«Εν αρχή ήν ο Λόγος....»Τί εννοεί ο Ευαγγελιστής;

Πασίγνωστο είναι το προλογικό αυτό απόσπασμα από το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο.
1 Εν αρχη ην ο λογος και ο λογος ην προς τον θεον και θεος
ην ο λογος
2 ουτος ην εν αρχη προς τον θεον
3 παντα δι’ αυτου εγενετο και χωρις αυτου εγενετο ουδε εν ο
γεγονεν
4 εν αυτο ζωη ην και η ζωη ην το φως των ανθρωπων
5 και το φως εν τη σκοτια φαινει και η σκοτια αυτο ου
καταλαβεν
Το παραπάνω κείμενο, έχει γίνει αντικείμενο αντιπαραθέσεων, χρησιμοποιήθηκε από τους Αριανιστές για να δείξουν την ανθρώπινη φύση του Ιησού κ.ά.
Στο παρόν σημείωμα, ουδόλως μας ενδιαφέρουν αυτά, ούτε επεμβαίνουμε, αλλά κομίζουμε μια πρωτότυπη στην Ελληνική βιβλιογραφία ερμηνεία της λέξης «λόγος» Αυτό είναι το καινόν που κομίζουμε στην ανάγνωση (ερμηνεία ) του ανωτέρω χωρίου.
Έχουν προταθεί ερμηνείες όπου η λέξη ΛΟΓΟΣ αποδίδεται:

• ως «κουβέντα» «λέξη» word στα Αγγλικά. Προφανώς η ερμηνεία αυτή δεν είναι καθόλου σοβαρή και λανθασμένη.

• Μια πολύ πιο καλή ερμηνεία είναι η απόδοση της λέξης ΛΟΓΟΣ με την σημερινή έννοια του «ΟΡΘΟΥ ΛΟΓΟΥ» της «ΛΟΓΙΚΗΣ» τελικά। Πρόκειται για μια πολύ σοβαρή ερμηνεία, κλασσική.

• Τρίτη ερμηνεία, είναι η απόδοση της λέξης με την νεοελληνική σημασία της ΑΙΤΙΑΣ , μια έννοια την οποία χρησιμοποιούμε συχνά («Πήγε και του γύρεψε τον λόγο », «Για πιό λόγο είσαι εδώ» κτλ ) Πρόκειται για ερμηνεία που αποδίδει πολύ σωστό νόημα στην φράση

Εμείς εδώ, προτείνουμε μια τέταρτη ερμηνεία , η οποία κατα την γνώμη μας είναι η πλέον έγκυρη , κάτι που θα προσπαθήσουμε να τεκμηριώσουμε।
Η λέξη ΛΟΓΟΣ, στα αρχαία Ελληνικά έχει την έννοια της ΣΧΕΣΗΣ। Στην θεωρία λόγων που έχει επινοήσει ο Πυθαγόρας, η έννοια είναι σαφής। Με την ανακάλυψη της αρρητότητας , έχουμε συμπλήρωση της θεωρίας από τον Εύδοξο, (5ο Βιβλίο του Ευκλείδη) ο οποίος έδωσε τον πλέον ευφυή ορισμό της σχέσης (λόγου) δύο (πάντα ομοειδών) μεγεθών που προαναγγέλει τις περίφημες «Τομές Ντέτεκιν» πάνω στις οποίες θεμελιώθηκε ο σύγχρονος Απειροστικός Λογισμός।
Τα παραπάνω τα αναφέρω, για να δείξω, ότι στο κλίμα της εποχής, η λέξη λόγος ήταν για να δείχνει την σχέση δύο ομοειδών μεγεθών (που δεν έχει σχέση με την διαίρεση , ιδία του μερισμού που είναι για διαφορετικά μεγέθη)
Η σχέση λοιπόν μεταξύ δύο οιονδήποτε μεγεθών (του ανθρωπίνου και του Θείου που είναι ομοειδή , από την ίδια ουσία όπως αναφέρει η Βίβλος) είναι μια πρώτη προϋπόθεση για να χρησιμοποιηθεί η λέξη λόγος। Θεολογικά λοιπόν, δεν υπάρχει πρόβλημα , είναι συμβατή η ερμηνεία αυτή.
Παραθέτω το παραπάνω κείμενο, όπως είναι αντικαθιστώντας την λέξη λόγος με την λέξη σχέση (με προσαρμογή στο θηλυκό γένος)
1 Εν αρχη ην η σχέση και η σχέση ην προς τον Θεον και Θεος ην η σχέση 2 αύτη ην εν αρχη προς τον Θεον 3 παντα δι’ αυτής εγενετο και χωρις αυτής εγενετο ουδε εν ο γεγονεν 4 εν αυτη ζωη ην και η ζωη ην το φως των ανθρωπων 5 και το φως εν τη σκοτία φαίνει και η σκοτία αυτή ου καταλαβεν
Διαβάστε λοιπόν το παραπάνω χωρίο και θα δείτε την ασυνήθη για Ευαγγελικό κείμενο βαθειά του Φιλοσοφική υπόσταση, με καταγωγή απ΄ευθείας από την παράδοση των Ιώνων Φιλοσόφων।
Η παρούσα παρέμβαση, δεν φιλοδοξεί να λύσει το πρόβλημα της αυθεντικής ερμηνείας, αλλά μπορεί να συμβάλλει σε γόνιμο προβληματισμό για το εξαιρετικό αυτό (το επαναλαμβάνω) ποιητικό -φιλοσοφικό απόσπασμα του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου.