Νίκος Ζακόπουλος (2)

Οκτώβριος του 1994 . Τόπος Αθήνα. Πιό συγκεκριμένα , ο Νέος Κόσμος(;), στο καφενείο του Χριστόπουλου, πριν έλθει στην Μεσσήνη. Το μαγαζί του τότε ήταν στέκι των απανταχού Μεσσηναίων . Ο Οκτώβρης ήταν προεκλογικός μήνας των Δημοτικών εκλογών. Υποψήφιος Δήμαρχος ο Παύλος Πτωχός. Έχει πάει εκεί με το επιτελείο του (και εγώ μέσα) για να έχει επαφή με τους ετεροδημότες. Είχαμε συντάξει ένα λόγο, απευθύνθηκε σε αρκετά πολυπληθές ακροατήριο, έτυχε θερμής υποδοχής και αποδοχής από όλους. Εκείνη την χρονιά , θα εκλεγόμουν για πρώτη φορά ως δημοτικός σύμβουλος μετά από 8 χρόνια, από το 1986 , όπου είχα βάλλει για πρώτη φορά με τον Παύλο και ήμουν το δεξί του χέρι (μάλλον αριστερό) μέσα σε όλα, αλλά χωρίς να φαίνομαι. Εκείνη την χρονιά, θα έβγαινα για πρώτη και για....τελευταία φορά (Συνήθως ο κόσμος που με αγαπάει ή γνωρίζει την διαρκή μου ενασχόληση με τα κοινά , θεωρεί ότι έχω εκλεγεί πολλές φόρες, πάντως όχι....μία και μοναδική!) Λοιπόν είμαστε στο μαγαζί του Χριστόπουλου, ο λόγος έχει τελειώσει, ο κόσμος έχει χειροκροτήσει τον Παύλο και ένα χέρι από το πλήθος υψώνεται. Ένας ασπρομάλλης ευσταλής κύριος ζητά πολύ ευγενικά τον λόγο:
-«Μπορώ να πώ δυό λόγια παρακαλώ;»
Ο Παύλος με κοιτάει με βλέμμα απορημένο (δεν γνώρισε αμέσως τον αιτούντα τον λόγο) και εγώ κάνω καταφατική κίνηση με το κεφάλι. Ο αιτών τον λόγο ξεκινά:
-«Ονομάζομαι Νίκος Ζακόπουλος, είμαι από το Νησί, από την Μεσσήνη και θέλω να πώ, ότι παρακολουθώ το έργο σου δήμαρχε και ξέρω ότι είσαι γνήσιος , εργατικός, τίμιος, αποτελεσματικός .....» Και αρχίζει να πλέκει το εγκώμιο του Παύλου με τα πλέον κοσμητικά επίθετα που υπάρχουν! Ο Παύλος συγκινήθηκε εμφανώς. Πάρα πολύ......Μου το είπε μετά:
-«Ρε Γιάννη είναι δυνατόν να μην μας ψηφίζουν δικοί μας άνθρωποι και να μας πλέκουν το εγκώμιο αριστεροί; Αυτός ο Ζακόπουλος μας αγαπάει πολύ. Για κάτι τέτοια αξίζει να σχολείσαι με την πολιτική. Μας παραδέχονται και οι αντίπαλοι.....Αυτός ο πνευματικός άνθρωπος βλέπει τις προσπάθειιες που κάνουμε και μας επιβραβεύει ηθικά. Να σου πώ ότι δεν τον έχω γνωρίσει άλλη φορά...»
-«Θα πάω να τον ευχαριστήσω και γω για τα καλά του λόγια.....»
Πριν τον πλησιάσω, με...πρόλαβε αυτός!
-»Έλα δω εσύ! .....Πλατάρος δεν λέγεσαι;»
-«Μάλιστα!»
-«Αυτό το βλέπεις;» Μου λέει και βγάζει από το πορτοφόλι του μια εξασέλιδη επιστολή χειρόγραφη σε φωτοτυπίες που είχα στείλει σε όλους τους δημότες μας το 1990 από την Ορεστιάδα, όπου διέμενα ως καθηγητής υπηρετών όμως στο Τεχνικό Λύκειο Διδυμοτείχου.
-«Την κρατάω ακόμη!.....Με συνεκίνησε! Ελπίζω να βγεις και να βοηθήσεις τον Παύλο να ολοκληρώσει το έργο του! .....»
Μου είπε κι άλλα, δεν τα θυμάμαι, θυμάμαι όμως την έκπληξη που είχε φυλάξει την επιστολή στο πορτοφόλι του. Τρία φύλλα Α4 ήταν!
-«Σας διαβάζω κάθε Σάββατο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ μαζί με τον ΚΥΡ την στήλη της Κασσάνδρας και τον Ξανθούλη!....»Πρόλαβα να του πώ πριν απομακρυνθεί χαμογελώντας....
Οκτώβριος του 1994....
Πολύ μεγάλη μας τιμή από έναν πολύ μεγάλο.
Δεν θα συγκινηθώ, σταματώ εδώ την μνήμη .
Υγεία για όλους το 2011 και για τις οικογένειες των δύο μεγάλων εκλιπόντων της Μεσσήνης του Νίκου Ζακόπουλου και του Παύλου Πτωχού.
Πρόκειται για μια διάσωση ενός  ξεχασμένου περιστατικού , που αφιερώνεται στην μνήμη τους....