Η ψυχοθεραπεία του λευκού - ακύρου – αποχής.

Σε όλες τις εκλογές και συνεπώς και στις προσεχείς , πολλά ΜΜΕ αλλά και πλήθος τάχα «πνευματικών» ανθρώπων, προβάλλουν την «λύση της αγανάκτησης» η οποία μεταφράζεται σε λευκό ή άκυρο ή αποχή ή ψήφο στον…Κατέλη (τον Κάτμαν των παρατράγουδων της Ανίτας Πάνια) ) Το έδαφος για να πιάσει τόπο μια τέτοια προπαγάνδα, στήνεται εντέχνως πολλές δεκαετίες τώρα. Τα θύματα-πολίτες, θεωρούν την αποχή, λευκό, άκυρο ή και ψήφο στον Κάτμαν, ως κόλαφο κατά του συστήματος ως λοιδορία κατά των θεσμών ως ταρακούνημα του ανάλγητου Κράτους για να διορθωθεί, ως αποδοκιμασία κατά των πολιτικών που ρέπουν σε σκάνδαλα και τέλος ως υγιή αντίδραση ενός ενεργού πολίτη που έχει αγανακτήσει με όλα όσα στραβά και ανάποδα βλέπει καθημερινώς γύρω του.
Στην πραγματικότητα, αυτή η αντίδραση, δεν είναι καν τουφεκιά στον αέρα, δεν είναι καν άσφαιρη -πλην δύσοσμη- εντερική έκρηξη, είναι μια αυτοκτονία του πολίτη και μια εθελουσία παράδοση σε τρίτους ενός δικαιώματος που θεωρείται πλέον δεδομένο παρ΄ ότι για την απόκτηση του οποίου, χρειάστηκαν χιλιάδες νεκροί παγκοσμίως και διαχρονικώς.
Το πιο φαινομενικά περίεργο, είναι ότι χρήση άκυρου –λευκού-αποχής, κατά κοινή εμπειρία, συνήθως κάνουν οι πιο ευαίσθητοι πολίτες και όχι μόνο, αλλά και οι πλέον καλλιεργημένοι! Ο νόμος , άτεγκτα, προβλέπει λευκό = άκυρο = αποχή. Κάποιοι αγνοούν την νομική ισοπέδωση της παραπάνω διπλής ισότητας και νομίζουν ότι «στέλνουν μήνυμα». Μπορεί και να στέλνουν –όντως-κάποιο μήνυμα, πλην όμως οι «αποδέκτες του μηνύματος» -να είναι βέβαιοι- τρίβουν από ευχαρίστηση τα χέρια τους και με ανυπόκριτη ευχαρίστηση ανακράζουν: «Ευτυχώς που υπάρχουν και η ηλίθιοι του λευκού-άκυρου-αποχής και διατηρούμε για άλλη μια θητεία τις θέσεις μας!»
Να δούμε το σκηνικό των προσεχών εκλογών : Μετέχουν 33 ψηφοδέλτια με 726 υποψηφίους βουλευτές και για 22 θέσεις! Ο …λευκός πολίτης , θεωρεί ότι «μαυρίζει» δια του…λευκού (οποία σημασιολογική αναντιστοιχία!) Το ίδιο και ο «άκυρος πολίτης» ή ο «απέχων πολίτης». Όλοι ξεχνούν, ότι δεν είναι πλέον πολίτες. Εκχωρούν το δικαίωμα της επιλογής σε άλλους, κατ΄ ουσίαν «ξεπουλάνε» τα πολιτικά τους δικαιώματα , άνευ ανταλλάγματος! Ή μήπως υπάρχει «αντάλλαγμα;» Κατά την γνώμη του γράφοντος, υπάρχει «αντάλλαγμα». Το αντάλλαγμα είναι η αίσθηση υπεροχής δια της αποστασιοποίησης, η αίσθηση, ότι «εγώ δεν μετέχω του σάπιου πολιτικού συστήματος, αφού το μαύρισα στο σύνολό του!» Εκλογίκευση των…εκλογών ως μηχανισμός αμύνης του εγώ, όπως διδάσκει η Ψυχολογία. Στα καφενεία, μπορεί να ξιφουλκεί κατά πάντων και πασών , λοιδορώντας Αλεφαντίω τρόπω «τα πάντα όλα» , μπορεί να κάνει ισοπεδωτικές διαπιστώσεις κατά πάντων του τύπου «όλοι τα ίδια σκ… είστε» και γενικώς δια του λευκού να προσποιείται την πάλλευκη περιστερά που δικαιούται να κάνει κριτική κατά πάντων και πασών , να παριστάνει τον κήνσορα της κοινωνίας, να κατακεραυνώνει τους πάντες , να πυροβολεί αδαπάνως και ακόστως κατά πάντων, να υβρίζει τους πάντες, να επικρίνει τα πάντα, αφού «εγώ δεν μετέχω του σάπιου πολιτικού συστήματος που ενεργά αποδοκίμασα δια του λευκού –άκυρου-αποχής»
Η μαύρη όμως αλήθεια για το λευκό –άκυρο-αποχή είναι η εξής:
