Αφού πρέπει να γίνει κάποια οικονομία, ξεκινήστε από τα λυσάρια! του Γιάννη Πλατάρου
04/01/2011 - 22:24
Γιάννης Π. Πλατάρος
Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για την συγχώνευση ΟΕΔΒ με ΕΑΙΤΥ και εάν θα συνεχιστεί η δωρεάν διανομή των βιβλίων. Η μεν κυβέρνηση το διαψεύδει κατηγορηματικώς, αλλά η σχετικώς πρόσφατη εμπειρία μας (λ.χ. «λεφτά υπάρχουν» ή «θα δώσουμε 1 δις παραπάνω για την Παιδεία») μας επιβάλλει να μην έχουμε καμία απολύτως εμπιστοσύνη.
Αλλά ανεξαρτήτως του τι λένε οι πολιτικοί όλοι γνωρίζουμε, ότι σε κάποια πράγματα, μπορούν να γίνουν οικονομίες. Στο θέμα «σχολικό βιβλίο» μπορούν να γίνουν; Ο υπογράφων, καλή τη πίστη λέει «ναι» , αλλά μέχρις ενός σημείου. Να ξεκινήσουμε λοιπόν από τα λυτάρια. Αυτά που στον πρόλογό τους (παλιά) έγραφαν «Αγαπητέ μαθητή αυτό το βιβλίο σου παρέχεται με την σύσταση να μην το….διαβάσεις!.....» Πάρα κάτω έλεγε για το ότι η προσφυγή στο λυτάρι είναι η έσχατη λύση, όταν όλα τα άλλα έχουν αποτύχει: Μελέτη της εκφώνησης της άσκησης, κατανόηση, σκαρίφημα, αν επιμένει να αντιστέκεται η λύση, προσφυγή στην υπόδειξη στο τέλος του βιβλίου και όταν όλα έχουν αποτύχει , πάμε στο ετοιματζίδικο λυσάρι. Προφανώς, το έντυπο λυτάρι προσφέρεται για θυσία στον βωμό της οικονομίας που πρέπει να κάνει το Κράτος. Μπορούν στο ίδιο πνεύμα να ακολουθήσουν τα «βιβλία του καθηγητή» τα οποία δεν είναι ανάγκη να υπάρχουν σε υλική μορφή , αλλά να υπάρχουν σε ένα ηλεκτρονικό σημειωματάριο (Notebook) που θα αγοράσουν όλοι οι καθηγητές στο πλαίσιο της μείζονος επιμόρφωσης των 200 ωρών, που θα είναι αξίας 200€ διατακτικής για ελεύθερη αγορά notebook ή laptop . Με αυτό τον τρόπο, όλοι οι καθηγητές αποκτούν Η/Υ έτσι ώστε να περάσουν και όλα τα άλλα σε σχέση με τις ΤΠΕ στην εκπαίδευση. (Η πίστωση των 200€/καθηγητή , μπορεί να εξευρεθεί εύκολα, το ξέρετε, είναι ένα ελάχιστο μέρος απ΄ αυτά που θα κόψετε μόνο το 2011 και μόνο από τους μισθούς των ιδίων των καθηγητών)
Πάνω που θα εξοικονομηθούν λεφτά από τους τίτλους και τα αντίτυπα (λυτάρια Μαθηματικών, Φυσικής , Χημείας και «βιβλία των καθηγητών») περισσεύουν και χρήματα για να εκδώσουμε νέους τίτλους για τα βιβλία Αγγλικών που τώρα παρατύπως και απαραδέκτως αγοράζουν τα παιδιά!
Εδώ τραβάμε κόκκινη γραμμή. Δεν επιτρέπεται να γίνει καμία άλλη έκπτωση - κατάργηση βιβλίου. Και όχι μόνο αυτό, αλλά εκείνο το (ευτυχώς) εθελοντικό πρόγραμμα επιστροφής των βιβλίων να μου επιτρέψετε να το χαρακτηρίσω ως αποκρουστικό, και ως πλησιάζον το ίδιο το φαινόμενο της καταστροφής των βιβλίων. Να γίνω σαφής. Τα βιβλία δεν είναι για ανακύκλιση. Τα βιβλία είναι για φύλαξη στις βιβλιοθήκες των μαθητών. Αυτός είναι ο στόχος. Το ότι δεν υπάρχουν ευαισθησίες γι αυτό, δεν σημαίνει ότι πρέπει να διολισθαίνουμε από τις αρχές μας. Ανακύκλιση θα γίνει στα χαρτιά των διαγωνισμάτων και στα χαρτιά των ανακοινώσεων. Μέχρις εκεί. Εξ άλλου τα παλιά τα χρόνια όπου και η ποιότητα βιβλιοδέτησης ήταν αχρεία τότε πετούσαν οι μαθητές τα βιβλία τους. Τα τελευταία 20 χρόνια το φαινόμενο τείνει να εξαφανισθεί και όλοι γνωρίζουν ότι έχω δίκιο. Το βιβλίο, είναι περιουσία του μαθητή, συναισθηματική και γνωστική. Αν δεν μπορούμε να το περάσουμε αυτό, δεν θα πάμε στην λογική του «πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι» Για μένα, όσοι μαθητές παραδώσουν στο τέλος της χρονιάς τα βιβλία τους , είναι θλιβεροί εν τη αγνοία τους. (Δεν μπορώ να χαρακτηρίσω βαρύτερα ανηλίκους, γιατί την πρώτη ευθύνη την έχουμε εμείς οι δάσκαλοί τους) Εμείς δεν είμαστε που μια ζωή χαρακτηρίζαμε τα βιβλία με φράσεις όπως «φωτεινούς φάρους», «παράθυρα στον κόσμο» ,«συντροφιά» , «αχώριστους συντρόφους» τους οποίους «αχώριστους συντρόφους» πάμε και τους …..παραδίδουμε στον δήμο για ανακύκλιση ή –ακόμα χειρότερα- για χρήση από άλλον; Δεν υπάρχει διαρκής εξελισσόμενη δια βίου σχέση με την γνώση μέσω του βιβλίου; Δεν υπάρχουν διαφορετικές αναγνώσεις ανάλογα με την ηλικία; Να την το ρίξουμε παρακαλώ σε βαθειά φιλοσοφία, να συμφωνήσουμε, ότι η παράδοση του βιβλίου για ανακύκλιση ή για αλλότρια χρήση και σημειολογικά και ουσιαστικά είναι απαράδεκτη. Μάλιστα ως παρατηρητής της εκπαιδευτικής επικαιρότητας, δεν αντιλήφθηκα και κάποια άλλη αντίδραση επ΄αυτού και γι αυτό σπεύδω να επιχειρηματολογήσω για την άστοχη, άκαιρη και λανθασμένη κίνηση του Υπουργείου η οποία αναγκαστικά εντάσσεται στην φημολογία κατάργησης της δωρεάν διανομής των βιβλίων.
Θεώρησα χρέος μου να επιχειρηματολογήσω με καλή πίστη και να καθορίσω τα όρια ενδεχόμενης οικονομίας που μπορεί να γίνει γύρω από το θέμα «σχολικό βιβλίο» αναλαμβάνοντας και το ρίσκο να παρεξηγηθώ από φίλους συναδέλφους, αλλά φρονώ ότι πρέπει την γνώμη μας να την λέμε ευθέως , εφ΄όσον την πιστεύουμε και είμαστε όσο μπορούμε αποδεικτικοί.
Σχόλια