Το όνειρο του Παύλου Πτωχού για το τρένο που ανεστάλη...

Του Παύλου του άρεσαν «οι μούρλιες του Πλατάρου» καθώς με τη μανία για δημιουργία που είχαμε τότε, του έλεγα κάτι αναρχικά του τύπου «Πρέπει να είμαστε ρεαλιστές και να επιζητούμε το ...αδύνατο!»
Του άρεσαν και γελούσε και καταλάβαινε το χιούμορ....
-Πώς το είπες προχθές εκείνο το τρελό;
-Να είμαστε ρεαλιστές και να επιζητούμε το αδύνατο, αλλιώς είμαστε αναγκασμένοι να ζήσουμε το αδιανόητο!
(Είχα αναρχίζουσα και αριστερή κουλτούρα και του άρεσαν αυτά διότι και αυτός είχε .....ολίγη τοιαύτη!)
Για να σοβαρολογούμε τώρα:
Ένα από τα πολλά όνειρά του ήταν το τρένο να πάει μέχρι την Μπούκα . Να μπορεί όλη η ενδοχώρα να κάνει μπάνιο στην Μπούκα. Το όνειρο δεν ήταν τρελό, ήταν λελογισμένο , προσγειωμένο....
-Μα άμα το πάς το τρένο στο παλιό Τελωνείο δήμαρχε, θα πρέπει να υπάρχουν ένα σωρό ισόπεδες διαβάσεις και δεν συμφέρει οικονομικώς.
-Δεν θα το πάμε στο παλιό Τελωνείο, θα το πάμε πάνω στον δρόμο που θα φτιάξουμε τον νέο για Μπούκα, θα βάλουμε γερή θεμελίωση για να μην χρειάζεται πρόσθετες δαπάνες, και δεν πρόκειται να το τέμνει κανένας δρόμος ή παράδρομος!
Πράγματι, τα είχε προβλέψει όλα....
Τώρα το τρένο πάει περίπατο. Το να έρχεται η Μεγαλόπολη και η άνω Μεσσήνη στην Μπούκα , ΑΝΑΣΤΕΛΛΕΤΑΙ ( Δεν γράφω «ματαιώνεται» διότι το όραμα του Παύλου θα το κάνουμε με το ζόρι εμείς που είμαστε στην από δω μεριά και έχουμε συνδιαμορφώσει το όραμα του Παύλου
-Πώς το είπες πώς το είπες;
-Τίποτα δήμαρχε , να είμαστε απολύτως προσγειωμένοι και ρεαλιστές και να επιδιώκουμε το αδύνατο!
-Αυτό είναι!....