Η βροχή και το πανηγύρι της Μεσσήνης!

Η βρόχα πίπτει. Πίπτει έξω του παραθύρου και θεωρείται ως καταστρέφουσα  το πανηγύρι. Βεβαίως, μόνο όταν το παρακάνει, γιατί το να αναστείλει κάποιος προσωρινά την επίσκεψή του στο προσκύνημα της Παναγίας και  τις εθιμικές μικροαγορές του, δεν είναι πραγματικό πρόβλημα. Η βροχή στο πανηγύρι της Μεσσήνης πέφτει τα τελευταία 100 χρόνια . Παλαιότερα δεν έπεφτε, όχι από κάποιο θαύμα, αλλά απλώς το πανηγύρι δεν διεξήγετο 20-28 Σεπτεμβρίου, αλλά τον Δεκαπενταύγουστο! Η τότε Δημοτική διοίκηση, σκέφθηκε, ότι αφού δεν είχαν μαζευτεί τα γεωργικά εισοδήματα, αυτό θα έπρεπε να γίνει αργότερα για να μπορούν να ξοδέψουν οι κάτοικοι των χωριών και να επιτύχει το έθιμο....
Κάποια χρόνια η βροχή το παρακάνει! Ενδεικτική η ανεκδοτολογική αναφορά που μου έχει διηγηθεί ο Δημήτρης ο Γιαννόπουλος ο πρεσβύτερος:

«Κάποτε ένας πανηγυριώτης είχε καταταλαιπωρηθεί από την βροχή. Εκείνη την εποχή τα μέσα ήταν πενιχρά . Είχε ρίξει ξενύχτια , είχε μουσκέψει ως το μεδούλι , είχε κατακουραστεί , είχε αποτύχει οικονομικώς. Όλοι που τον έβλεπαν το ήξεραν. Ο άνθρωπος έφυγε άρον-αρον υπό βροχήν!  Την άλλη χρονιά ξαναήλθε στην Μεσσήνη αποφασισμένος αυτή την φορά να επιτύχει  στην εμπορική του δραστηριότητα. Κατά σύμπτωση την ημέρα της επανόδου του στην Μεσσήνη....έβρεχε! Τότε ο άνθρωπος βρήκε καταφύγιο στο καφενείο του Γιαννόπουλου (Μπλιγούρη) και μετά τις πρώτες συστάσεις («είμαι ο γυαλάς της γωνίας των Τριών Ιεραρχών....» περιδεής, είπε το περιβόητο:
-Ακόμα δεν έχει σταματήσει ρε παιδιά;