και συνεκίνησε. Ομίλησε και συνετάραξε. Με απλά λόγια και βαθειά νοήματα, όπως και η ποίησή της. Για μας τους Πατριώτες όμως η συγκίνηση ήταν κυρίως για την υπερηφάνεια που μας δήλωσε γι την καταγωγή της. Κανονικά, δεν θα πρέπει να γράφουμε σημειώματα συγκινημένοι. Αλλά νοιώθω σαν να λέω τα συγχαρήκια, όπως τα παιδιά στα βαφτίσια της παλιάς εποχής που πήγαιναν να αναγγείλουν το όνομα στην μητέρα που δεν επιτρέπετο να είναι στην εκκλησία λόγω εθίμου. Ο πρώτος έπαιρνε τα λεφτά. Εμείς τώρα τι θα πάρουμε; Μάλλον την χαρά της διαμοίρασης της διάχυσης της σκέδασης, της δια-σκέδασης της συγκίνησης που εισπράξαμε από αυτή την πανέξυπνη, καταδεκτική, απλή, διανοούμενη, κυρία που είναι και μεγάλη ποιήτρια...... Ακολουθεί ο λόγο...