Ο πολίτης που εκτονώνεται δι΄ αυτού του τρόπου προ των απολύτως υπαρκτών πολιτικών και κοινωνικών αδιεξόδων, ουσιαστικά αντί της ενεργού συμμετοχής προτιμά ένα είδος ψυχοθεραπείας που θα του δώσει το δικαίωμα να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου , απολαμβάνοντας παραλλήλως και τον ρόλο του κοινωνικού εισαγγελέως . Έτσι νομίζει. Και γι αυτόν, έτσι είναι αν έτσι νομίζει. Αλλά δεν είναι έτσι. Τα κόμματα είναι αντανακλάσεις της κοινωνίας. Είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας, είναι η μικρογραφία της κοινωνίας. Τα κόμματα έχουν διαφθορά, όση τουλάχιστον και η κοινωνία. Ο υπογράφων θα ισχυριζόταν ότι τα κόμματα έχουν και ελαφρώς ολιγότερη διαφθορά από την κοινωνία, αφού εντός τους συναντάς και ιδεολόγους και όχι μόνο ωφελιμιστές. Επίσης θα έλεγα, ότι οι καλοί και οι αδιάφθοροι , ανέκαθεν σε όλα τα μήκη και πλάτη τη Γης , αποτελούν μειοψηφία της κοινωνίας. Συνεπώς είναι ζητούμενη η ηθική από την πολιτική και δεν αποτελεί «κατάλοιπο της Αστικής τάξης» όπως με αυταρέσκεια και υποτιμητικά δηλώνει η αριστερά. Η ηθική, αποτελεί το μείζον ζητούμενο της πολιτικής σε όλους τους ιδεολογικούς χώρους και αν είναι αληθές ότι τα πρόσωπα καταξιώνουν τους θεσμούς, τότε έχουμε χρεία εντίμων που θα στελεχώσουν τις θέσεις εξουσίας. Η αποχή –λευκό –άκυρο, αποθρασύνει τους ανέντιμους επιβήτορες της εξουσίας και τους φελλούς , τους αναθερμαίνει τις φιλοδοξίες, τις οποίες ενίοτε ( ή και συχνάκις) υλοποιούν και τους δίδει θέσεις αποφασιστικές ώστε να διαφθαρεί έτι περαιτέρω το καθεστώς. Δυστυχώς, η διαφθορά, δεν επιφέρει επανάσταση διότι η διαφθορά δεν περιορίζεται στους θώκους εξουσίας, αλλά διαχέεται στην κοινωνία και αν ακόμα προκύψει και κάποια επανάσταση θα είναι αναποτελεσματική με φορέα έναν διεφθαρμένο λαό.
Συνεπώς, μόνη οδός, απομένει η ενεργητική συμμετοχή με θετική έκφραση γνώμης και όχι με αρνητική ψήφο. Θα τολμούσα να διατυπώσω κάτι ακόμα πιο τολμηρό: Όποιος θεωρεί τον εαυτό του αδιάφθορο έντιμο και με άποψη και έχει διαπιστώσει ότι το μείζον πρόβλημα είναι ο αμοραλισμός της πολιτικής, δεν έχει παρά να ενταχθεί όχι απλώς σε ένα κόμμα, αλλά σε ένα κόμμα εξουσίας και να επιχειρήσει να περάσει τις απόψεις του και να τις εφαρμόσει με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο που μπορεί για τον Ελληνικό λαό. Να πει την άποψή του, να μειοψηφήσει να πλειοψηφήσει, να πείσει να συζητήσει να καταθέσει απόψεις και γόνιμο προβληματισμό. Πιστέψτε με, το πιο γοητευτικό πράγμα στην Ελλάδα είναι να είσαι ευκατάστατος αναρχίζων αριστεριστής μόνιμος θαμώνας της πλατείας Κολωνακίου (Δεν εφάπτεται τυχαία των Εξαρχείων) να παριστάνεις τον διαρκώς ευαίσθητο και να απολαμβάνεις όλα τα αγαθά του αστικού καθεστώτος που συγχρόνως καταγγέλλεις. Πολλοί έχουν υλοποιήσει αυτή την ευγενή τους φαντασίωση και θέλουν να μας κάνουν όλους σαν τη μούρη τους.
Καθόλου τυχαίο δεν είναι που ο περιβόητος Κατέλης –Κάτμαν απηύθυνε το πρώτο του «διάγγελμα» στην πλατεία Κολωνακίου παρά τω Βεργή , χωρίς τον φόβο γιαουρτώματος στο Κέντρο που εκπορεύει τέτοιες μη πολιτικές συμπεριφορές.
Αλλοίμονο, αν επαληθευθούν τα συνήθη εκλογικά αποτελέσματα των τελευταίων ετών (50% αποχή) Τότε ο μισός Ελληνικός λαός δεν έχει κανένα απολύτως ηθικό δικαίωμα να ομιλεί και να διαμαρτύρεται . Όταν όμως οξυνθούν τα κοινωνικά προβλήματα στο μέλλον (ασφάλεια , λαθρομετανάστευση , οικολογικό πρόβλημα κτλ) όλοι θα κατηγορούν την εκάστοτε Κυβέρνηση, παραβλέποντας την «πλάκα» που έκαναν στο πολιτικό Σύστημα με την αποχή –λευκό άκυρο.
Τότε όμως θα είναι αργά…..

Γιάννης Π. Πλατάρος
Μαθηματικός