Έφυγε ο Νάκος ο Κληρόπουλος
Μια μέρα άμα δεν ξεφυλλίσεις εφημερίδα, μπορεί να χάσεις πολλά . Αλλά το να χάσεις την είδηση του χαμού δεν έχει καμία σχέση με τον ίδιο τον χαμό του δασκάλου μας, που ήξερες, ότι μας αγαπούσε όλους και μας καμάρωνε και διαρκώς ενδιαφερόταν για το που είμαστε τι κάνουμε , με τι ασχολούμαστε. Αυτός ο άνθρωπος ήταν πρότυπο δάσκαλου και επιστήμονα. θυμάμαι τα ανέκδοτά του ,τις ιστορίες του από τον στρατό, τα φωτοτυπημένα «σκονάκια» με τις προς λύσιν ασκήσεις για το προσεχές μάθημα , την ηρεμία του δασκάλου, την επεξηγηματικότητα που είχε, το διαρκές λάθος στην αρχή με το επώνυμό μου («Καπράλος είπαμε;....Α! Πλατάρος!») που μετά όμως το έμαθε καλά. Θυμάμαι τα καλά του λόγια που είχε για όλους , την διαρκή του παρουσία στα κοινά, το γνήσιο ενδιαφέρον του , το ήθος του. Αντί προσωπικού σημειώματος, υιοθετώ πλήρως το παρακάτω κείμενο του Ηλία Μπιτσάνη, αρχισυντάκτη της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Καλαμάτας, ο οποίος υπήρξε και αυτός μαθητής (Άριστος) του δασκάλου μας που έφυγε δυστυχώς για πάντα .... Γιάννης...