Περί Μαθηματικών και τοπικών της Μεσσήνης

Στην επαρχία, δεν υπάρχουν πολλά στέκια για να ακούσει κάποιος μουσική καλή. Ούτε στην Αθήνα την πρωτεύουσα υπήρχε. Θυμάμαι την Ντίσκο «Απόλλων» που ήταν η μοναδική ντίσκο που έβαζε στην Πλάκα ροκ μουσική καλή. Έβαζε και το «Τρήπ» , αλλά δεν ήταν στέκι μόνο φιλόμουσων. Θέλω να πώ, ότι η καλή μουσική έχει στεγανά. Τώρα με το youtube, δεν υπάρχει κανένα στεγανό. Πιστεύω, ότι και ο φίλος μου ο Θοδωρής  Π. που τα τελευταία χρόνια προσεχώρησε στο διαδίκτυο (άργησες Θοδωρή, αφού εσύ μου έμαθες τους Η/Υ  και σου βγήκα πιο πριν!) που ξέρω ότι έχει εξαίρετο γούστο (τι Ντι-τζέϋ είναι!) δεν μπορεί να με πληροφορεί για τα καλά κομμάτια που βγαίνουν.  Πριν έλθει το θαύμα του διαδικτύου (το οποίο οι νέοι δεν το αποτιμούν ως θαύμα, ενώ οι μεγάλοι δεν το ξέρουν για να το αποτιμήσουν καν!) υπήρχαν  στεγανά πληροφόρησης . Ο Πετρίδης είναι μια άθλια φιγούρα η οποία διέδωσε στην Ελλάδα όλα τα σκουπίδια του παρελθόντος . Κάνει ακόμα εκ-πομπές μη ενθυμούμενος τις δικές του τις πομπές!...

Κι ενώ η βροχή έπεφτε Μιχάλη παρέα  με της εκπαίδευσης το χάλι πάλι και πάλι στο ίδιο το κανάλι το χαμόγελό σου έβλεπα, το μανδριγάλι γυαλιστερό απ΄την βροχή να θάλλει στο κάθε μέρα καρναβάλι που έχουν όλοι στο κεφάλι στου ιδιότυπου οργανισμού μου το πηδάλι σε κοιτώ με το κιάλι, όταν λείπουν οι άλλοι και ξαναματαπάλι Εσύ δε, πάντα στο στόμα κοράλλι το χαμόγελο πάλι ακοίμητο μανουάλι Για να νοιάζονται για την ζωή μας κι άλλοι μικροί μεγάλοι Στου αβέβαιου την παραζάλη.....